1Til sangmesteren, for Jedutun*; av Asaf; en salme. / {* SLM 62, 1.}
1Ako'y dadaing ng aking tinig sa Dios; sa Dios ng aking tinig; at kaniyang didinggin ako.
2Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.
2Sa kaarawan ng aking kabagabagan ay hinahanap ko ang Panginoon: ang kamay ko'y nakaunat sa gabi, at hindi nangangalay; tumatangging maaliw ang kaluluwa ko.
3På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.
3Naaalaala ko ang Dios, at ako'y nababalisa: ako'y nagdaramdam, at ang diwa ko'y nanglulupaypay. (Selah)
4Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. Sela.
4Iyong pinupuyat ang mga mata ko: ako'y totoong nababagabag na hindi ako makapagsalita.
5Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.
5Aking ginunita ang mga araw ng una, ang mga taon ng dating mga panahon.
6Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.
6Aking inaalaala ang awit ko sa gabi: sumasangguni ako sa aking sariling puso; at ang diwa ko'y masikap na nagsiyasat.
7Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.
7Magtatakuwil ba ang Panginoon magpakailan man? At hindi na baga siya lilingap pa?
8Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?
8Ang kaniya bang kagandahang-loob ay lubos na nawala magpakailan man? Natapos na bang walang hanggan ang kaniyang pangako?
9Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?
9Nakalimot na ba ang Dios na magmaawain? Kaniya bang tinakpan ng kagalitan ang kaniyang malumanay na mga kaawaan? (Selah)
10Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? Sela.
10At aking sinabi, Ito ang sakit ko; nguni't aalalahanin ko ang mga taon ng kanan ng Kataastaasan.
11Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.
11Babanggitin ko ang mga gawa ng Panginoon; sapagka't aalalahanin ko ang mga kabagabagan mo ng una.
12Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.
12Bubulayin ko ang lahat ng iyong gawa, at magmumuni tungkol sa iyong mga gawa.
13Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.
13Ang iyong daan, Oh Dios, ay nasa santuario: sino ang dakilang dios na gaya ng Dios?
14Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?
14Ikaw ay Dios na gumagawa ng mga kagilagilalas: iyong ipinakilala ang kalakasan mo sa gitna ng mga tao.
15Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.
15Iyong tinubos ng kamay mo ang iyong bayan, ang mga anak ng Jacob at ng Jose. (Selah)
16Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. Sela.
16Nakita ka ng tubig, Oh Dios; nakita ka ng tubig, sila'y nangatakot: ang mga kalaliman din naman ay nanginig.
17Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.
17Ang mga alapaap ay nangaglagpak ng tubig; ang langit ay humugong: ang mga pana mo naman ay nagsihilagpos.
18Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.
18Ang tinig ng iyong kulog, ay nasa ipoipo; tinanglawan ng mga kidlat ang sanglibutan: ang lupa ay nayanig at umuga.
19Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.
19Ang daan mo'y nasa dagat, at ang mga landas mo'y nasa malalawak na tubig, at ang bakas mo'y hindi nakilala.
20Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent.
20Iyong pinapatnubayan ang iyong bayan na parang kawan, sa pamamagitan ng kamay ni Moises at ni Aaron.
21Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.