¹En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

¹Sa nakadaghan gisakit ako nila sukad pa sa akong pagkabatanon hangtud karon, Ipasulti sa Israel karon,

²meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

²Sa nakadaghan gisakit ako nila sukad pa sa akong pagkabatan-on hangtud karon: Apan sila wala makadaug batok kanako.

³Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

³Ang mga magdadaro nanagdaro sa ibabaw sa akong boko-boko; Nanaghimo sila ug hatag-as nga mga tudling.

⁴Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

⁴Si Jehova matarung man: Iyang gipamugto ang mga gapus sa mga dautan.

⁵De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

⁵Pakaulawi sila ug papasibuga sila, Ngatanan sila nga nanagdumot sa Sion.

⁶de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

⁶Himoa sila nga ingon sa mga balili diha sa mga atop sa balay, Nga mangalaya sa dili pa sila motubo;

⁷Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

⁷Nga niini ang kamot sa mag-aani dili mapuno, Ni mapuno ang sabakan niya nga nagabugkos sa mga binangan sa mga uhay:

⁸Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!

⁸Ni manag-ingon ang nanagpangangi: Ang panalangin ni Jehova anaa unta kaninyo; Managpanalangin kami kaninyo sa ngalan ni Jehova.