1Se, alt sammen har mitt øie sett, mitt øre hørt og merket sig.
1¶ Nana, kua kitea katoatia tenei e toku kanohi, kua rongo toku taringa, kua mohio.
2Det I vet, vet også jeg; jeg står ikke tilbake for eder.
2Ko ta koutou e mohio na, ko taku ano tena e mohio nei: kahore hoki ahau i hoki iho i a koutou.
3Men jeg vil tale til den Allmektige, og jeg har lyst til å rettferdiggjøre mig for Gud.
3Ina, e whai kupu ano ahau ki te Kaha Rawa: a e hiahia ana ki te korerorero ki te Atua.
4Men I spinner løgn sammen, I er alle dårlige læger.
4Ko koutou ia, he hunga tito i te teka, he rata horihori noa koutou katoa.
5Gid I vilde tie stille! Det skulde bli regnet eder til visdom.
5Te pai na, me i mutu rawa a koutou korero! Ko to koutou whakaaro nui hoki tena.
6Hør nu på min tilrettevisning og merk på refselsene fra mine leber!
6Tena ra, whakarongo mai ki taku tautohe, maharatia nga whawhai a oku ngutu.
7Vil I tale urett til forsvar for Gud, og vil I til hans forsvar tale svik?
7Me tautoko ta te Atua ki te kupu kino? me tautoko ranei tana ki te tinihanga?
8Vil I ta hans parti, eller vil I være sakførere for Gud?
8Ka whakapai kanohi koia koutou ki a ia? Ma koutou ranei ta te Atua tautohe?
9Vil det gå eder godt når han ransaker eder, eller vil I narre ham, som en narrer et menneske?
9He pai ranei kia rapua ta koutou e ia? E maminga ranei koutou ki a ia, e pera me tetahi ka maminga nei ki te tangata?
10Han vil tukte eder, om I i lønndom tar parti for ham.
10He pono ka whakahe ia ki a koutou ki te whakapai puku koutou i te kanohi.
11Vil ikke hans høihet forferde eder, og redselen for ham falle over eder?
11E kore ranei koutou e mataku ki tona nui? E kore ranei te wehi ki a ia e tau ki a koutou?
12Eders tankesprog er askesprog; eders skanser* blir til skanser av ler. / {* d.e. bevisgrunner.}
12Ko a koutou pepeha nunui he whakatauki no te pungarehu, ko o koutou parepare he parepare paru.
13Ti, la mig være, så jeg kan tale, så får det komme over mig hvad det vil!
13¶ Kati te korero, waiho noa iho ahau, kia korero ai ahau, ahakoa pa mai te aha ki ahau.
14Hvorfor skulde jeg bære mitt kjøtt mellem mine tenner*? Jeg vil legge mitt liv i min hånd**. / {* søke å redde mitt liv.} / {** sette det på spill.}
14He aha oku kikokiko i ngaua ai e oku niho? He aha toku wairua i waiho ai e ahau i roto i toku ringa?
15Se, han vil drepe mig - jeg venter på ham; jeg vil bare rettferdiggjøre mine veier for hans åsyn.
15Ahakoa whakamate noa ia i ahau, ka tatari tonu ahau ki a ia: otiia ka mau tonu ahau ki oku ara i tona aroaro.
16Også det skal bli mig til frelse; for ingen gudløs kommer for hans åsyn.
16Ko tenei hoki hei oranga moku; e kore hoki te tangata atuakore e tae mai ki tona aroaro.
17Hør da nøie på mitt ord og la min forklaring trenge inn i eders ører!
17Ata whakarongo ki aku korero: kia anga mai o koutou taringa ki taku e whakapuaki nei.
18Se, jeg har saken i orden; jeg vet jeg skal få rett.
18Na kua takoto taku mo te whakawa; e mohio ana ahau he tika ahau.
19Hvem er den som vil gå i rette med mig? Ja, da vil jeg tie og opgi ånden.
19Ko wai ia hei totohe ki ahau? Ka whakarongo puku hoki ahau aianei, a ka hemo ahau.
20Bare to ting må du ikke gjøre mot mig, da skal jeg ikke skjule mig for ditt åsyn:
20Engari kaua nga mea e rua e meatia mai ki ahau; katahi ahau ka kore e huna i ahau i tou mata.
21Ta din hånd bort fra mig, og la ikke dine redsler forferde mig!
21Kia matara atu tou ringa ki tawhiti i ahau; a kaua ahau e whakawehia e te mataku ki a koe.
22Så kall da, og jeg skal svare; eller la mig tale, og svar du mig!
22Ko reira, mau e karanga, a maku e whakao atu; maku ranei e korero, a mau e whakahoki kupu mai ki ahau.
23Hvor mange misgjerninger og synder har jeg? La mig få vite min brøde og min synd!
23¶ Ka hia ra oku kino, oku hara? Meinga ahau kia matau ki toku he me toku hara.
24Hvorfor skjuler du ditt åsyn og holder mig for din fiende?
24He aha tou mata i huna ai e koe? He aha ahau i kiia ai e koe he hoariri?
25Vil du skremme et bortblåst blad og forfølge det tørre strå? -
25E kapokapohia ranei e koe te pakawha e puhia haeretia ana? E whaia ranei e koe te papapa maroke?
26siden du idømmer mig så hårde lidelser og lar mig arve min ungdoms misgjerninger
26Kei te tuhituhi na hoki koe i nga mea kawa moku, e mea ana hoki kia riro mai i ahau nga he o toku taitamarikitanga.
27og setter mine føtter i stokken og vokter på alle mine veier og drar en ring om mine fotsåler,
27Karapitia iho e koe oku waewae ki te rakau, he mea tohu nau oku ara katoa, a he mea tuhi nau oku takahanga waewae tawhio noa:
28og dette gjør du mot en som tæres bort som makk-ett tre, som et klædebon møllet har ett.
28Ahakoa toku rite kei te mea pirau, e memeha noa ana, kei te kakahu e kainga ana e te purehurehu.