¹Du hevnens Gud, Herre, du hevnens Gud, åpenbar dig i herlighet!

¹あだを報いられる神、主よ、あだを報いられる神よ、光を放ってください。

²Reis dig, du jordens dommer, la gjengjeldelse komme over de overmodige!

²地をさばかれる者よ、立って高ぶる者にその受くべき罰をお与えください。

³Hvor lenge skal de ugudelige, Herre, hvor lenge skal de ugudelige fryde sig?

³主よ、悪しき者はいつまで、悪しき者はいつまで勝ち誇るでしょうか。

⁴De utgyder en strøm av ord, de fører frekk tale; alle de som gjør urett, taler store ord.

⁴彼らは高慢な言葉を吐き散らし、すべて不義を行う者はみずから高ぶります。

⁵Ditt folk, Herre, knuser de, og din arv plager de.

⁵主よ、彼らはあなたの民を打ち砕き、あなたの嗣業を苦しめます。

⁶Enken og den fremmede slår de ihjel, og farløse myrder de.

⁶彼らはやもめと旅びとのいのちをうばい、みなしごを殺します。

⁷Og de sier: Herren ser ikke, og Jakobs Gud gir ikke akt.

⁷彼らは言います、「主は見ない、ヤコブの神は悟らない」と。

⁸Gi dog akt, I ufornuftige blandt folket, og I dårer, når vil I bli kloke?

⁸民のうちの鈍き者よ、悟れ。愚かな者よ、いつ賢くなるだろうか。

⁹Mon han som planter øret, ikke skulde høre? Mon han som skaper øiet, ikke skulde se?

⁹耳を植えた者は聞くことをしないだろうか、目を造った者は見ることをしないだろうか。

¹⁰Mon han som refser hedningene, ikke skulde straffe, han som gir menneskene forstand?

¹⁰もろもろの国民を懲らす者は罰することをしないだろうか、人を教える者は知識をもたないだろうか。

¹¹Herren kjenner menneskenes tanker, han vet at de er tomhet.

¹¹主は人の思いの、むなしいことを知られる。

¹²Salig er den mann som du, Herre, refser og gir lærdom av din lov

¹²主よ、あなたによって懲らされる人、あなたのおきてを教えられる人はさいわいです。

¹³for å gi ham ro for onde dager, inntil det blir gravd en grav for den ugudelige.

¹³あなたはその人を災の日からのがれさせ、悪しき者のために穴が掘られるまでその人に平安を与えられます。

¹⁴For Herren skal ikke forkaste sitt folk og ikke forlate sin arv;

¹⁴主はその民を捨てず、その嗣業を見捨てられないからです。

¹⁵for dommen skal vende tilbake til rettferdighet, og alle de opriktige av hjertet skal gi den medhold.

¹⁵さばきは正義に帰り、すべて心の正しい者はそれに従うでしょう。

¹⁶Hvem reiser sig for mig imot de onde? Hvem stiller sig frem for mig imot dem som gjør urett?

¹⁶だれがわたしのために立ちあがって、悪しき者を責めるだろうか。だれがわたしのために立って、不義を行う者を責めるだろうか。

¹⁷Dersom ikke Herren var min hjelp, vilde min sjel snart bo i dødsrikets stillhet.

¹⁷もしも主がわたしを助けられなかったならば、わが魂はとくに音なき所に住んだであろう。

¹⁸Når jeg sier: Min fot vakler, da holder din miskunnhet mig oppe, Herre!

¹⁸しかし「わたしの足がすべる」と思ったとき、主よ、あなたのいつくしみはわたしをささえられました。

¹⁹Når mine urolige tanker i mitt hjerte blir mange, da husvaler din trøst min sjel.

¹⁹わたしのうちに思い煩いの満ちるとき、あなたの慰めはわが魂を喜ばせます。

²⁰Har vel fordervelsens domstol noget samfund med dig, der hvor de skaper urett under skinn av rett?

²⁰定めをもって危害をたくらむ悪しき支配者はあなたと親しむことができるでしょうか。

²¹De slår sig skarevis sammen imot den rettferdiges sjel, og uskyldig blod dømmer de skyldig.

²¹彼らは相結んで正しい人の魂を責め、罪のない者に死を宣告します。

²²Da blir Herren mig en borg, og min Gud min tilflukts klippe.

²²しかし主はわが高きやぐらとなり、わが神はわが避け所の岩となられました。主は彼らの不義を彼らに報い、彼らをその悪のゆえに滅ぼされます。われらの神、主は彼らを滅ぼされます。

²³Og han lar deres urett komme tilbake over dem, og for deres ondskaps skyld skal han utrydde dem; ja, Herren vår Gud skal utrydde dem.

²³主は彼らの不義を彼らに報い、彼らをその悪のゆえに滅ぼされます。われらの神、主は彼らを滅ぼされます。