¹Derefter oplot Job sin munn og forbannet den dag han blev født.

¹この後、ヨブは口を開いて、自分の生れた日をのろった。

²Job tok til orde og sa:

²すなわちヨブは言った、

³Til grunne gå den dag da jeg blev født, og den natt som sa: Et guttebarn er undfanget!

³「わたしの生れた日は滅びうせよ。『男の子が、胎にやどった』と言った夜もそのようになれ。

⁴Måtte den dag bli til mørke! Måtte Gud i det høie ikke spørre efter den, og intet lys stråle over den!

⁴その日は暗くなるように。神が上からこれを顧みられないように。光がこれを照さないように。

⁵Gid mørke og dødsskygge må kreve den tilbake, gid skyer må leire sig over den, gid alt som gjør en dag mørk, må skremme den!

⁵やみと暗黒がこれを取りもどすように。雲が、その上にとどまるように。日を暗くする者が、これを脅かすように。

⁶Den natt - måtte mulm ta den! Den glede sig ikke blandt årets dager, den komme ikke med i måneders tall!

⁶その夜は、暗やみが、これを捕えるように。年の日のうちに加わらないように。月の数にもはいらないように。

⁷Ja, ufruktbar bli den natt! Aldri lyde det jubel i den!

⁷また、その夜は、はらむことのないように。喜びの声がそのうちに聞かれないように。

⁸Måtte de som forbanner dager, ønske ondt over den, de som er kyndige i å mane frem Leviatan!

⁸日をのろう者が、これをのろうように。レビヤタンを奮い起すに巧みな者が、これをのろうように。

⁹Gid dens demrings stjerner må bli mørke! La den vente på lys, uten at det kommer! Måtte den aldri skue morgenrødens øielokk -

⁹その明けの星は暗くなるように。光を望んでも、得られないように。また、あけぼののまぶたを見ることのないように。

¹⁰fordi den ikke stengte døren til min mors liv og skjulte møie for mine øine.

¹⁰これは、わたしの母の胎の戸を閉じず、また悩みをわたしの目に隠さなかったからである。

¹¹Hvorfor døde jeg ikke i mors liv? Hvorfor utåndet jeg ikke straks i fødselsstunden?

¹¹なにゆえ、わたしは胎から出て、死ななかったのか。腹から出たとき息が絶えなかったのか。

¹²Hvorfor tok knær imot mig, og hvorfor bryster som jeg kunde die?

¹²なにゆえ、ひざが、わたしを受けたのか。なにゆえ、乳ぶさがあって、わたしはそれを吸ったのか。

¹³For da kunde jeg nu ligge og hvile; jeg kunde sove og hadde da ro -

¹³そうしなかったならば、わたしは伏して休み、眠ったであろう。そうすればわたしは安んじており、

¹⁴sammen med konger og jordens styrere, som bygget sig ruiner,

¹⁴自分のために荒れ跡を築き直した地の王たち、参議たち、

¹⁵eller med fyrster som eide gull, som fylte sine hus med sølv;

¹⁵あるいは、こがねを持ち、しろがねを家に満たした君たちと一緒にいたであろう。

¹⁶eller jeg var nu ikke til, likesom et nedgravd, ufullbåret foster, lik barn som aldri så lyset.

¹⁶なにゆえ、わたしは人知れずおりる胎児のごとく、光を見ないみどりごのようでなかったのか。

¹⁷Der har de ugudelige holdt op å rase, og der hviler de trette.

¹⁷かしこでは悪人も、あばれることをやめ、うみ疲れた者も、休みを得、

¹⁸Der har alle fanger ro, de hører ikke driverens røst.

¹⁸捕われ人も共に安らかにおり、追い使う者の声を聞かない。

¹⁹Liten og stor er der like, og trælen er fri for sin herre.

¹⁹小さい者も大きい者もそこにおり、奴隷も、その主人から解き放される。

²⁰Hvorfor gir han* den lidende lys, og liv til dem som bærer sorg i sitt hjerte, / {* Gud.}

²⁰なにゆえ、悩む者に光を賜い、心の苦しむ者に命を賜わったのか。

²¹dem som venter på døden uten at den kommer, og som leter efter den ivrigere enn efter skjulte skatter,

²¹このような人は死を望んでも来ない、これを求めることは隠れた宝を掘るよりも、はなはだしい。

²²dem som gleder sig like til jubel, som fryder sig når de finner en grav -

²²彼らは墓を見いだすとき、非常に喜び楽しむのだ。

²³til den mann hvis vei er skjult for ham, og som Gud har stengt for på alle kanter?

²³なにゆえ、その道の隠された人に、神が、まがきをめぐらされた人に、光を賜わるのか。

²⁴For mine sukk er blitt mitt daglige brød, og mine klager strømmer som vannet.

²⁴わたしの嘆きはわが食物に代って来り、わたしのうめきは水のように流れ出る。

²⁵For alt det fryktelige jeg reddes for, det rammer mig, og det jeg gruer for, det kommer over mig.

²⁵わたしの恐れるものが、わたしに臨み、わたしの恐れおののくものが、わが身に及ぶ。わたしは安らかでなく、またおだやかでない。わたしは休みを得ない、ただ悩みのみが来る」。

²⁶Jeg har ikke fred, ikke ro, ikke hvile - det kommer alltid ny uro.

²⁶わたしは安らかでなく、またおだやかでない。わたしは休みを得ない、ただ悩みのみが来る」。