¹Da tok Job til orde og sa:

¹Þá svaraði Job og sagði:

²Hvor du har hjulpet den avmektige, støttet den kraftløse arm!

²En hvað þú hefir hjálpað hinum þróttlausa, stutt hinn máttvana armlegg!

³Hvor du har gitt den uvise råd, og hvilket overmål av visdom du har lagt for dagen!

³En hvað þú hefir ráðið hinum óvitra og kunngjört mikla speki!

⁴Hvem har du fremført dine ord for, og hvis ånd har talt gjennem dig?

⁴Fyrir hverjum hefir þú flutt ræðu þína, og hvers andi var það, sem gekk fram úr þér?

⁵Dødsrikets skygger skjelver, vannenes dyp og de som bor i dem.

⁵Andar hinna framliðnu í undirdjúpunum skelfast ásamt vötnunum og íbúum þeirra.

⁶Dødsriket ligger åpent for ham og avgrunnen uten dekke.

⁶Naktir liggja undirheimar fyrir Guði og undirdjúpin skýlulaus.

⁷Han breder Norden ut over det øde rum, han henger jorden på intet.

⁷Hann þenur norðrið út yfir auðninni og lætur jörðina svífa í tómum geimnum,

⁸Han binder vannene sammen i sine skyer, og skyene brister ikke under dem.

⁸hann bindur vatnið saman í skýjum sínum, og þó brestur skýflókinn ekki undir því,

⁹Han lukker for sin trone, breder sine skyer over den.

⁹hann byrgir fyrir ásjónu hásætis síns með því að breiða ský sitt yfir hana.

¹⁰En grense har han dradd i en ring over vannene, der hvor lyset grenser til mørket.

¹⁰Marklínu hefir hann dregið hringinn í kring á haffletinum, þar sem mætast ljós og myrkur.

¹¹Himmelens støtter skjelver, og de forferdes for hans trusel.

¹¹Stoðir himinsins nötra og hræðast ógnun hans.

¹²Ved sin kraft oprører han havet, og ved sin forstand knuser han Rahab.

¹²Með mætti sínum æsir hann hafið, og með hyggindum sínum sundurmolar hann hafdrekann.

¹³Ved hans ånde blir himmelen klar; hans hånd gjennemborer den lettfarende drage.

¹³Fyrir andgusti hans verður himinninn heiður, hönd hans leggur í gegn hinn flughraða dreka.Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?

¹⁴Se, dette er bare utkantene av hans verk; hvor svak er lyden av det ord vi hører! Men hans veldes torden - hvem forstår den?

¹⁴Sjá, þetta eru aðeins ystu takmörk vega hans, og hversu lágt hvísl er það, sem vér heyrum! En þrumu máttarverka hans _ hver skilur hana?