1En sang ved festreisene. Herre, gi David lønn for hans møie,
1Ya RAB, Davutun hatırı için,Çektiği bütün zorlukları,Sana nasıl ant içtiğini,Yakupun güçlü Tanrısına adak adadığını anımsa:
2han som tilsvor Herren, gav Jakobs Veldige det løfte:
3‹‹Evime gitmeyeceğim,Yatağıma uzanmayacağım,
3Jeg vil ikke gå inn i mitt huses telt, jeg vil ikke stige op på min sengs leie,
4Gözlerime uyku girmeyecek,Göz kapaklarım kapanmayacak,
4jeg vil ikke unne mine øine søvn, mine øielokk slummer,
5RABbe bir yer,Yakupun güçlü Tanrısına bir konut buluncaya dek.››
5før jeg finner et sted for Herren, en bolig for Jakobs Veldige!
6Antlaşma Sandığının Efratada olduğunu duyduk,Onu Yaar kırlarında bulduk.
6Se, vi hørte om den* i Efrata**, vi fant den i skogsbygden***. / {* d.e. paktens ark.} / {** 1MO 35, 19.} / {*** Kirjat-Jearim.}
7‹‹RABbin konutuna gidelim,Ayağının taburesi önünde tapınalım›› dedik.
7Vi vil komme til hans bolig, vi vil tilbede for hans føtters skammel.
8Çık, ya RAB, yaşayacağın yere,Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.
8Reis dig, Herre, og kom til ditt hvilested, du og din styrkes ark!
9Kâhinlerin doğruluğu kuşansın,Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.
9La dine prester klæ sig i rettferd og dine fromme rope med fryd!
10Kulun Davutun hatırı için,Meshettiğin krala yüz çevirme.
10For Davids, din tjeners skyld vise du ikke din salvedes åsyn tilbake!
11RAB Davuta kesin ant içti,Andından dönmez:‹‹Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.
11Herren har svoret David en sann ed, som han ikke vil gå fra: Av ditt livs frukt vil jeg sette konger på din trone;
12Eğer oğulların antlaşmama,Vereceğim öğütlere uyarlarsa,Onların oğulları da sonsuza dekSenin tahtına oturacak.››
12dersom dine barn holder min pakt og mine vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skal også deres barn for all tid sitte på dine trone.
13Çünkü RAB Siyonu seçti,Onu konut edinmek istedi.
13For Herren har utkåret Sion, han har attrådd det til sin bolig:
14‹‹Sonsuza dek yaşayacağım yer budur›› dedi,‹‹Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.
14Dette er mitt hvilested til evig tid; her vil jeg bo, fordi jeg har attrådd det.
15Çok bereketli kılacağım erzağını,Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.
15Dets mat vil jeg velsigne, dets fattige vil jeg mette med brød,
16Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini;Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.
16og dets prester vil jeg klæ med fryd.
17Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım,Meshettiğim kralın soyunuIşık olarak sürdüreceğim.
17Der vil jeg la et horn vokse op for David, gjøre i stand en lampe for min salvede.
18Düşmanlarını utanca bürüyeceğim,Ama onun başındaki taç parıldayacak.››
18Hans fiender vil jeg klæ i skam, men på ham skal hans krone stråle.