¹Huan TOUPAN Sinai tangah Mosi a houpiha,

¹Drottinn talaði við Móse á Sínaífjalli og sagði:

²Israel suante houpih inla, a kiang uah, Kon gam piak ding na vatun hun chiang un, TOUPA mina gam a khawl ding ahi.

²,,Tala þú til Ísraelsmanna og seg við þá: Þegar þér komið í land það, sem ég mun gefa yður, þá skal landið halda Drottni hvíld.

³Na lou ah kum guk sung thil na ching dianga, na grep huan kum guk sung na sat nou dinga, a gahte na la ding:

³Sex ár skalt þú sá akur þinn og sex ár skalt þú sniðla víngarð þinn og safna gróðrinum.

⁴A kum sagih kumin bel gam khawl kinkenna, TOUPA mina khawlna ahi dinaga: na lou-a buh leh bal na chin ding ahi kei, na grep huan na sat nou ding ahi sam kei.

⁴En sjöunda árið skal vera helgihvíld fyrir landið, hvíldartími Drottni til handa. Akur þinn skalt þú ekki sá og víngarð þinn skalt þú ekki sniðla.

⁵Na buh pou na la ding ahi kei, na kep louh grep na lou ding ahi kei: gam khawl kinkenna kum ahi ding hi.

⁵Korn það, er vex sjálfsáið eftir uppskeru þína, skalt þú eigi skera, og vínber óskorins vínviðar þíns skalt þú eigi lesa. Það skal vera hvíldarár fyrir landið.

⁶Gam khawl kuma-te na nek tawm ding uh ahi dia; nang, na sikha leh na sikhanu ading, na kilohmi ading, na kianga teng gamding mi ading;

⁶Gróður landsins um hvíldartímann skal vera yður til fæðu, þér, þræli þínum og ambátt, kaupamanni þínum og útlendum búanda, er hjá þér dvelja.

⁷Na bawng hon ading, na gama ganta ading, huaia gah tengteng nek tawm ding ahi ding hi.

⁷Og fénaði þínum og villidýrunum, sem í landi þínu eru, skal allur gróður þess vera til fæðu.

⁸Huan, khawl kum kum sagih bel na sim dinga, kum sagin mun sagih ahi dinga; khawl kum kum sagih sung bel kum sawmli leh kum kua ahi dinga.

⁸Þú skalt telja sjö hvíldarár, sjö ár sjö sinnum, svo að tími þeirra sjö hvíldarára verði fjörutíu og níu ár.

⁹Huai khit kha sagihna ni sawm niin pengkul ngaihtak na vial mut sak dinga; kilemna niin na gam tengteng uah pengkul na vial mut sak dinga uh ahi.

⁹Og þá skaltu í sjöunda mánuðinum, tíunda dag mánaðarins, láta hvellilúðurinn gjalla. Friðþægingardaginn skuluð þér láta lúðurinn gjalla um gjörvallt land yðar,

¹⁰Huan, kum sawmngana bel na kipahpih ding ua, gamsung teng teng ah, huaia om tengteng kiangah noplenna thu na phuang ding uh: nou ding in Jubili ahi dinga; mi chihin nou-a chiat na nei nawn ding uh; mi chih amah in sungkuan ah a om nawn ding.

¹⁰og helga þannig hið fimmtugasta árið og boða frelsi í landinu fyrir alla íbúa þess. Það skal vera yður fagnaðarár. Þá skuluð þér hverfa aftur hver og einn til óðals síns, og þá skuluð þér hverfa aftur hver og einn til ættar sinnar.

¹¹Huai kum sawmngana pen nou dingin Jubili ahi dinga; bangmah na ching kei ding ua, a pou leng na la kei ding ua, grep kep louh gah leng na loh louh ding uh ahi.

¹¹Fagnaðarár skal fimmtugasta árið vera yður. Þér skuluð eigi sá og eigi uppskera það, sem vex sjálfsáið það ár, né heldur skuluð þér þá lesa vínber af óskornum vínviðum.

