¹Mihing numei apan piang nite tawmchik ahia,

¹‹‹İnsanı kadın doğurur,Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

²Pak bangin hong dawn khiaa, a vuai nawn pah, limliap bangin a taia, a om gige kei.

²Çiçek gibi açıp solar,Gölge gibi gelip geçer.

³Huan mi huchibang tungah ma mit na hakin, nang toh vaihawmna ah kei non pi hia?

³Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun,Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

⁴Thil nin akipanin kuan ahia thil siang la khe thei? Kuamahin.

⁴Kim temizi kirliden çıkarabilir?Hiç kimse!

⁵A nite sehsa ahi chih theiin, na kiangah a khate simna a oma, a kan theilouh dingin a gamgite na septa hi;

⁵Madem insanın günleri belirlenmiş,Aylarının sayısı saptanmış,Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

⁶Amah en ken, a khawl theihna dingin, kiloh banga, a ni a hihkim matan.

⁶Gözünü ondan ayır da,Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

⁷Phuk paihin om mahleh, a hongsel nawn dinga, huaia ahiang nou a tawp kei ding, chih sing adin lametna lah a om ngala.

⁷‹‹Oysa bir ağaç için umut vardır,Kesilse, yeniden sürgün verir,Eksilmez filizleri.

⁸Huaia a zung lei ah upa mahleh, huaia a kungpi lei ah sita mahleh;

⁸Kökü yerde kocasa,Kütüğü toprakta ölse bile,

⁹Himahleh tui gim jiakin a hongnou thak dia, singsuan bangin bawkte a honnei khe nawn ding hi.

⁹Su kokusu alır almaz filizlenir,Bir fidan gibi dal budak salar.

¹⁰Himahleh mihing a sia, a mang jel hi: ahi, mihingin kha a khaha, huan koiah a om a?

¹⁰İnsan ise ölüp yok olur,Son soluğunu verir ve her şey biter.

¹¹Tuipi akipan tuite a pai bangin, luipi bel a tula, a kang hi;

¹¹Suyu akıp giden gölYa da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

¹²Huaimahbangin mihing a luma a thou kei hi: vante a om nawn louh matan, akhanglou kei ding uh, a ihmu uh leng a halhkhe sam kei ding uhi.

¹²İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz,Gökler yok oluncaya dek uyanmaz,Uyandırılmaz.

¹³Aw Seol ah honna sel lechin aw, na thangpaihna aman masiah honna guk kep lechin, hun sehsa honna piain, kei hontheigige lechin aw;

¹³‹‹Keşke beni ölüler diyarına gizlesen,Öfken geçinceye dek saklasan,Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.

¹⁴Mi si leh, a hing nawn diam? ka galdouna leh nasepna ni tengteng ka ngak dinga, ka suahtakna a hongtun ma tanin.

¹⁴İnsan ölür de dirilir mi?Başka biri nöbetimi devralıncaya dekSavaş boyunca umutla beklerdim.

¹⁵Non na sam dia, huan ka hondawng ding hi: na khut nasep non lunggulh ding hi.

¹⁵Sen çağırırdın, ben yanıtlardım,Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

¹⁶Himahleh tuin ka kalsuante na sima: ka khelhna peuhmah na chiamteh hi.

¹⁶O zaman adımlarımı sayar,Günahımın hesabını tutmazdın.

¹⁷Ip sungah ka tatlekna bilhin a oma, huan ka thulimlouhna na gonggak hi.

¹⁷İsyanımı torbaya koyup mühürler,Suçumu örterdin.

¹⁸Huan mual puk bangmahlou a honghi taktaka, a mun akipanin suangpi suanin a om hi;

¹⁸‹‹Ama dağın yıkılıp çöktüğü,Kayanın yerinden taşındığı,

¹⁹Tuiten suang a kiamsak ua; huaia dimletten leia leivui a tai mang uh; huan mihing lametna na hihsia hi.

¹⁹Suyun taşı aşındırdığı,Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi,İnsanın umudunu yok ediyorsun.

²⁰Khantawnin amah na zou a, a paia; a mel na lamdang saka, amah na sawl mang hi.

²⁰Onu hep yenersin, yok olup gider,Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

²¹A tapate zahin a om ua, aman a theikei; hihniamin a om ua, himahleh aman amau ahi chih a theikei.Himahleh a tunga a sain natna a neia, huan a sunga a khain a sun hi.

²¹Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz,Aşağılanırlar, anlamaz.

²²Himahleh a tunga a sain natna a neia, huan a sunga a khain a sun hi.

²²Ancak kendi canının acısını duyar,Yalnız kendisi için yas tutar.››