1En bønn av en elendig, når han vansmekter og utøser sin sorg for Herrens åsyn.
1Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.
2Herre, hør min bønn og la mitt rop komme til dig!
2Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.
3Skjul ikke ditt åsyn for mig på den dag jeg er i nød! Bøi ditt øre til mig! På den dag jeg roper, skynd dig å svare mig!
3CXar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.
4For mine dager er faret bort som en røk, og mine ben er forbrent som en brand.
4Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, CXar mi forgesis mangxi mian panon.
5Mitt hjerte er stukket som en urt og fortørket; for jeg har glemt å ete mitt brød.
5De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.
6For mine lydelige sukks skyld henger mine ben ved mitt kjøtt.
6Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.
7Jeg ligner pelikanen i ørkenen, jeg er som uglen på øde steder.
7Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8Jeg våker og er blitt som en enslig fugl på taket.
8CXiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.
9Hele dagen spotter mine fiender mig; de som raser mot mig, sverger ved mig*. / {* JES 65, 15.}
9CXar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,
10For jeg eter aske som brød og blander min drikk med gråt
10Kauxze de Via kolero kaj indigno; CXar Vi min levis kaj jxetis.
11for din vredes og din harmes skyld; for du har løftet mig op og kastet mig bort.
11Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.
12Mine dager er som en hellende skygge, og selv visner jeg som en urt.
12Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13Men du, Herre, du troner til evig tid, og ditt minne varer fra slekt til slekt.
13Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; CXar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.
14Du vil reise dig, du vil forbarme dig over Sion; for det er tiden til å være det nådig, timen er kommet.
14CXar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, CXarma estas por ili gxia polvo.
15For dine tjenere elsker dets stener, og de ynkes over dets støv.
15Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.
16Og hedningene skal frykte Herrens navn, og alle jordens konger din herlighet.
16CXar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17For Herren har bygget Sion, han har åpenbaret sig i sin herlighet.
17Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.
18Han har vendt sig til de hjelpeløses bønn, og han har ikke foraktet deres bønn.
18CXi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19Dette skal bli opskrevet for den kommende slekt, og det folk som skal skapes, skal love Herren.
19CXar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20For han har sett ned fra sin hellige høide, Herren har fra himmelen skuet til jorden
20Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21for å høre den fangnes sukk, for å løse dødens barn,
21Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22forat de i Sion skal forkynne Herrens navn og hans pris i Jerusalem,
22Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23når de samler sig, folkeslagene og rikene, for å tjene Herren.
23Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24Han har bøiet min kraft på veien, han har forkortet mine dager.
24Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25Jeg sier: Min Gud, ta mig ikke bort midt i mine dager! Dine år varer fra slekt til slekt.
25En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.
26Fordum grunnfestet du jorden, og himlene er dine henders gjerning.
26Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.
27De skal forgå, men du blir stående; de skal alle eldes som et klæde, som et klædebon omskifter du dem, og de omskiftes,
27Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.
28men du er den samme, og dine år får ingen ende.
28La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.
29Dine tjeneres barn skal bo i ro, og deres avkom skal stå fast for ditt åsyn.