¹²Jubili ahi ngala; na kipahpih ding uh ahi; huan, na lou ua thil gahte na ne ding uhi.

¹²Því að það er fagnaðarár. Það sé yður heilagt. Skuluð þér eta af jörðinni það er á henni sprettur.

¹³Hiah Jubili kumin mi chihin amaha mah na nei nawn chiat ding uh.

¹³Á þessu fagnaðarári skuluð þér hverfa aftur hver og einn til óðals síns.

¹⁴Na insakinkhang kianga banghiam na khota, na insakinkhang kianga banghiam na leiin leng an kikhem ding uh hi lou ahi:

¹⁴Þá er þú selur náunga þínum eitthvað eða þú kaupir eitthvað af náunga þínum, þá skuluð þér eigi sýna hver öðrum ójöfnuð.

¹⁵Jubili khit a kum zah bang jelin na insakinkhang thil na lei dinga, buhlehbal tun kum tam dan dungjuiin na kiangah a juak ding ahi.

¹⁵Eftir því, hve mörg ár eru liðin frá fagnaðarári, skalt þú kaupa af náunga þínum, eftir því, hve uppskeruárin eru mörg, skal hann selja þér.

¹⁶A kum tam dan dungjui jelin aman na khangsak dinga, huan, a kum tawm dan dungjuiin aman na kiamsak dinga; buhlehbal tun kum tam dungjuiin na kianga juak ahi hi.

¹⁶Því fleiri sem árin eru, því hærra skalt þú setja verðið, og því færri sem árin eru, því lægra skalt þú setja það, því að það er uppskerufjöldinn, sem hann selur þér.

¹⁷Na kikhem ding uh ahi kei, na Pathian laudan na siam ding u hi: Kei TOUPA na Pathian uh ka hi ngala.

¹⁷Og þér skuluð eigi sýna hver öðrum ójöfnuð, heldur skalt þú óttast Guð þinn, því að ég er Drottinn, Guð yðar.

¹⁸Huaijiakin ka thusehte na jui in ka vaihawmte na pomin laudan na siam ding ahi; huchiin tua gamah lungmuangin na teng ding hi.

¹⁸Fyrir því skuluð þér halda setningar mínar og varðveita lög mín og halda þau, svo að þér megið óhultir búa í landinu.

¹⁹Gamin a gah a suah dinga, niang leh taiin na ne un na ta ding ua, lungmuang takin na vateng ding uhi.

¹⁹Þá mun landið gefa gróður sinn og þér eta yður sadda og búa óhultir í því.

²⁰A hih leh, a kum sagih kumin bang ka neta ding ua? Ngai dih, bangmah lah ka ching kei ua, ka thil tungte uh lah ka lasam kei ua, chi na hih uleh,

²⁰Og ef þér segið: ,Hvað skulum vér eta sjöunda árið, þá er vér sáum eigi og hirðum eigi gróður vorn?`

²¹A kum guk kumin ka vualjawlna na tunguah ka tungsak dinga, kum thum sung adia gah a suah ding hi.

²¹þá vil ég senda yður blessun mína sjötta árið, og mun það leiða fram gróður til þriggja ára.

²²Huan, a kum giat kumin na ching ding ua, thil tung na kep uh, a luite na ne ding ua, kum kua kum tan, a hong thak nawn ma tanin na vom uh, a luite na ne ding uhi.

²²Og áttunda árið skuluð þér sá og eta af ávextinum, gamla forðanum. Til hins níunda árs, til þess er gróður þess fæst, skuluð þér eta gamla forðann.

²³Khantawn adia gam pen khot den ding ahi kei, gam lah keia ahi ngala: mikhual, ka kianga teng lel na hi ngal ua.

²³Landið skal eigi selt fyrir fullt og allt, því að landið er mín eign, því að þér eruð dvalarmenn og hjábýlingar hjá mér.

