¹Amon Tate thu, TOUPAN hichiin a chi: Israelin tate a nei ka hia? Gouluahmi neilou hia? Bangachia ahia Gad Milkomin a tan louha, a mite khopitea a ten uh;

¹خداوند در بارۀ عمونیان چنین می فرماید: «کجاست قوم اسرائیل؟ آیا از آن ها کسی نمانده است که از خاک خود دفاع کند؟ چرا مردمی که خدای مولِک را می پرستند شهرهای جاد را به تصرف خود آورده اند و قوم ایشان در شهرهایش ساکن شده اند؟

²Huaijiakin, ngai un, nite a hontung hi, chih TOUPA thu pawt ahi. Kidou husa ging kaki zasak ding,. Amon tate, Rabah khua ah, thil sia omkhawm lel a honghi ding hi, a tanute meiin a kang dinga, huchiin Israelin amah neimi a nei thuk ding, TOUPAN a chi.

²بنابران خداوند می فرماید: روزی می رسد که زنگ خطر جنگ از رَبه، مرکز عمون به صدا می آید و آنجا به یک تودۀ خاک تبدیل می شود. دهات و آبادی هایش در آتش می سوزند و قوم اسرائیل می آیند و ملک و دارائی خود را از کسانی که آن را غصب کرده بودند، دوباره به دست می آورند. این گفتۀ خداوند است.

³Aw Heshbon, mau tuaituai inla, Ai lah a lok khinta ngala ua; Rabbah tata aw, kap un, kap unla, umna sungahte vial tai un. Milkom sala piin a om sin ngala, a siampu leh a mi liante toh.

³ای مردم حِشبون، گریه و ناله را سر دهید، زیرا عای ویران شده است! ای دختران رَبه، شیون کنید و لباس ماتم بپوشید. پریشان و افسرده به هر طرف بدوید، زیرا بتِ مولِک را با کاهنان و بزرگانش به اسارت بردند.

⁴Bangdia na guam hoihte suang nahia, aw muanhuailounu a neih hoihhoihte muanga, Kua ahia honsual ding, chichi nakmi?

⁴ای مردم بی وفا، شما به قدرت و نیروی خود فخر می کنید و به دارائی و ثروت تان می نازید و می گوئید: «کسی بر ما حمله نمی کند.»

⁵Ngai in, launa na tungah ka hontun sin, na kima mi tengteng a kipan, chih TOUPA, sepaihte PATHIAN thu pawt ahi: mi chih delhkhiak na hi vek ding uh, kuamahin taikekpawl a kaikhawm kei ding uh.

⁵اما بدانید که من، خداوند قادر مطلق، از هر طرف ترس و وحشت را در بین شما می فرستم. اقوام همجوار، شما را از کشور تان بیرون رانده و پراگنده می سازند و کسی باقی نمی ماند تا فراریان را دوباره جمع کند.

⁶Huai khit chiangin bel Amon tate omdan ka kiheisak ding, chih TOUPA thu pawt ahi.

⁶ولی بعداً سعادت عمونیان را دوباره برای شان بر می گردانم. خداوند فرموده است.»

⁷Edom thu. Sepaihte TOUPAN hichiin a chi: Temana pilna om nawn lou ahi maw? Lemthei lemtheihna a mang khinta ahia? A pilna uh mang khin hia?

⁷خداوند قادر مطلق در مورد ادومیان چنین می فرماید: «آیا حکمت و دانش از تیمان رخت بر بسته است؟ آیا خردمندان حس قضاوت خود را از دست داده اند و دیگر از دانش بهره ای ندارند؟

⁸Aw Dedana tengte aw, taikek unla, lehngat unla, tum mang vengveng un; Esau siatna a tungah ka hontun sin hi, amah ka gawt hun chiangin.

⁸ای اهالی دَدان، برگردید. فرار کنید و پنهان شوید، زیرا وقت آن رسیده است که بلای زمانِ عیسو را بر آن ها بیاورم و آن ها را مجازات کنم.

⁹Grep loumite na kianga a hongpai un, maih a neikei ding ua hia? Jana guta miten a deihzah uh a ngah masiah un a lik jel kei ding ua hia?

