¹En sang ved festreisene. Av det dype kaller jeg på dig, Herre!

¹主よ、わたしは深い淵からあなたに呼ばわる。

²Herre, hør min røst, la dine ører akte på mine inderlige bønners røst!

²主よ、どうか、わが声を聞き、あなたの耳をわが願いの声に傾けてください。

³Dersom du, Herre, vil gjemme på misgjerninger, Herre, hvem kan da bli stående?

³主よ、あなたがもし、もろもろの不義に目をとめられるならば、主よ、だれが立つことができましょうか。

⁴For hos dig er forlatelsen, forat du må fryktes.

⁴しかしあなたには、ゆるしがあるので、人に恐れかしこまれるでしょう。

⁵Jeg bier efter Herren, min sjel bier, og jeg venter på hans ord.

⁵わたしは主を待ち望みます、わが魂は待ち望みます。そのみ言葉によって、わたしは望みをいだきます。

⁶Min sjel venter på Herren mere enn vektere på morgenen, vektere på morgenen.

⁶わが魂は夜回りが暁を待つにまさり、夜回りが暁を待つにまさって主を待ち望みます。

⁷Vent på Herren, Israel! For hos Herren er miskunnheten, og megen forløsning er hos ham,

⁷イスラエルよ、主によって望みをいだけ。主には、いつくしみがあり、また豊かなあがないがあるからです。主はイスラエルをそのもろもろの不義からあがなわれます。

⁸og han skal forløse Israel fra alle dets misgjerninger.

⁸主はイスラエルをそのもろもろの不義からあがなわれます。