¹ خدایا، نام تو را ستایش می‌کنم، خاموش مباش.

¹(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

² زیرا مردم شریر و دروغگو زبان به بدگویی من گشوده‌اند و دربارهٔ من دروغ می‌گویند.

²Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

³ سخنان نفرت‌انگیز می‌گویند و بدون سبب با من می‌جنگند.

³med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

⁴ من آنها را دوست دارم و برایشان دعا می‌کنم امّا آنها با من مخالفت می‌کنند.

⁴til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

⁵ جواب خوبی‌های مرا با بدی می‌دهند و در عوض محبّت، دشمنی می‌کنند.

⁵de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

⁶ حاکم ظالمی را بر او بگمار و یکی از دشمنانش را تا علیه او شهادت بدهد.

⁶Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,

⁷ در دادگاه محکوم شود و دعایش هم گناه محسوب گردد!

⁷lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

⁸ عمرش کوتاه شود و دیگری جا و مقامش را بگیرد!

⁸hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;

⁹ فرزندانش یتیم شوند و زنش بیوه گردد!

⁹hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

¹⁰ اطفالش آواره شوند و به گدایی بیفتند، از ویرانه‌ای که زندگی می‌کنند رانده گردند!

¹⁰hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

¹¹ طلبکارانش مال و دارایی‌اش را غصب کنند و بیگانگان حاصل زحمتش را به تاراج ببرند.

¹¹Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

¹² کسی بر او رحم نکند و هیچ‌کس یتیمانی را که او از خود به جا می‌گذارد، مورد لطف و توجّه قرار ندهد.

¹²ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

¹³ نسل او قطع، و نامش از صفحهٔ روزگار محو گردد!

¹³hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:

¹⁴ خداوند شرارت ‌نیاکانش را فراموش نکند و گناهان مادرش را نیامرزد!

¹⁴lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

¹⁵ کارهای بد او همیشه مدّ نظر خداوند باشد، امّا خاطرهٔ او از روی زمین محو شود!

¹⁵altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

¹⁶ زیرا او هرگز به کسی رحم نکرد، بلکه به فقیران و محتاجان و بی‌کسان، آزار رسانید و آنان را کشت.

¹⁶fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

¹⁷ او دوست داشت که دیگران را لعنت کند، اکنون خودش را لعنت کن. نمی‌خواست به کسی برکت برساند، پس هیچ‌کس او را برکت نرساند.

¹⁷han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!

¹⁸ لعنت را مثل لباس به تن می‌کرد، پس اکنون لعنت مانند آب در بدنش و مثل روغن در استخوانهایش نفوذ کند.

¹⁸Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

¹⁹ اینک لعنت مانند لباسی که می‌پوشید و مانند کمربندی که به کمر می‌بست، او را بپوشاند.

¹⁹den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!

²⁰ خداوند دشمنانم و کسانی را که از من بدگویی می‌کنند، چنین جزا بدهد.

²⁰Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

²¹ امّا ای خدا و ای خداوند من، به‌خاطر نام خود به من کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت مرا نجات بده.

²¹Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!

²² من مسکین و نیازمندم، درد و غم تا اعماق قلبم رخنه کرده است.

²²Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;

²³ مانند سایهٔ غروب در حال فنا هستم و مانند ملخی رانده شده‌ام.

²³som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

²⁴ از بس روزه گرفته‌ام، قوّتی در زانوهایم نمانده و فقط پوست و استخوان شده‌ام.

²⁴af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

²⁵ پیش دشمنانم رسوا و مسخره شده‌ام و وقتی مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند.

²⁵til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de

²⁶ ای خداوند و خدای من، مرا کمک کن و به‌خاطر محبّت پایدارت، مرا نجات بده

²⁶Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

²⁷ تا دشمنانم بدانند که تو ای خداوند، نجات‌دهندهٔ من هستی.

²⁷så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!

²⁸ آنها مرا لعنت می‌کنند، امّا تو مرا برکت بده، تا بدخواهانم شرمنده شوند و این بنده‌ات شادمان گردد.

²⁸Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

²⁹ دشمنانم را رسوا گردان و آنها را با شرم و خجالت بپوشان!

²⁹lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

³⁰ با زبان خود از خداوند بسیار تشکّر خواهم نمود و در حضور همهٔ مردم، او را ستایش خواهم كرد. زیرا از مردم مسکین و فقیر حمایت می‌نماید و از دست کسانی‌که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.

³⁰Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

³¹ زیرا از مردم مسکین و فقیر حمایت می‌نماید و از دست کسانی‌که آنان را محکوم به مرگ می‌کنند، رهایی می‌بخشد.

³¹thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.