²⁴Na gam luah tengteng uh, tat kik thepthup na phal ding uhi.

²⁴Fyrir því skuluð þér í öllu eignarlandi yðar láta land falt til lausnar.

²⁵Na unau honggentheiha, a gam khenkhat a juak leh; a tanau naipen a hongkuan dia, a unau gam juaksa a tan ding.

²⁵Ef bróðir þinn gjörist snauður og hann selur nokkuð af óðali sínu, þá skal lausnarmaður hans koma til, sá er það stendur næst, og leysa það, er bróðir hans hefir selt.

²⁶Huan, min a tat sakmi ding a neih louha, a hong kitoha, a tatna khop a neih leh,

²⁶Nú hefir einhver engan lausnarmann, en er kominn svo í efni, að hann á fyrir lausnargjaldinu.

²⁷A khot kum sut henla, a khotnapa kiangah a val pe nawn hen; huchiin a gam a luah nawn ding.

²⁷Þá skal hann telja árin frá því, er hann seldi, en það, sem yfir hefir, skal hann endurgreiða manni þeim, er hann seldi, og hverfur hann þá aftur til óðals síns.

²⁸A maha dia a tatkik nawn theih kei lebel a khotsa pen Jubili kum tanin a leipa khutah om hen; huan, Jubili kumin a pawt nawn dinga, aman a gam a luah nawn ding hi.

²⁸En hafi hann ekki efni til að leysa, þá skal það, er hann hefir selt, vera í höndum kaupanda til fagnaðarárs. En á fagnaðarárinu gengur það úr eigu hans, og hverfur hann þá aftur til óðals síns.

²⁹Huan, kulh nei khuaa in min a juak leh a juak akipan kum khat ngial sungin a tan nawn thei ding; kum khat vingveng sungin tat nawn theihna a nei ding.

²⁹Nú selur einhver íbúðarhús í múrgirtri borg, og skal honum heimilt að leysa það í heilt ár frá því, er hann seldi. Lausnarréttur hans skal vera tímabundinn.

³⁰Kum khat sunga a tat theih kei leh kulh nei khuaa in pen khantawnin a suante jel tanin leng a leimi-a ahi bikbek ding ahi, Jubili chiangin leng a pawt tuan kei ding.

³⁰En sé það ekki leyst áður en fullt ár er liðið, þá skal hús í múrgirtri borg verða full eign kaupanda og niðja hans. Það skal eigi ganga úr eigu hans fagnaðarárið.

³¹Kulh neilou khuaa inte bel singtang gam banga seh ahi dinga, tat theih ahi dinga, Jubili chiangin a pawt ding.

³¹En hús í þorpum, sem eigi eru múrgirt allt í kring, skulu talin með landi sveitarinnar. Þau skal jafnan heimilt að leysa, og þau skulu ganga úr eigu kaupanda á fagnaðarárinu.

³²Himahleh Levi-tepawl khua, a tantuam khua ua inte jaw Levi-tepawlin chiklai peuhin leng a tan thei ding uh.

³²Borgir levítanna, húsin í eignarborgum þeirra, skal levítunum heimilt að leysa á hverjum tíma sem er.

³³Huan, Levi-tepawl laka min a tat kei leh juaksa in leh a tantuan khua pen Jubili chiangin a pawt ding: Levi-tepawl khuaa inte Israel suante laka a tantuam uh ahi ngala.

³³Og ef einhver af levítunum leysir eigi, þá skal selt hús ganga úr eigu kaupanda á fagnaðarárinu, sé það í eignarborg hans, því að húsin í borgum levítanna eru óðalseign þeirra meðal Ísraelsmanna.

³⁴A khokim khawng ua loute bel juak theih ahi kei ding, a khantawn tantuan uh ahi ngal a.

³⁴En landið, er liggur undir borgir þeirra, skal eigi selja, því að það er ævinleg eign þeirra.

