¹Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:

¹ヨブはまた言葉をついで言った、

²Så sant Gud lever, som har tatt min rett fra mig, den Allmektige, som har voldt mig bitter sorg

²「神は生きておられる。彼はわたしの義を奪い去られた。全能者はわたしの魂を悩まされた。

³- for ennu er hele mitt livspust i mig og den Allmektiges ånde i min nese - :

³わたしの息がわたしのうちにあり、神の息がわたしの鼻にある間、

⁴Mine leber taler ikke urett, og min tunge taler ikke svik.

⁴わたしのくちびるは不義を言わない、わたしの舌は偽りを語らない。

⁵Det være langt fra mig å gi eder rett! Inntil jeg opgir ånden, lar jeg ikke min brødefrihet tas fra mig.

⁵わたしは断じて、あなたがたを正しいとは認めない。わたしは死ぬまで、潔白を主張してやめない。

⁶Jeg holder fast på min rettferdighet og slipper den ikke; mitt hjerte laster mig ikke for nogen av mine dager.

⁶わたしは堅くわが義を保って捨てない。わたしは今まで一日も心に責められた事がない。

⁷La min fiende stå der som en ugudelig, og min motstander som en urettferdig!

⁷どうか、わたしの敵は悪人のようになり、わたしに逆らう者は不義なる者のようになるように。

⁸For hvad håp har den gudløse, når Gud avskjærer hans liv, når han tar hans sjel fra ham?

⁸神が彼を断ち、その魂を抜きとられるとき、神を信じない者になんの望みがあろう。

⁹Hører vel Gud hans skrik når trengsel kommer over ham?

⁹災が彼に臨むとき、神はその叫びを聞かれるであろうか。

¹⁰Eller kan han glede sig i den Allmektige, kan han påkalle Gud til enhver tid?

¹⁰彼は全能者を喜ぶであろうか、常に神を呼ぶであろうか。

¹¹Jeg vil lære eder om Guds hånd; jeg vil ikke dølge hvad den Allmektige har i sinne.

¹¹わたしは神のみ手についてあなたがたに教え、全能者と共にあるものを隠すことをしない。

¹²I har jo alle selv sett det; hvorfor fører I da så tom en tale?

¹²見よ、あなたがたは皆みずからこれを見た、それなのに、どうしてむなしい者となったのか。

¹³Dette er det ugudelige menneskes lodd hos Gud og den arv som voldsmennene får av den Allmektige:

¹³これは悪人の神から受ける分、圧制者の全能者から受ける嗣業である。

¹⁴Får han mange barn, så er de hjemfalt til sverdet; hans ætlinger får ikke brød å mette sig med.

¹⁴その子らがふえればつるぎに渡され、その子孫は食物に飽きることがない。

¹⁵De av dem som slipper unda, legges i graven ved pest, og enkene holder ikke sørgefest over dem.

¹⁵その生き残った者は疫病で死んで埋められ、そのやもめらは泣き悲しむことをしない。

¹⁶Når han dynger op sølv som støv og samler sig klær som lere,

¹⁶たとい彼は銀をちりのように積み、衣服を土のように備えても、

¹⁷så blir det de rettferdige som klær sig med det han har samlet, og sølvet skal de skyldfrie dele.

¹⁷その備えるものは正しい人がこれを着、その銀は罪なき者が分かち取るであろう。

¹⁸Som møllet har han bygget sitt hus og som den hytte en markvokter lager sig.

¹⁸彼の建てる家は、くもの巣のようであり、番人の造る小屋のようである。

¹⁹Rik legger han sig, og intet er tatt bort; han slår sine øine op, og det* er der ikke. / {* det han eide.}

¹⁹彼は富める身で寝ても、再び富むことがなく、目を開けばその富はない。

²⁰Som en vannflom innhenter redsler ham, om natten fører en storm ham bort.

²⁰恐ろしい事が大水のように彼を襲い、夜はつむじ風が彼を奪い去る。

²¹Østenvinden løfter ham op, så han farer avsted, og den blåser ham bort fra hans sted.

²¹東風が彼を揚げると、彼は去り、彼をその所から吹き払う。

²²Gud skyter sine piler mot ham og sparer ham ikke; for hans hånd flyr han i hast.

²²それは彼を投げつけて、あわれむことなく、彼はその力からのがれようと、もがく。それは彼に向かって手を鳴らし、あざけり笑って、その所から出て行かせる。

²³Folk klapper i hendene og håner ham og piper ham bort fra hans sted.

²³それは彼に向かって手を鳴らし、あざけり笑って、その所から出て行かせる。