¹Elihu mahin a gen jela, huchiin a chi a:

¹Do tego przydał Elihu, i rzekł:

²Honna thuakzou zek inla, huan ka hon ensak ding; Pathian sikin lah banghiam khat gending ka nei ngala.

²Poczekaj mię maluczko, a ukażęć; bo jeszcze mam, cobym za Bogiem mówił.

³Gamla akipan ka theihna kon la dinga, huan diktatna kei Bawlpa tungah ka nga ding hi.

³Zacznę umiejętność moję z daleka, a Stworzycielowi memu przywłaszczę sprawiedliwość.

⁴Diktakin ka thute lah juau ahi ngal keia: hoihkim khat lah ka kiangah a om hi.

⁴Boć zaprawdę bez kłamstwa będą mowy moje, a mąż doskonały w umiejętności jest przed tobą.

⁵Ngaiin, Pathianin thil a hihtheia, kuamah a musit kei: theihsiamna hatna ah thil a hihthei hi.

⁵Oto Bóg mocny jest, a nie odrzuca nikogo; on jest mocny w sile serca.

⁶Gilou hinna a hawi keia: himahleh gimthuakte kiangah a dikna uh a pia hi.

⁶Nie żywi niepobożnego, a u sądu ubogim dopomaga.

⁷Mi diktat akipan a mit a la kik keia: himahleh laltutphah tunga kumpipa toh amau khantawnin a koiha, huchiin hihletin a om uhi.

⁷Nie odwraca od sprawiedliwego oczów swoich; ale z królmi na stolicy sadza ich na wieki, i bywają wywyższeni.

⁸Huan sikkhautea gaka a om ua, gimthuakna guitea laka a om uleh;

⁸A jeźliby byli okowani w pęta, albo uwikłani powrozami utrapienia:

⁹Huchiin a thilhih uh amau a ensaka, huan a tatlekna uh, huchia kisatheitaka a na omna uh.

⁹Tedy przez to im oznajmuje sprawy ich, i przestępstwa ich, że się zmocniły;

¹⁰Thuhilhna lamah a bil uh leng a honsaka, thulimlouhna akipan kik dingin thu a pia hi.

¹⁰I otwiera im ucho, aby przyjęli karanie, a mówi, aby się nawrócili od nieprawości.

¹¹Amah thu a ngaihkhiak ua, a na a sep uh leh, a nite uh hausaknain a hihbei ding ua, a kumte uh kipahnain.

¹¹Jeźli będą posłuszni, a będą mu służyć, dokoóczą dni swoich w dobrem, a lat swych w rozkoszach.

¹²Himahleh a ngaihkhiak kei ua leh, namsauin a mangthang ding ua, huan theihna beiin a si ding uh.

¹²Ale jeźli nie usłuchają, od miecza zejdą, a pomrą bez umiejętności.

¹³Himahleh amau lungtanga pathianilimsaklouhnaten hehna a khol khawm uhi: amau a hen laiin panpih deihin a kikou kei uh.

¹³Bo ludzie obłudnego serca obalają na się gniew, a nie wołają, kiedy ich wiąże.

¹⁴Tuailaiin a si ua, siangloute lakah a hinna uh a mangthang hi.

¹⁴Umrze w młodości dusza ich, a żywot ich między nierządnikami.

¹⁵A gimthuaknain gimthuakte a suaktasaka, nuaisiah na ah a bil uh a honsak hi.

¹⁵Wyrwie utrapionego z utrapienia jego, a otworzy w uciśnieniu ucho jego.

¹⁶A hi, gakchihna om louhna mun, mun lian lamah dahna akipan nang a honpi mang ta ding a; huan na donkan tunga kilui thaunain a dimta ding hi.

¹⁶Takby i ciebie wyrwał z miejsca ciasnego na przestronne, gdzie niemasz ucisku, a spokojny stół twój byłby pełen tłustości.

¹⁷Himahleh giloute vaihawmnain na dima: vaihawmna leh diktatnain nang nang a honlen hi.

¹⁷Aleś ty sąd niepobożnego zasłużył, przetoż prawo i sąd będą cię trzymać.

¹⁸Thangpaihna a om jiakin, pilvangin huchilouin jaw na kichinnain nang a honpi mangkha ding hi; tatna letnain leng nang honpialsak sam kei hen.

¹⁸Zaisteć gniew Boży jest nad tobą; patrzże, aby cię nie poraził plagą wielką, tak, żeby cię nie wybawił żaden okup.

¹⁹Dahna a na om louhna dingin, na hauhsaknate a hun diam, ahihkeileh na hatna thilhihtheihna tengteng?

¹⁹Izali sobie będzie ważył bogactwa twoje? Zaiste ani złota, ani jakiejkolwiek siły, albo potęgi twojej.

²⁰Mite tengteng a mun ua sat khiaka a om lai un, jan deih ken.

²⁰Nie kwapże się tedy ku nocy, w którą zstępują narody na miejsca swoje.

²¹Pilvangin, gilou limsak ken: gimthuakna sangin hiai lah na telta ngala.

²¹Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.

²²Ngaiin, Pathianin a thilhihtheihnain sangtakin a hih: amah bang sinsakmi kua ahia?

²²Oto Bóg jest najwyższy w mocy swojej, któż tak nauczyć może jako on?

²³Kuan amah a lampi thu a piaa? ahihkeileh, kuan, Diklouhna na bawlta, a chi thei dia?

²³Któż mu wymierzył drogę jego? albo kto mu rzecze: Uczyniłeś nieprawość?

²⁴Miten la a asak uh, a thilhih hihlian dingin theigige in.

²⁴Pamiętajże, abyś wysławiał sprawę jego, której się przypatrują ludzie.

²⁵Huaiah mite tengteng a en ua; huai mihing in gamla pi ah a mu hi.

²⁵Wszyscy ludzie widzą ją, a człowiek przypatruje się jej z daleka.

²⁶Ngaiin, Pathian a liana, amah I theikei uh: a kumte zah zontheih ahi kei.

²⁶Oto Bóg jest wielki, a poznać go nie możemy, ani liczba lat jego dościgniona być może.

²⁷Tui takte aman a tawi khin ngala, huai a tuihu akipan vuah a ju:

²⁷Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,

²⁸Huai vanten a sungkhe suk ua, tampipiin mihing tungah a tak.

²⁸Który spuszczają obłoki, a spuszczają na wiele ludzi.

²⁹A hi, meipi kiphahte, a in vanpigingte kuamahmahin a theisiam dia?

²⁹(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.

³⁰Ngaiin, a kimah a khovak a jaka: huan tuipi nuai a tuam hi.

³⁰Jako rozciąga nad nim światłość swoję, a głębokości morskie okrywa?

³¹Hiaitein lah mite a vaihawmsak ngala; an tampi a pia hi.

³¹Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.

³²Khophiain a khutte a tuama; huan chiamtehna khoh dingin thu a pia hi.Huai husain a tungtang thu a gena, ganhonten leng hongkuan tou huihpi tungtang thu.

³²Obłokami nakrywa światłość, i rozkazuje jej ukrywać się za obłok następujący.)

³³Huai husain a tungtang thu a gena, ganhonten leng hongkuan tou huihpi tungtang thu.

³³Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.