¹TOUPA aw, ka thumna ngaikhia inla, ka kikou husa na kiang tung hen.

¹(Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.)

²Ka mangbat niin ka lakah na mai sel kenla: kei lamah na bil hondohin; ka honsap hun chiangin hondawng pahin.

²Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

³Ka damsung nite meikhu bangin a jam manga, ka guhte tuh taptung bangin a saa.

³Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

⁴Ka lungtang tuh loupa bangin hailumin a oma, a vuai zouta hi; ann nek leng ka mangngilhta ngala.

⁴Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

⁵Ka thum husa jiakin ka guhte tuh ka sa ah a belh bikbek ahi.

⁵Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

⁶Gamdai tuivapi bang ka hi a: kho tul simbu bang phet ka na hita hi.

⁶Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

⁷Ka hak gige a, kawlgit in tunga amah kiaa om bang ka na hita hi.

⁷Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

⁸Hondouten nitumin hon gensia ua: ka tunga hangsanten keimah banga om dingin hamsia a lou nak uhi.

⁸Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

⁹Vut tuh an bangin ka ne a, ka dawn dingin khitui toh ka helta ngala.

⁹Przez cały dzieó urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

¹⁰Na lunghih louh mahmah leh na heh jiakin: nang non dom kanga, na honpai mangta ngala.

¹⁰Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

¹¹Ka damsung nite tuh limliap kiam bang ahi a; loupa bangin ka vuaita hi.

¹¹Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

¹²TOUPA aw, nang bel khantawnin na om dinga; nangmah theihgigena leng suan tengteng phain a om lai ding hi.

¹²Dni moje są jako cieó nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

¹³Na thou dinga, Zion tang tuh na hehpih dinga: amah lah hehpih a hunta ngala, ahi, hun seh tuh a tungta hi.

¹³Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

¹⁴Na sikhaten a suangte a it un, a leivui leng a hehpih ngal uhi.

¹⁴Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

¹⁵Huchiin nam chihin TOUPA mintuh a lau ding ua, leia kumpipate tengtengin na thupina leng a lau ding uhi.

¹⁵Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

¹⁶TOUPAN Zion khua dingsakta ngala, a thupina kithuamin a kimuta hi;

¹⁶Aby się bali poganie imienia Paóskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

¹⁷Tagahte thumna tuh a limsaka, a thumna uh a musit kei hi.

¹⁷Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

¹⁸Huai tuh khangthak hongom ding adingin gelh ahi dinga: nam siama hongom di in TOUPA tuh a phat ding.

¹⁸Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

¹⁹Aman a mun siangthou sangpi akipanin a en suka; TOUPAN van akipanin lei a mu a;

¹⁹To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

²⁰Suangkulhtang thum ngaikhe ding leh, si dinga sehte sut dingin;

²⁰Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

²¹Huchi-a miten Ziona TOUPA min tuh a genthang ua, Jerusalema a phatna tuh a genthang theihna ding un.

²¹Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

²²Mite a kikhawm khawm ua, lalgamte toh, TOUPA nasem ding in.

²²Aby opowiadali na Syonie imię Paóskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

²³Aman lam lakah ka tha a bahsaka; ka damsung tuh a hihtom hi.

²³Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

²⁴Ka Pathian aw, ka hatlai nite khawngin honla mang ken, ka chia: nang kum tuh suan om sung tengtengin a om ding hi.

²⁴Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

²⁵Leitung kingakna tuh nidanga na phum sa ahi a; vante leng na khutsuak ahi.

²⁵Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

²⁶Huaite tuh a hongmang dinga, nangjaw na om tawntung ding hi: ahi, huai tengteng tuh puansilh bangin a honglui dinga; puan bangin na khek dinga, a honglamdangta ding hi.

²⁶I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

²⁷Nang jaw na ngeingeia, na kumten bei ni himhim a neikei ding.Na sikhate tate tuh a om gige ding ua, a suangte uh na maah hihkipin a om ding uhi.

²⁷One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

²⁸Na sikhate tate tuh a om gige ding ua, a suangte uh na maah hihkipin a om ding uhi.

²⁸Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

²⁹Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.