¹Til sangmesteren; av Korahs barn; en salme.

¹もろもろの民よ、これを聞け、すべて世に住む者よ、耳を傾けよ。

²Hør dette, alle folk, vend øret til, alle I som bor i verden,

²低きも高きも、富めるも貧しきも、共に耳を傾けよ。

³både lave og høie, rike og fattige, alle tilsammen!

³わが口は知恵を語り、わが心は知識を思う。

⁴Min munn skal tale visdom, og mitt hjertes tanke er forstand.

⁴わたしは耳をたとえに傾け、琴を鳴らして、わたしのなぞを解き明かそう。

⁵Jeg vil bøie mitt øre til tankesprog, jeg vil fremføre min gåtefulle tale til citaren.

⁵わたしをしえたげる者の不義がわたしを取り囲む悩みの日に、どうして恐れなければならないのか。

⁶Hvorfor skal jeg frykte i de onde dager, når mine forfølgeres ondskap omgir mig,

⁶彼らはおのが富をたのみ、そのたからの多いのを誇る人々である。

⁷de som setter sin lit til sitt gods og roser sig av sin store rikdom?

⁷まことに人はだれも自分をあがなうことはできない。そのいのちの価を神に払うことはできない。

⁸En mann kan ikke utløse en bror, han kan ikke gi Gud løsepenger for ham

⁸とこしえに生きながらえて、墓を見ないためにそのいのちをあがなうには、あまりに価高くて、それを満足に払うことができないからである。

⁹- for deres livs utløsning er for dyr, og han må avstå derfra til evig tid -

⁹まことに賢い人も死に、愚かな者も、獣のような者も、ひとしく滅んで、その富を他人に残すことは人の見るところである。

¹⁰så han skulde bli ved å leve evindelig og ikke se graven.

¹⁰たとい彼らはその地を自分の名をもって呼んでも、墓こそ彼らのとこしえのすまい、世々彼らのすみかである。

¹¹Nei, han vil få se den. De vise dør, dåren og den uforstandige omkommer tilsammen og overlater sitt gods til andre.

¹¹人は栄華のうちに長くとどまることはできない、滅びうせる獣にひとしい。

¹²Deres hjertes eneste tanke er at deres hus skal stå til evig tid, deres boliger fra slekt til slekt; de kaller sine jorder op efter sine navn.

¹²これぞ自分をたのむ愚かな者どもの成りゆき、自分の分け前を喜ぶ者どもの果である。〔セラ

¹³Og dog blir et menneske i herlighet ikke stående; han er lik dyrene, som går til grunne.

¹³彼らは陰府に定められた羊のように死が彼らを牧するであろう。彼らはまっすぐに墓に下り、そのかたちは消えうせ、陰府が彼らのすまいとなるであろう。

¹⁴Således går det dem som er fulle av selvtillit, og dem som følger dem efter og har behag i deres tale. Sela.

¹⁴しかし神はわたしを受けられるゆえ、わたしの魂を陰府の力からあがなわれる。〔セラ

¹⁵Som en fårehjord føres de ned i dødsriket, døden vokter dem, og de opriktige hersker over dem, når morgenen bryter frem, og deres skikkelse blir ødelagt av dødsriket, så de ikke har nogen bolig mere.

¹⁵人が富を得るときも、その家の栄えが増し加わるときも、恐れてはならない。

¹⁶Men Gud skal forløse min sjel av dødsrikets vold, for han skal ta mig til sig. Sela.

¹⁶彼が死ぬときは何ひとつ携え行くことができず、その栄えも彼に従って下って行くことはないからである。

¹⁷Frykt ikke når en mann blir rik, når hans huses herlighet blir stor!

¹⁷たとい彼が生きながらえる間、自分を幸福と思っても、またみずから幸な時に、人々から称賛されても、

¹⁸For han skal intet ta med sig når han dør; hans herlighet skal ikke fare ned efter ham.

¹⁸彼はついにおのれの先祖の仲間に連なる。彼らは絶えて光を見ることがない。人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。

¹⁹Om han enn velsigner sin sjel i sitt liv, og de priser dig fordi du gjør dig til gode,

¹⁹人は栄華のうちに長くとどまることはできない。滅びうせる獣にひとしい。

²⁰så skal du dog komme til dine fedres slekt; de ser ikke lyset evindelig.

²¹Et menneske i herlighet, som ikke har forstand, er lik dyrene, som går til grunne.