³⁵Huan, na unau a hongentheiha, nang a hongbelh leh nana kep ding ahi; mikhual, na kianga teng banga na na ompih ding ahi.

³⁵Ef bróðir þinn kemst í fátækt og verður ósjálfbjarga hjá þér, þá skalt þú styðja hann sem dvalarmann og hjábýling, svo að hann geti lifað hjá þér.

³⁶Amah laka dangka hiam, thil hiam, a pung la ken, Pathian laudan siam jawin: na unau na kianga a teng theihna dingin.

³⁶Þú skalt eigi taka fjárleigu af honum né aukagjald, heldur skalt þú óttast Guð þinn, svo að bróðir þinn geti lifað hjá þér.

³⁷A pung delhin na sum na leitawi sak ding ahi kei.

³⁷Þú skalt eigi ljá honum silfur þitt gegn leigu, né heldur hjálpa honum um matvæli þín gegn aukagjaldi.

³⁸Kei na TOUPA na Pathian uh, Kanaan gam honpepa leh na Pathian uh hi dinga Aigupta gam akipana honpikhepa ka hi hi.

³⁸Ég er Drottinn, Guð yðar, sem leiddi yður út af Egyptalandi til þess að gefa yður Kanaanland og vera Guð yðar.

³⁹Huan, na unau a hongentheiha, na kianga a hong puk lut leh sikha banga na zat ding ahikei.

³⁹Komist bróðir þinn í fátækt hjá þér og selur sig þér, þá skalt þú ekki láta hann vinna þrælavinnu.

⁴⁰Kilohmi bang leh na kianga teng sam bangin na kiangah a om ding ahi: Jubili kum tanin na na a sem ding.

⁴⁰Sem kaupamaður, sem hjábýlingur skal hann hjá þér vera. Hann skal vinna hjá þér til fagnaðarárs.

⁴¹Huai khitin na kianga akipan a pawt dinga, amah leh a tate toh, huan, amau inkuanngei ah a lut nawn ding uh, a pi leh pute in leh lou a luah nawn ding uhi.

⁴¹En þá skal hann fara frá þér, og börn hans með honum, og hverfa aftur til ættar sinnar, og hann skal hverfa aftur til óðals feðra sinna.

⁴²Aigupta gam akipana ka pi khiak, ka sikhate ahi ngal ua, sikha khota khot ding ahi kei uh.

⁴²Því að þeir eru þjónar mínir, sem ég hefi leitt út af Egyptalandi. Eigi skulu þeir seldir mansali.

⁴³Khel takin a lakah na om ding ahi kei, na Pathian laudan na siam jawk ding ahi.

⁴³Þú skalt eigi drottna yfir honum með hörku, heldur skalt þú óttast Guð þinn.

⁴⁴Sikhanu leh sikhapa na neih dingte na kim ua nam laka mi, sikhanu leh sikhapa dingin na lei ding uh ahi.

⁴⁴Viljir þú fá þér þræla og ambáttir, þá skuluð þér kaupa þræla og ambáttir af þjóðunum, sem umhverfis yður búa.

⁴⁵Huan, na lak ua teng gam dang mi leh na gam ua piang a inkote uh laka mite leng na lei thei sam ding uh; huaite na mi na sa uh ahi ding uhi.

⁴⁵Svo og af börnum hjábýlinga, er hjá yður dvelja, af þeim skuluð þér kaupa og af ættliði þeirra, sem hjá yður er og þeir hafa getið í landi yðar, og þau skulu verða eign yðar.

⁴⁶Huan, na nung ua na tate uh gouluah dingin, a mi a sa ua a neih ding un amau dingin na bawl ding uh; huai laka mite na khantawn sikha ding un na nei ding uh: himahleh na unau Israel suante laka khel takin na om ding uh ahi kei.

⁴⁶Og þér skuluð láta þá ganga í arf til barna yðar eftir yður, svo að þau verði eign þeirra. Þér skuluð hafa þau að ævinlegum þrælum. En yfir bræðrum yðar, Ísraelsmönnum, skuluð þér eigi drottna með hörku, einn yfir öðrum.