⁹کسانی که انگور می چینند، بعضی از خوشه های آن را بجا می گذارند و دزدان هم وقتی که در شب می آیند، تنها چیزی را که می خواهند، می برند.

¹⁰Esau ka vuaktangsak taa, a guk khuh sekte ka hongta, a bu thei nawn kei ding. A suante hihsiat ahi ua, a unaute, a insakinkhangte toh, a omta kei.

¹⁰ولی من برای اولادۀ عیسو هیچ چیزی را بجا نمی گذارم. جاهای مخفی آن ها را آشکار می سازم تا دیگر جائی برای مخفی شدن نداشته باشند. فرزندان، وابستگان و همسایگان شان را از بین می برم.

¹¹Na nau pa neiloute limsak ken, ken ka hum ding, na meithaiten kei honmuang uhen.

¹¹اما از یتیمان آن ها نگاهداری می کنم و بیوه زنان شان می توانند به من اعتماد کنند.»

¹²TOUPAN hichiin a chi: Nou dawn lou ding ten leng a dawn mawk uleh, nang gawt louh hialin na suakta sin ahia? Gawt louhin na pawt kei ding, na dawn mahmah ding.

¹²خداوند می فرماید: «حتی آنهائی که سزاوار جزا نیستند و نباید از جام مجازات بنوشند، بازهم بدون مجازات نمی مانند. شما را هم بی سزا نمی گذارم و باید از آن جام بنوشید،

¹³TOUPAN keimah kilouin ka kichiamta ngala, Bozrah bel lamdang sak chiat, gen siat, hihgawp, hamsethuak ahi ding, a khua tengteng leng a segawp tawntung ding, a chi.

¹³زیرا خداوند می فرماید: من به ذات خود قسم خورده ام که شهر بُزره ویران شود و مورد تمسخر و نفرین مردم قرار گیرد. همه از دیدن وضع بد آن وحشت کنند و تمام دهات اطراف آن برای همیشه ویران باقی بمانند.»

¹⁴TOUPA kiang akipan thupuan ka zata, namte kiangah sawltak sawl ahita, Kikai khawm unla, amah sual unla, kidou din kuan un.

¹⁴این خبر از جانب خداوند برای من رسید: «قاصدی را با این پیام پیش اقوام فرستاده ام: همگی جمع شوید و برای جنگ علیه ادوم آماده گردید.

¹⁵Ngai in, namte lakah nang ka honneusakta ngala, mihingte huhsitin.

¹⁵من ادوم را در پیش اقوام جهان کوچک و حقیر می سازم.

¹⁶Na kihihmulkimhuaina tak na lungtang kisatheiin a honkhemna ahi, aw nang kawl suang kala, mual vum teng jel, mu bangin, sangpi ah bu sep mahlechin, huaia kipanin ka honlakhe suk himhim ding, chih TOUPA thu pawt ahi.

¹⁶ای ادوم که در شگاف صخره ها و بر کوهها واقع هستی، هیبت و غرورت ترا فریب داده است. اگر مانند عقاب آشیانه ات را بر بلندترین قلۀ کوه بسازی، ترا از آنجا پائین می آورم. این گفتۀ خداوند است.

¹⁷Huan, Edom bel lamdang sak chiat a honghi dinga, mi vialvak peuhin lamdang a sa ding ua, a nak siat jiakin a tek khum ding uh.

¹⁷وضع ادوم وحشت آور می گردد و هر کسی که از آنجا بگذرد و حال بد آن را ببیند، حیرت می کند و به وحشت می افتد.

¹⁸Sodom leh Gomorrah leh a kima khopite hihsiata om mahbangin, kuamah a teng nawn kei ding ua, mihing ta kuamah huaiah a om ngei nawn kei ding uh.

¹⁸همانطوری که سدوم و عموره و شهرهای اطراف آن ویران شدند، ادوم هم غیر مسکون شده کسی در آن زندگی نمی کند. خداوند فرموده است.

¹⁹Ngai un, Jordan gam gammang akipana humpinelkai, gan khahna munah a hong tou dinga; amah akipan amau ka taimang sak pah dinga, a tunga thu nei dingin ka utut ka sep ding. Keimah bang kua ahia om? Kuan ahia hunbi honkhiah sak ding? Belamchingmi kua ahia ka maa ding dingpen?

