¹En sang, en salme; av Korahs barn.

¹Gamhanan si Jehova, ug dalayegon gayud sa pag-ayo , Sa ciudad sa atong Dios, sa iyang bukid nga balaan.

²Stor er Herren og høilovet i vår Guds stad, på hans hellige berg.

²Matahum sa gitas-on, ang kalipay sa tibook nga yuta. Mao ang bukid sa Sion, sa mga dapit sa amihanan. Ang ciudad sa gamhanang Hari.

³Fagert hever det sig, en glede for all jorden er Sions berg, det ytterste Norden*, den store konges stad. / {* Sion er som Guds bolig i sannhet hvad hedningene falskelig tenkte sig om et fjell i det ytterste Norden, et hellig og meget høit fjell.}

³Ang Dios nagpaila sa iyang kaugalingon sa mga palacio niini nga maoy dalangpanan.

⁴Gud er i dens borger, han er blitt kjent som et fast vern.

⁴Kay, ania karon, ang mga hari manag-alirong sa ilang kaugalingon, Sila ming-agi sa tingub.

⁵For se, kongene samlet sig, de drog frem tilsammen.

⁵Nakakita sila niini, unya sila nanghibulong; Nangalisang sila, nangalagiw sila sa pagdali.

⁶De så, da blev de forferdet; de blev slått med redsel, flyktet i hast.

⁶Ang panagkurog didto mingdakup kanila, Kasakit, ingon sa usa ka babaye nga nagaanak.

⁷Beven grep dem der, angst som hos en fødende kvinne.

⁷Uban sa hangin sa timogan. Ginaguba mo ang mga sakayan sa Tarsis.

⁸Ved østenvind knuste du Tarsis-skib.

⁸Ingon sa among nadungog mao man ang among nakita Sa ciudad ni Jehova sa mga panon, sa ciudad sa atong Dios: Ang Dios magapahamutang niini sa walay katapusan. (Selah

⁹Likesom vi hadde hørt, så har vi nu sett det i Herrens, hærskarenes Guds stad, i vår Guds stad; Gud gjør den fast til evig tid. Sela.

⁹Nagapalandong kami sa imong mahigugmaong-kalolot, Oh Dios, Diha sa kinataliwad-an sa imong templo.

¹⁰Vi grunder, Gud, på din miskunnhet midt i ditt tempel.

¹⁰Ingon sa imong ngalan; Oh Dios, Mao usab ang imong pagdayeg ngadto sa mga kinatumyan sa yuta: Ang imong toong kamot napuno sa pagkamatarung.

¹¹Som ditt navn, Gud, så er din pris inntil jordens ender; din høire hånd er full av rettferdighet.

¹¹Palipaya ang bukid sa Sion, Pamayaa ang mga anak nga babaye sa Juda, Tungod sa imong mga paghukom.

¹²Sions berg gleder sig, Judas døtre fryder sig for dine dommers skyld.

¹²Manlakaw kamo sa paglibut sa Sion, ug libuton ninyo siya; Isipa ninyo ang iyang mga torre;

¹³Gå omkring Sion og vandre rundt om det, tell dets tårn!

¹³Larawa pag-ayo ang iyang mga kuta; Sud-onga ang iyang mga palacio: Aron ikasugilon ninyo sa kaliwatan nga umalabut.

¹⁴Gi akt på dets voller, vandre gjennem dets borger, forat I kan fortelle derom til den kommende slekt.

¹⁴Kay kining Dios mao ang atong Dios sa mga katuigan nga walay katapusan: Siya mao ang atong magmamando bisan hangtud sa kamatayon.

¹⁵For denne Gud er vår Gud evindelig og alltid; han skal føre oss ut over døden.