¹En sang ved festreisene. Meget har de trengt mig fra min ungdom av - så sie Israel -

¹Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

²meget har de trengt mig fra min ungdom av; men de har ikke fått overhånd over mig.

²Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

³Min rygg har plogmenn pløid, de har gjort sine furer lange.

³Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

⁴Herren er rettferdig, han har avhugget de ugudeliges rep.

⁴La Eternulo estas justa; Li dishakis la sxnurojn de la malvirtuloj.

⁵De skal bli til skamme og vike tilbake alle de som hater Sion,

⁵Hontigxu kaj turnigxu malantauxen CXiuj malamantoj de Cion.

⁶de skal bli som gress på takene, som er visnet før det blir rykket op:

⁶Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaux ol oni gxin elsxiris;

⁷Høstmannen fyller ikke sin hånd, ei heller den som binder kornbånd, sitt fang.

⁷Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

⁸Og de som går forbi, sier ikke: Herrens velsignelse være over eder, vi velsigner eder i Herrens navn!

⁸Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.