¹⁹مثل شیری که از جنگلهای انبوه اُردن در چراگاه بر گوسفندان حمله می کند، من هم ناگهان بر مردم ادوم هجوم می آورم. آن ها را از سرزمین شان بیرون می رانم و آنگاه هر کسی را که بخواهم تعیین می کنم تا بر آن ها حکومت نماید. چه کسی می تواند مثل من باشد؟ کدام رهبر می تواند با من مخالفت کند؟

²⁰Huaiziakin Edom tunga TOUPA thuhilh leh Teman mite tunga a thil seh, hih a tup pente ngaikhia un: gan hon nou neute ngei kaih mangin a om ding ua; a tenna uh a hihgawp ding.

²⁰بنابران، نقشه ای که برای مردم ادوم و ساکنین تیمان کشیده ام اینست: کودکان شان ربوده می شوند و سرنوشت شوم آن ها همۀ مردم را به وحشت می اندازد.

²¹A puk siatna husa uah lei a kisinga; a kap husa uh Tuipi san ah leng jak ahi ding.

²¹از صدای سقوط ادوم زمین به لرزه می آید و آواز فریاد شان تا بحیرۀ احمر می رسد.

²²Ngia un, muvanlai bangin a hongleng tou dinga; Bozra tungah a kha a jak ding: huai niin Edom mi hangsante lungtang leng numei nauvei lungtang bang lel ahi ding hi.

²²دشمنان مثل عقابی با بالهای گشوده پرواز کرده بر بُزره هجوم می آورند و در آن روز وضع جنگ آوران به حال زنی می ماند که درد زایمان می کشد.»

²³Damsakna thu. Hamath zum ta, Arpad toh, thu hoihlou a zata ngal ua, a zulta uh; tuipi kihot om kinken theilou bangin a buai uh.

²³خداوند در مورد دمشق چنین می فرماید: «مردم شهرهای حمات و اَرفاد غمگین و پریشان اند، زیرا خبر بدی برای شان رسیده است. دل شان از ترس می لرزد و مانند بحرِ متلاطم، آشفته و بی قرار هستند.

²⁴Damsaka a thajaw, taikek a tuma, linnain a lapa. Lungkhamna leh nain a lenta, numei nauvei bang maiin.

²⁴اهالی دمشق بیحال گشته و از ترس فرار می کنند و مثل زنی که در حال زایمان باشد در وحشت و اضطراب بسر می برند.

²⁵Khopi minthang leh kipahhuai kingtana mai e:

²⁵چگونه این شهر معروف و با نشاط متروک شده است!

²⁶Huchiin huai niin a tangval honte kongtual ah a puk ding ua, agalkapmi tengteng a mangthang ding uh, chih sepaihte TOUPA thu pawt ahi.

²⁶در آن روز جوانانش در جاده ها کشته می شوند و تمام عساکرش تلف می گردند.

²⁷Huan, Damaska khulh bangah mei ka khak dinga, Benhadad kumpipa inte a kang khin ding.

²⁷دیوارهای دمشق را آتش می زنم و قلعه های مستحکم بنهدد را می سوزانم.»

²⁸Kedar leh Hazor gamte Babulon kumpipa Nebukadnezzarin a gawtna thu: TOUPAN hichiin a chi: Thou unla, Kedar sual unla, suahlam tate bawlek un.

²⁸خداوند در مورد قیدار و نواحی مربوط حاصور که به دست نبوکدنصر، پادشاه بابل مغلوب شدند، چنین می فرماید: «بر مردم قیدار حمله ببرید و قبیله ای را که در مشرق زمین سکونت دارند، از بین ببرید!

²⁹A puaninte uh, a gan honte uh a laksak ding ua, a puan jakte uh, a tuiumbelsuan tengteng uh, a sa ngawngsaute uh a pai mang pih ding uh, ning chih ah launa a oma, chiin miten a kikou khum ding uh.

²⁹خیمه ها را با پرده ها و گله ها و رمه های شان تاراج کنید. دارائی و شترهای شان را برای خود بگیرید و فریاد بزنید: «وحشت همه جا را فرا گرفته است!»

