¹En salme av David; til ihukommelse.

¹主よ、あなたの憤りをもってわたしを責めず、激しい怒りをもってわたしを懲らさないでください。

²Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!

²あなたの矢がわたしに突き刺さり、あなたの手がわたしの上にくだりました。

³For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.

³あなたの怒りによって、わたしの肉には全きところなく、わたしの罪によって、わたしの骨には健やかなところはありません。

⁴Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.

⁴わたしの不義はわたしの頭を越え、重荷のように重くて負うことができません。

⁵For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.

⁵わたしの愚かによって、わたしの傷は悪臭を放ち、腐れただれました。

⁶Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.

⁶わたしは折れかがんで、いたくうなだれ、ひねもす悲しんで歩くのです。

⁷Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.

⁷わたしの腰はことごとく焼け、わたしの肉には全きところがありません。

⁸For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.

⁸わたしは衰えはて、いたく打ちひしがれ、わたしの心の激しい騒ぎによってうめき叫びます。

⁹Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.

⁹主よ、わたしのすべての願いはあなたに知られ、わたしの嘆きはあなたに隠れることはありません。

¹⁰Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.

¹⁰わたしの胸は激しく打ち、わたしの力は衰え、わたしの目の光もまた、わたしを離れ去りました。

¹¹Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.

¹¹わが友、わがともがらはわたしの災を見て離れて立ち、わが親族もまた遠く離れて立っています。

¹²Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.

¹²わたしのいのちを求める者はわなを設け、わたしをそこなおうとする者は滅ぼすことを語り、ひねもす欺くことをはかるのです。

¹³Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.

¹³しかしわたしは耳しいのように聞かず、おしのように口を開きません。

¹⁴Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.

¹⁴まことに、わたしは聞かない人のごとく、議論を口にしない人のようです。

¹⁵Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.

¹⁵しかし、主よ、わたしはあなたを待ち望みます。わが神、主よ、あなたこそわたしに答えられるのです。

¹⁶For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!

¹⁶わたしは祈ります、「わが足のすべるとき、わたしにむかって高ぶる彼らにわたしのことによって喜ぶことをゆるさないでください」と。

¹⁷For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.

¹⁷わたしは倒れるばかりになり、わたしの苦しみは常にわたしと共にあります。

¹⁸For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.

¹⁸わたしは、みずから不義を言いあらわし、わが罪のために悲しみます。

¹⁹For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.

¹⁹ゆえなく、わたしに敵する者は強く、偽ってわたしを憎む者は多いのです。

²⁰Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.

²⁰悪をもって善に報いる者は、わたしがよい事に従うがゆえに、わがあだとなります。

²¹Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.

²¹主よ、わたしを捨てないでください。わが神よ、わたしに遠ざからないでください。主、わが救よ、すみやかにわたしをお助けください。

²²Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!

²²主、わが救よ、すみやかにわたしをお助けください。

²³Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!