1Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!
1Venu, ni kantu al la Eternulo; Ni gxoje kriu al la rifugxejo de nia helpo.
2La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!
2Ni venu antaux Lian vizagxon kun glorado, Per psalmoj ni gxoje kriu al Li.
3For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,
3CXar granda Dio estas la Eternulo Kaj granda Regxo super cxiuj dioj,
4han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,
4Kiu havas en Sia mano la profundajxojn de la tero, Kaj al kiu apartenas la altajxoj de la montoj;
5han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.
5Al kiu apartenas la maro, kaj Li gxin faris, Kaj la sekteron Liaj manoj kreis.
6Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!
6Venu, ni klinigxu, ni jxetu nin teren, Ni genuu antaux la Eternulo, nia Kreinto.
7For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!
7CXar Li estas nia Dio, Kaj ni estas la popolo de Lia pasxtejo kaj la sxafoj de Lia mano. Hodiaux, se vi auxskultas Lian vocxon,
8Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,
8Ne obstinigu vian koron, kiel en Meriba, Kiel en la tago de Masa en la dezerto,
9hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.
9Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Mian faron.
10Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.
10Kvardek jarojn Mi indignis kontraux tiu generacio, Kaj Mi diris:Ili estas popolo kun koro malgxusta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;
11Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.
11Tial Mi jxuris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.