¹Da tok Elifas fra Teman til orde og sa:

¹そこでテマンびとエリパズは答えて言った、

²Svarer vel en vis mann med en kunnskap som bare er vind, og fyller han sitt indre med stormvær?

²「知者はむなしき知識をもって答えるであろうか。東風をもってその腹を満たすであろうか。

³Vil han vel forsvare sin sak med ord som ikke nytter, og med tale hvormed han intet utretter?

³役に立たない談話をもって論じるであろうか。無益な言葉をもって争うであろうか。

⁴Du nedbryter endog gudsfrykten og svekker andakten for Guds åsyn;

⁴ところがあなたは神を恐れることを捨て、神の前に祈る事をやめている。

⁵for din synd legger ordene i din munn, og du velger falske menns tale.

⁵あなたの罪はあなたの口を教え、あなたは悪賢い人の舌を選び用いる。

⁶Din egen munn domfeller dig, ikke jeg; dine leber vidner mot dig.

⁶あなたの口みずからあなたの罪を定める、わたしではない。あなたのくちびるがあなたに逆らって証明する。

⁷Blev du født først av alle mennesker, eller kom du til verden før alle haugene var til?

⁷あなたは最初に生れた人であるのか。山よりも先に生れたのか。

⁸Har du vært tilhører i Guds lønnlige råd og der tilranet dig visdom?

⁸あなたは神の会議にあずかったのか。あなたは知恵を独占しているのか。

⁹Hvad vet du som vi ikke vet? Hvad forstår du som er ukjent for oss?

⁹あなたが知るものはわれわれも知るではないか。あなたが悟るものはわれわれも悟るではないか。

¹⁰Det er blandt oss en som er både gammel og gråhåret, rikere på dager enn din far.

¹⁰われわれの中にはしらがの人も、年老いた人もあって、あなたの父よりも年上だ。

¹¹Er Guds trøsteord for lite for dig, og et ord som er talt i saktmodighet til dig?

¹¹神の慰めおよびあなたに対するやさしい言葉も、あなたにとって、あまりに小さいというのか。

¹²Hvorfor lar du dig rive med av ditt hjerte, og hvorfor gnistrer dine øine? -

¹²どうしてあなたの心は狂うのか。どうしてあなたの目はしばたたくのか。

¹³siden du vender din vrede mot Gud og lar ordene strømme fra din munn.

¹³あなたが神にむかって気をいらだて、このような言葉をあなたの口から出すのはなぜか。

¹⁴Hvad er et menneske, at han skulde være ren, og en som er født av en kvinne, at han skulde være rettferdig?

¹⁴人はいかなる者か、どうしてこれは清くありえよう。女から生れた者は、どうして正しくありえよう。

¹⁵Endog på sine hellige stoler han ikke, og himlene er ikke rene i hans øine,

¹⁵見よ、神はその聖なる者にすら信を置かれない、もろもろの天も彼の目には清くない。

¹⁶langt mindre da en vederstyggelig, en fordervet, en mann som drikker urett som vann*. / {* d.e. er like så begjærlig efter å gjøre urett som den tørstige er efter vann.}

¹⁶まして憎むべき汚れた者、また不義を水のように飲む人においては。

¹⁷Jeg vil kunngjøre dig noget, hør på mig! Hvad jeg har sett, det vil jeg fortelle,

¹⁷わたしはあなたに語ろう、聞くがよい。わたしは自分の見た事を述べよう。

¹⁸det som vise menn forkynner og ikke har dulgt, det som de mottok fra sine fedre,

¹⁸これは知者たちがその先祖からうけて、隠す所なく語り伝えたものである。

¹⁹til hvem landet alene var gitt, og blandt hvem ingen fremmed hadde draget igjennem.

¹⁹彼らにのみこの地は授けられて、他国人はその中に行き来したことがなかった。

²⁰En ugudelig lever i angst alle sine dager, og få i tall er de år som er gjemt for voldsmannen.

²⁰悪しき人は一生の間、もだえ苦しむ。残酷な人には年の数が定められている。

²¹Redselstoner lyder i hans ører; midt i freden kommer ødeleggeren over ham.

²¹その耳には恐ろしい音が聞え、繁栄の時にも滅ぼす者が彼に臨む。

²²Han tror ikke han skal komme tilbake fra mørket, og han er utsett til å falle for sverdet.

²²彼は、暗やみから帰りうるとは信ぜず、つるぎにねらわれる。

²³Han flakker om efter brød og spør: Hvor er det å finne? Han vet at en mørkets dag står ferdig ved hans side .

²³彼は食物はどこにあるかと言いつつさまよい、暗き日が手近に備えられてあるのを知る。

²⁴Nød og trengsel forferder ham; den overvelder ham, lik en stridsrustet konge,

²⁴悩みと苦しみとが彼を恐れさせ、戦いの備えをした王のように彼に打ち勝つ。

²⁵fordi han rakte ut sin hånd mot Gud og våget å trosse den Allmektige,

²⁵これは彼が神に逆らってその手を伸べ、全能者に逆らって高慢にふるまい、

²⁶stormet frem mot ham med opreist nakke, med sine skjolds tette tak,

²⁶盾の厚い面をもって強情に、彼にはせ向かうからだ。

²⁷fordi han dekket sitt ansikt med sin fedme og la fett på sin lend

²⁷また彼は脂肪をもってその顔をおおい、その腰には脂肪の肉を集め、

²⁸og bodde i ødelagte byer, i hus hvor ingen skulde bo, og som var bestemt til å bli grusdynger.

²⁸滅ぼされた町々に住み、人の住まない家、荒塚となる所におるからだ。

²⁹Han blir ikke rik, og hans gods varer ikke ved, og hans grøde luter ikke mot jorden.

²⁹彼は富める者とならず、その富はながく続かない、また地に根を張ることはない。

³⁰Han slipper ikke ut av mørket; ildslue skal tørke hans kvister, og han skal komme bort ved hans* munns ånde. / {* Guds. JBS 4, 9. JES 11, 4.}

³⁰彼は暗やみからのがれることができない。炎はその若枝を枯らし、その花は風に吹き去られる。

³¹Ei sette han sin lit til det som forgjengelig er! Da narrer han sig selv, for bare forgjengelighet blir hans vederlag.

³¹彼をしてみずから欺いて、むなしい事にたよらせてはならない。その報いはむなしいからだ。

³²Før hans dag kommer, blir det opfylt, og hans gren grønnes ikke.

³²彼の時のこない前にその事がなし遂げられ、彼の枝は緑とならないであろう。

³³Han blir som et vintre som mister sine druer før de er modne, og som et oljetre som feller sine blomster;

³³彼はぶどうの木のように、その熟さない実をふり落すであろう。またオリブの木のように、その花を落すであろう。

³⁴for den gudløses hus er ufruktbart, og ild fortærer deres telter som lar sig underkjøpe.

³⁴神を信じない者のやからは子なく、まいないによる天幕は火で焼き滅ぼされるからだ。彼らは害悪をはらみ、不義を生み、その腹は偽りをつくる」。

³⁵De undfanger ulykke og føder nød, og deres morsliv fostrer svik.

³⁵彼らは害悪をはらみ、不義を生み、その腹は偽りをつくる」。