1Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:
1แล้วโยบก็กล่าวกลอนภาษิตของท่านอีกว่า
2Å, om jeg hadde det som i fordums måneder, som i de dager da Gud vernet om mig,
2"โอ ข้าอยากจะอยู่อย่างแต่ละเดือนที่ผ่านไป อย่างในสมัยเมื่อพระเจ้าทรงพิทักษ์ข้า
3da hans lampe skinte over mitt hode, da jeg ved hans lys vandret gjennem mørket,
3เมื่อประทีปของพระองค์ส่องเหนือศีรษะข้า และข้าเดินฝ่าความมืดไปด้วยความสว่างของพระองค์
4slik som jeg hadde det i min modne manndoms dager, da Guds vennskap hvilte over mitt telt,
4อย่างข้าเมื่อครั้งยังหนุ่มแน่นอยู่ เมื่อความลึกลับแห่งพระเจ้าทรงอยู่เหนือเต็นท์ของข้า
5da den Allmektige ennu var med mig, og jeg hadde mine barn omkring mig,
5เมื่อองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ยังอยู่กับข้า และลูกหลานห้อมล้อมข้า
6da mine føtter badet sig i melk, og berget ved mitt hus lot bekker av olje strømme frem!
6เมื่อเขาล้างย่างเท้าของข้าด้วยนมข้น และก้อนหินเทธารน้ำมันออกให้ข้า
7Når jeg gikk op til porten i byen og inntok mitt sete på torvet,
7เมื่อข้าออกมายังประตูเมือง เมื่อข้าเตรียมที่นั่งของข้าที่ถนน
8da drog de unge sig unda ved synet av mig, og de gråhårede reiste sig og blev stående;
8คนหนุ่มๆเห็นข้าแล้วก็หลีกไป คนสูงอายุลุกขึ้นยืน
9høvdinger lot være å tale og la hånden på sin munn;
9เจ้านายหยุดพูด เอามือปิดปากของตนไว้
10de fornemme tidde stille, og deres tunge blev hengende ved ganen.
10เสียงของขุนนางก็สงบลง และลิ้นของเขาก็เกาะติดเพดานปาก
11Enhver som hørte om mig, priste mig lykkelig, og hver den som så mig, gav mig lovord.
11เมื่อหูได้ยินแล้ว ต่างก็ว่าข้าเป็นสุข และเมื่อตาดู ก็ยกย่องข้า
12For jeg berget armingen som ropte om hjelp, og den farløse som ingen hjelper hadde.
12เพราะว่าข้าช่วยคนยากจนที่ร้องให้ช่วย และเด็กกำพร้าพ่อที่ไม่มีใครอุปถัมภ์เขา
13Den som var sin undergang nær, velsignet mig, og enkens hjerte fikk jeg til å juble.
13พรของคนที่จวนพินาศก็มาถึงข้า และข้าเป็นเหตุให้จิตใจของหญิงม่ายร้องเพลงด้วยความชื่นบาน
14Jeg klædde mig i rettferdighet, og den opslo sin bolig i mig; rettsinn bar jeg som kappe og hue.
14ข้าสวมความชอบธรรม และมันก็ห่อหุ้มข้าไว้ ความยุติธรรมของข้าเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะ
15Øine var jeg for den blinde, og føtter var jeg for den halte.
15ข้าเป็นนัยน์ตาให้คนตาบอด และเป็นเท้าให้คนง่อย
16En far var jeg for de fattige, og ukjente folks sak gransket jeg.
16ข้าเป็นบิดาให้คนขัดสน และข้าสอบสวนเรื่องของผู้ที่ข้าไม้รู้จัก
17Jeg knuste den urettferdiges kjever og rev byttet bort fra hans tenner.
17ข้าหักขากรรไกรของคนชั่ว และได้ดึงเอาเหยื่อจากฟันของเขา
18Jeg tenkte da: I mitt rede skal jeg få dø, og mine dager skal bli tallrike som sand.
18แล้วข้าคิดว่า `ข้าจะตายในรังของข้า และข้าจะทวีวันเวลาของข้าอย่างทราย
19Min rot skal ligge åpen for vann, og nattens dugg skal falle på mine grener.
19รากของข้าจะแผ่ไปถึงน้ำ มีน้ำค้างบนกิ่งของข้าตลอดคืน
20Min ære blir alltid ny, og min bue forynges i min hånd.
20สง่าราศีของข้าสดชื่นอยู่กับข้า และคันธนูของข้าใหม่เสมออยู่ในมือข้า'
21Mig hørte de på, de ventet og lyttet i taushet til mitt råd.
21คนทั้งหลายเงี่ยหูฟังข้าและคอยอยู่ และเงียบอยู่ฟังคำปรึกษาของข้า
22Når jeg hadde talt, tok de ikke til orde igjen, og min tale dryppet ned over dem.
22หลังจากที่ข้าพูดแล้ว เขาก็ไม่พูดอีกเลย และคำของข้าก็กลั่นลงมาเหนือเขา
23De ventet på min tale som på regn, de åpnet sin munn som for vårregn.
23เขาคอยข้าเหมือนคอยฝน เขาอ้าปากของเขาเหมือนอย่างรอรับน้ำฝนชุกปลายฤดู
24Når de var motløse, smilte jeg til dem, og mitt åsyns lys kunde de ikke formørke.
24ถ้าข้าหัวเราะเยาะเขา เขาก็ไม่ยอมเชื่อ และสีหน้าอันผ่องใสของข้า เขาก็มิได้ทำให้หม่นหมองลง
25Fikk jeg lyst til å gå til dem, da satt jeg der som høvding og tronte som en konge i sin krigerskare, lik en som trøster de sørgende.
25ข้าเลือกทางให้เขา และนั่งเป็นหัวหน้า และอยู่อย่างกษัตริย์ท่ามกลางกองทหาร อย่างผู้ที่ปลอบโยนคนที่คร่ำครวญ"