¹Sølvet har jo sin grube, og gullet, som renses, sitt finnested;

¹Tunay na may mina na mayroong pilak, at dako na ukol sa ginto na kanilang pinagdadalisayan.

²jern hentes frem av jorden, og sten smeltes til kobber.

²Bakal ay hinuhukay sa lupa, at tanso ay binububo mula sa bato.

³De gjør ende på mørket, og inn i de innerste kroker gransker de stener som ligger i det sorte mørke;

³Ang tao'y naglalagay ng wakas sa kadiliman, at sumisiyasat hanggang sa kalayulayuang hangganan ng mga bato ng kadiliman at salimuot na kadiliman.

⁴de bryter en sjakt langt borte fra menneskers bolig; der ferdes de glemt, dypt under menneskers føtter; der henger de og svever langt borte fra mennesker.

⁴Siya'y humuhukay ng malayo sa tinatahanan ng mga tao: nililimot ng paa na dumadaan nagbibitin doong malayo sa mga tao, sila'y umuugoy na paroo't parito.

⁵Av jorden kommer det brød; men inne i den blir alt veltet om som av ild.

⁵Tungkol sa lupa, mula rito'y nanggagaling ang tinapay: at sa ilalim ay wari tinutuklap ng apoy.

⁶Safiren har sin bolig i dens stener, og gullklumper finnes der.

⁶Ang mga bato nito'y kinaroroonan ng mga zafiro. At ito'y may alabok na ginto.

⁷Ingen rovfugl kjenner stien dit ned, og intet falkeøie har sett den;

⁷Yaong landas na walang ibong mangdadagit ay nakakaalam. Ni nakita man ng mata ng falkon:

⁸stolte rovdyr har ikke trådt på den, ingen løve har skredet frem over den.

⁸Hindi natungtungan ng mga palalong hayop, ni naraanan man ng mabangis na leon,

⁹På den hårde sten legger de sin hånd, de velter hele fjell om fra grunnen av.

⁹Kaniyang inilalabas ang kaniyang kamay sa batong pingkian; binabaligtad ng mga ugat ang mga bundok.

¹⁰I berget sprenger de ganger, og allehånde kostelige ting får de se.

¹⁰Siya'y nagbabangbang sa gitna ng mga bato; at ang kaniyang mata ay nakakakita ng bawa't mahalagang bagay.

¹¹De demmer for dryppet av vannårene og fører skjulte ting frem i lyset.

¹¹Kaniyang tinatalian ang mga lagaslas upang huwag umagos; at ang bagay na nakukubli ay inililitaw niya sa liwanag.

¹²Men visdommen hvor skal den finnes? Og hvor har forstanden sin bolig?

¹²Nguni't saan masusumpungan ang karunungan? At saan naroon ang dako ng pagkaunawa?

¹³Intet menneske kjenner dens verd, og den finnes ikke i de levendes land.

¹³Hindi nalalaman ng tao ang halaga niyaon; ni nasusumpungan man sa lupain ng may buhay.

¹⁴Dypet sier: I mig er den ikke, og havet sier: Den er ikke hos mig.

¹⁴Sinasabi ng kalaliman. Wala sa akin: at sinasabi ng dagat: Hindi sumasaakin.

¹⁵Den kan ikke kjøpes for kostelig gull, og dens pris ikke opveies med sølv.

¹⁵Hindi mabibili ng ginto, ni matitimbangan man ng pilak ang halaga niyaon.

¹⁶Den opveies ikke med Ofirs gull, med den dyre onyks og safir.

¹⁶Hindi mahahalagahan ng ginto sa Ophir, ng mahalagang onix, o ng zafiro.

¹⁷Gull og glass kommer ikke op imot den, og en kan ikke bytte den til sig for kar av fint gull.

¹⁷Ginto at salamin ay hindi maihahalintulad doon: ni maipagpapalit man sa mga hiyas na dalisay na ginto.

¹⁸Koraller og krystall kan ikke engang nevnes, og det å eie visdom er bedre enn perler.

¹⁸Hindi mabibilang ang coral o ang cristal; Oo, ang halaga ng karunungan ay higit sa mga rubi.

¹⁹Etiopias topas kommer ikke op imot den; den kan ikke opveies med det reneste gull.

¹⁹Ang topacio sa Etiopia ay hindi maipapantay doon, ni mahahalagahan man ng dalisay na ginto.

²⁰Hvor kommer da visdommen fra? Og hvor har forstanden sin bolig?

²⁰Saan nanggagaling nga ang karunungan? At saan naroon ang dako ng pagkaunawa?

²¹Den er dulgt for alle levendes øine, den er skjult for himmelens fugler;

²¹Palibhasa't nakukubli sa mga mata ng lahat na may buhay, at natatago sa mga ibon sa himpapawid.

²²avgrunnen og døden sier: Bare et frasagn om den er kommet oss for øre.

²²Ang kapahamakan at ang kamatayan ay nagsasabi, narinig namin ng aming mga pakinig ang bulungbulungan niyaon.

²³Gud kjenner veien til den, og han vet hvor den har sin bolig.

²³Nauunawa ng Dios ang daan niyaon, at nalalaman niya ang dako niyaon.

²⁴For hans øie når til jordens ender; allting under himmelen ser han.

²⁴Sapagka't tumitingin siya hanggang sa mga wakas ng lupa, at nakikita ang silong ng buong langit;

²⁵Da han fastsatte vindens vekt og gav vannet dets mål,

²⁵Upang bigyan ng timbang ang hangin; Oo, kaniyang tinatakal ang tubig sa takalan.

²⁶da han satte en lov for regnet og en vei for lynstrålen,

²⁶Nang siya'y gumawa ng pasiya sa ulan, at ng daan sa kidlat ng kulog:

²⁷da så han visdommen og åpenbarte den, da lot han den stå frem og utforsket den.

²⁷Nang magkagayo'y nakita niya ito, at inihayag; kaniyang itinatag ito, oo, at siniyasat.

²⁸Og han sa til mennesket: Se, å frykte Herren, det er visdom, og å fly det onde er forstand.

²⁸At sa tao ay sinabi niya, Narito, ang pagkatakot sa Dios ay siyang karunungan; at ang paghiwalay sa kasamaan ay pagkaunawa.