1En salme av David; til ihukommelse.
1Oh Panginoon, huwag mo akong sawayin sa iyong pag-iinit: ni parusahan mo man ako sa iyong mahigpit na sama ng loob.
2Herre, straff mig ikke i din vrede, og tukt mig ikke i din harme!
2Sapagka't ang iyong mga pana ay nagsitimo sa akin, at pinipisil akong mainam ng iyong kamay.
3For dine piler har rammet mig, og din hånd er falt tungt på mig.
3Walang kagalingan sa aking laman dahil sa iyong pagkagalit; ni may kaginhawahan man sa aking mga buto dahil sa aking kasalanan.
4Det er intet friskt i mitt kjød for din vredes skyld, det er ingen fred i mine ben for min synds skyld.
4Sapagka't ang aking mga kasamaan ay nagsidaan sa ibabaw ng aking ulo: gaya ng isang pasang mabigat ay napakabigat sa akin.
5For mine misgjerninger går over mitt hode, som en tung byrde er de mig for tunge.
5Ang aking mga sugat ay mabaho, at putokputok, dahil sa aking kamangmangan.
6Mine bylder lukter ille, de råtner for min dårskaps skyld.
6Ako'y nahirapan at ako'y nahukot; ako'y tumatangis buong araw.
7Jeg er kroket, aldeles nedbøiet; hele dagen går jeg i sørgeklær.
7Sapagka't ang aking mga balakang ay lipos ng hirap; at walang kagalingan sa aking laman.
8For mine lender er fulle av brand, og det er intet friskt i mitt kjød.
8Ako'y nanglalata, at bugbog na mainam: ako'y umangal dahil sa kaba ng aking loob.
9Jeg er kold og stiv og aldeles knust, jeg hyler for mitt hjertes stønnen.
9Panginoon, lahat ng aking nais ay nasa harap mo; at ang aking hibik ay hindi lingid sa iyo.
10Herre, for ditt åsyn er all min lengsel, og mitt sukk er ikke skjult for dig.
10Ang aking loob ay kakabakaba, ang aking kalakasan ay nanglalata: tungkol sa liwanag ng aking mga mata, ay napawi rin ito sa akin.
11Mitt hjerte slår heftig, min kraft har sviktet mig, og mine øines lys, endog det er borte for mig.
11Ang mga mangliligaw at mga kaibigan ko ay nangatayong malayo sa aking paghihirap; at ang aking mga kamaganak ay nakalayo.
12Mine venner og mine frender holder sig i avstand fra min plage, og mine nærmeste står langt borte.
12Sila namang nangaguusig ng aking buhay ay nangaglagay ng mga silo na ukol sa akin; at silang nagsisihanap ng aking ikapapahamak ay nangagsasalita ng mga masasamang bagay, at nangagiisip ng pagdaraya buong araw.
13Og de som står mig efter livet, setter snarer, og de som søker min ulykke, taler om undergang, og på svik tenker de den hele dag.
13Nguni't ako'y gaya ng binging tao, na hindi nakakarinig; at ako'y gaya ng piping tao, na hindi ibinubuka ang kaniyang bibig.
14Og jeg er som en døv, jeg hører ikke, og som en stum, som ikke later op sin munn.
14Oo, ako'y gaya ng tao na hindi nakakarinig, at sa kaniyang bibig ay walang mga kasawayan.
15Ja, jeg er som en mann som ikke hører, og som ikke har motsigelse i sin munn.
15Sapagka't sa iyo, Oh Panginoon ay umaasa ako: ikaw ay sasagot, Oh Panginoon kong Dios.
16For til dig, Herre, står mitt håp; du skal svare, Herre min Gud!
16Sapagka't aking sinabi: Baka ako'y kagalakan nila: pagka ang aking paa ay nadudulas, ay nagsisipagmataas sila laban sa akin.
17For jeg sier: De vil ellers glede sig over mig; når min fot vakler, ophøier de sig over mig.
17Sapagka't ako'y madali ng mahulog, at ang aking kapanglawan ay laging nasa harap ko.
18For jeg er nær ved å falle, og min smerte er alltid for mig.
18Sapagka't aking ipahahayag ang aking kasamaan; aking ikamamanglaw ang aking kasalanan.
19For jeg bekjenner min misgjerning, jeg sørger over min synd.
19Nguni't ang aking mga kaaway ay buhay at malalakas: at silang nangagtatanim sa akin na may kamalian ay dumami.
20Og mine fiender lever, er mektige, og mange er de som hater mig uten årsak.
20Sila namang nangagbabayad ng kasamaan sa mabuti ay mga kaaway ko, sapagka't aking sinunod ang bagay na mabuti.
21Og de som gjengjelder godt med ondt, står mig imot, fordi jeg jager efter det gode.
21Huwag mo akong pabayaan, Oh Panginoon: Oh Dios ko, huwag kang lumayo sa akin.
22Forlat mig ikke, Herre! Min Gud, vær ikke langt borte fra mig!
22Magmadali kang tulungan mo ako, Oh Panginoon na aking kaligtasan.
23Skynd dig å hjelpe mig, Herre, min frelse!