1Av David. Min sjel, lov Herren, og alt som i mig er, love hans hellige navn!
1De David. Benu, ho mia animo, la Eternulon, Kaj mia tuta internajxo Lian sanktan nomon.
2Min sjel, lov Herren og glem ikke alle hans velgjerninger!
2Benu, ho mia animo, la Eternulon, Kaj ne forgesu cxiujn Liajn bonfarojn.
3Han som forlater all din misgjerning, som læger alle dine sykdommer,
3Li pardonas cxiujn viajn pekojn, Li sanigas cxiujn viajn malsanojn;
4han som forløser ditt liv fra graven, som kroner dig med miskunnhet og barmhjertighet,
4Li savas de la tombo vian vivon, Li kronas vin per boneco kaj favorkoreco;
5han som metter din sjel* med det som godt er, så du blir ung igjen likesom ørnen**. / {* eg. din pryd.} / {** når den skifter sin ham.}
5Li satigas per bonajxoj vian maljunan agxon, Ke via juneco renovigxas kiel cxe aglo.
6Herren gjør rettferd og rett mot alle undertrykte.
6La Eternulo faras justecon kaj jugxon al cxiuj prematoj.
7Han kunngjorde sine veier for Moses, sine gjerninger for Israels barn.
7Li sciigis Siajn vojojn al Moseo, Siajn farojn al la Izraelidoj.
8Herren er barmhjertig og nådig, langmodig og rik på miskunnhet.
8Favorkora kaj kompatema estas la Eternulo, Longetolerema kaj tre bona.
9Han går ikke alltid i rette og gjemmer ikke på vrede evindelig.
9Ne eterne Li indignas, Kaj ne por cxiam Li koleras.
10Han gjør ikke med oss efter våre synder og gjengjelder oss ikke efter våre misgjerninger.
10Ne laux niaj pekoj Li agis kun ni, Kaj ne laux niaj krimoj Li redonis al ni.
11For så høi som himmelen er over jorden, er hans miskunnhet mektig over dem som frykter ham.
11CXar kiel alte estas la cxielo super la tero, Tiel granda estas Lia boneco por tiuj, kiuj Lin timas.
12Så langt som øst er fra vest, lar han våre misgjerninger være langt fra oss.
12Kiel malproksime estas la oriento de la okcidento, Tiel Li malproksimigis de ni niajn pekojn.
13Som en far forbarmer sig over sine barn, forbarmer Herren sig over dem som frykter ham.
13Kiel patro korfavoras filojn, Tiel la Eternulo korfavoras tiujn, kiuj Lin timas.
14For han vet hvorledes vi er skapt, han kommer i hu at vi er støv.
14CXar Li scias nian esencon; Li memoras, ke ni estas polvo.
15Et menneskes dager er som gresset; som blomsten på marken, således blomstrer han.
15La tagoj de homo estas kiel herbo; Kiel floro de kampo, tiel li floras.
16Når vinden farer over ham, er han ikke mere, og hans sted kjenner ham ikke mere.
16Pasas super gxi vento, kaj gxi jam ne ekzistas; Kaj gxia loko gxin jam ne rekonas.
17Men Herrens miskunnhet er fra evighet og inntil evighet over dem som frykter ham, og hans rettferdighet mot barnebarn,
17Sed la boneco de la Eternulo dauxras eterne al tiuj, kiuj Lin timas, Kaj Lia bonfaremeco iras gxis la pranepoj,
18mot dem som holder hans pakt, og dem som kommer hans bud i hu, så de gjør efter dem.
18Kiuj observas Lian interligon Kaj memoras Liajn ordonojn por ilin plenumi.
19Herren har reist sin trone i himmelen, og hans rike hersker over alle ting.
19La Eternulo starigis en la cxielo Sian tronon; Kaj Lia regxeco regas cxion.
20Lov Herren, I hans engler, I veldige i makt, som fullbyrder hans ord, idet I adlyder hans ords røst!
20Benu la Eternulon Liaj angxeloj, potencaj per sia forto, Kiuj plenumas Lian vorton, Por ke oni obeu la vocxon de Lia vorto.
21Lov Herren, alle hans hærskarer, I hans tjenere som gjør hans vilje!
21Benu la Eternulon cxiuj Liaj cxirkauxantoj, Liaj servantoj, kiuj plenumas Lian volon.
22Lov Herren, alle hans gjerninger, på alle steder hvor han hersker! Min sjel, lov Herren!
22Benu la Eternulon cxiuj Liaj kreitajxoj, En cxiuj lokoj de Lia regado. Benu, ho mia animo, la Eternulon.