³⁰Tai kek unla, vak mang vengveng un, tum mang vengveng unla, Aw Hazora tengte aw, chih TOUPA thu pawt ahi. Babulon kumpipa Nebukadnezzarin nang a honsawma, na tungah hih tup a neita hi.

³⁰خداوند می فرماید که ای ساکنین حاصور، هرچه زودتر به جاهای دور فرار کنید و در حفره ها پنهان شوید، زیرا نبوکدنصر، پادشاه بابل برای نابودی شما نقشه کشیده است.»

³¹Thou unla, lungmuang taka om, amaha khosa, kulh kongkhak leng neilou, kalhna sik tawn leng neilou nam sual un, chih TOUPA thu pawt ahi.

³¹خداوند به پادشاه بابل فرموده است: «بر آن قومی که در رفاه و آسایش در شهرهای بی در و دیوار تنها زندگی می کند، حمله کن.

³²A sangawngsaute uh galin a la ding ua, a bawng honpi uh a lok ding uh. Baksam met giau honte ning chih ah ka dalhsak ding, a siatna ding uh ning chih akipanin ha hontun ding, chih TOUPA thu pawt ahi. Huan,

³²شترها و رمه و گلۀ شان را به غنیمت ببر. من این مردم را که شقیقه های خود را می تراشند، پراگنده می سازم و از هر طرف مصیبت و بلا را بر سر شان می آورم. خداوند فرموده است.

³³Huan, Hazot bel sihna tenna mun ahi dinga, a segawp tawntung ding, huaiah kuamah a teng nawnta kei ding uh, mihing tate himhim a omta kei ding uh.

³³حاصور مسکن شغالان می شود و برای همیشه ویران باقی می ماند. هیچ کسی در آن سکونت و زندگی نمی کند.»

³⁴Juda kumpipa Zedekia lal pattungna Elam tungtanga TOUPA thu, jawlnei Jeremia kianga hong tung:

³⁴در آغاز سلطنت صدقیا، پادشاه یهودا، خداوند در مورد عیلام به ارمیا چنین فرمود:

³⁵Sepaihte TOUPAN hichiin a chi: Ngai un, Elam thalpeu, a hatna bulpi pen uh, ka kitansak ding;

³⁵«من تمام کمانداران عیلام را از بین می برم و قدرت آن ها درهم می شکنم.

³⁶Kolmong li akipanin huih lite ka hontun ding, Elam tungah; ka dalhsak ding, kawlmong chih ah, Elam delhkhiak mite phak louhna nam himhim a omkei ding uh.

³⁶از چهار سمت باد را می فرستم تا آن ها را به هر طرف پراگنده کند. من آن ها را به تمام کشورهای جهان آواره می سازم.

³⁷A melma uh, a hinna uh zongmite maah, Elamte ka lunglel sak khin ding, a tunguah siatna ka hontun ding, ka hehna mahmah tak, chih TOUPA thu pawt ahi. Amau namsau ka delhsak ding, ka hihman vek masiah.

³⁷خداوند می گوید: کاری می کنم که مردم عیلام از دشمنان و آنهائی که قصد کشتن شان را دارند، وحشت کنند. آن ها را به مصیبت و غضب خود دچار می سازم و شمشیر را می فرستم تا همۀ شان را نابود کند.

³⁸a kumpipate uh leh a heutute uh hihmangin Elam ah ka mangtutphah ka tung ding, chih TOUPA thu pawt ahi.Himahleh ninanungte ah hichi ahi ding, Elam omdan ka kiheisak ding, chih TOUPA thu pawt ahi hi.

³⁸خداوند می فرماید که آنگاه تخت سلطنت خود را در عیلام برقرار می کنم و پادشاهان و بزرگانش را از بین می برم.اما در آینده، عیلام را دوباره کامگار سعادتمند می سازم. این گفتۀ خداوند است.»

³⁹Himahleh ninanungte ah hichi ahi ding, Elam omdan ka kiheisak ding, chih TOUPA thu pawt ahi hi.

³⁹اما در آینده، عیلام را دوباره کامگار سعادتمند می سازم. این گفتۀ خداوند است.»