⁴⁷Gam dang mi hiam, na kianga teng kuahiam honkhophata, a kianga na unaupa a honggentheiha, na kianga gam dang mi hiam, na kianga teng kiang hiama, gam dang mite suan inko laka hiam a puk lut leh.

⁴⁷Komist dvalarmaður eða hjábýlingur í efni hjá þér, en bróðir þinn kemst í fátækt hjá honum og selur sig dvalarmanni eða hjábýlingi hjá þér eða afkomanda dvalarmanns ættar,

⁴⁸Khotsa a hih nungin tat nawn theih ding; a unaute laka khatin amah a tan thei ding.

⁴⁸þá skal heimilt að leysa hann eftir að hann hefir selt sig. Heimilt skal einhverjum af bræðrum hans að leysa hann,

⁴⁹A pangakin hiam, a pangak tapain hiam a tan thei ding; a chite laka a tanau naiin hiam a tan thei ding hi; huan, amah leng a hongphat nawn leh a kitanthei ding hi.

⁴⁹eða föðurbróður hans eða bræðrungi hans eða einhverjum náfrænda í ætt hans, eða komist hann sjálfur í efni, þá er honum heimilt að leysa sig.

⁵⁰A puklut na pa toha puklut akipana Jubili kum nawn ding sut khawm uhenla a puklut man a kum omdanin ahi dinga; huan kilehmi dia goih sut bang jela sut sak ahi ding hi.

⁵⁰Og við þann, sem keypti hann, skal hann reikna frá árinu, er hann seldi sig honum, til fagnaðarársins, og söluverðið skal fara eftir árafjöldanum. Skal hann vera hjá honum ákveðinn tíma, svo sem kaupamaður væri.

⁵¹Kum tampi a om lai leh a tatna manpen a belh sung hu toh kituak man a piak kik nawn ding ahi.

⁵¹Ef enn eru mörg ár eftir, þá skal hann að tiltölu við árafjöldann endurgreiða lausnargjald sitt af fé því, er hann var keyptur fyrir,

⁵²Jubili kum tunna ding kum tawm chik kia om phet ahihleh sut khawm uhen; a om kum tamdan dungjuiin a tatna man a piak kik ding ahi.

⁵²en ef fá ár eru eftir til fagnaðarárs, þá skal hann og reikna honum þau. Eftir áratölunni skal hann endurgreiða lausnargjald sitt.

⁵³Kum khat bi jela goih kilohmi bangin a bel ding hi: Na mitmuhin khel takin a bawl ding ahi kei.

⁵³Skal hann sæta sömu kjörum hjá honum eins og sá, sem er kaupamaður ár eftir ár. Hann skal eigi drottna yfir honum með hörku að þér ásjáandi.

⁵⁴Huchibang lama tat a hih kei lehleng, Jubili kumin a pawt dinga, amah leh a tate toh.Israel suante lah ka sikhate ahi ngala ua, Aigupta gam kipan ka pi khiak, ka sikhate ahi uh; Kei TOUPA na Pathian uh ka hi.

⁵⁴En sé hann ekki leystur með þessum hætti, þá skal hann ganga úr eigu kaupanda fagnaðarárið, hann og börn hans með honum.Því að Ísraelsmenn eru þjónar mínir, mínir þjónar eru þeir, sem ég hefi leitt út af Egyptalandi. Ég er Drottinn, Guð yðar.

⁵⁵Israel suante lah ka sikhate ahi ngala ua, Aigupta gam kipan ka pi khiak, ka sikhate ahi uh; Kei TOUPA na Pathian uh ka hi.

⁵⁵Því að Ísraelsmenn eru þjónar mínir, mínir þjónar eru þeir, sem ég hefi leitt út af Egyptalandi. Ég er Drottinn, Guð yðar.