¹Til sangmesteren, for Jedutun*; av Asaf; en salme. / {* SLM 62, 1.}

¹わたしは神にむかい声をあげて叫ぶ。わたしが神にむかって声をあげれば、神はわたしに聞かれる。

²Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

²わたしは悩みの日に主をたずね求め、夜はわが手を伸べてたゆむことなく、わが魂は慰められるのを拒む。

³På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

³わたしは神を思うとき、嘆き悲しみ、深く思うとき、わが魂は衰える。〔セラ

⁴Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. Sela.

⁴あなたはわたしのまぶたをささえて閉じさせず、わたしは物言うこともできないほどに悩む。

⁵Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

⁵わたしは昔の日を思い、いにしえの年を思う。

⁶Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

⁶わたしは夜、わが心と親しく語り、深く思うてわが魂を探り、言う、

⁷Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

⁷「主はとこしえにわれらを捨てられるであろうか。ふたたび、めぐみを施されないであろうか。

⁸Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

⁸そのいつくしみはとこしえに絶え、その約束は世々ながくすたれるであろうか。

⁹Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

⁹神は恵みを施すことを忘れ、怒りをもってそのあわれみを閉じられたであろうか」と。〔セラ

¹⁰Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? Sela.

¹⁰その時わたしは言う、「わたしの悲しみはいと高き者の右の手が変ったことである」と。

¹¹Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

¹¹わたしは主のみわざを思い起す。わたしは、いにしえからのあなたのくすしきみわざを思いいだす。

¹²Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

¹²わたしは、あなたのすべてのみわざを思い、あなたの力あるみわざを深く思う。

¹³Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

¹³神よ、あなたの道は聖である。われらの神のように大いなる神はだれか。

¹⁴Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

¹⁴あなたは、くすしきみわざを行われる神である。あなたは、もろもろの民の間に、その大能をあらわし、

¹⁵Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

¹⁵その腕をもっておのれの民をあがない、ヤコブとヨセフの子らをあがなわれた。〔セラ

¹⁶Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. Sela.

¹⁶神よ、大水はあなたを見た。大水はあなたを見ておののき、淵もまた震えた。

¹⁷Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

¹⁷雲は水を注ぎいだし、空は雷をとどろかし、あなたの矢は四方にきらめいた。

¹⁸Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

¹⁸あなたの雷のとどろきは、つむじ風の中にあり、あなたのいなずまは世を照し、地は震い動いた。

¹⁹Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

¹⁹あなたの大路は海の中にあり、あなたの道は大水の中にあり、あなたの足跡はたずねえなかった。あなたは、その民をモーセとアロンの手によって羊の群れのように導かれた。

²⁰Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.

²⁰あなたは、その民をモーセとアロンの手によって羊の群れのように導かれた。

²¹Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.