¹ خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد! او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.

¹(Af David.) Lovet være HERREN, min Klippe, som oplærer mine hænder til Strid mine Fingre til Krig,

² او پشت و پناه من است، او سپر و نجات‌دهندهٔ من است، به او توکّل دارم و او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.

²min Miskundhed og min Fæstning, min Klippeborg, min Frelser, mit Skjold og den, jeg lider på, som underlægger mig Folkeslag!

³ خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟ و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟

³HERRE, hvad er et Menneske, at du kendes ved det, et Menneskebarn, at du agter på ham?

⁴ او مانند سایه درگذر است و عمرش بیش از یک نفس نیست.

⁴Mennesket er som et Åndepust, dets Dage som svindende Skygge.

⁵ ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا. کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

⁵HERRE, sænk din Himmel, stig ned og rør ved Bjergene, så at de ryger;

⁶ رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن و با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.

⁶slyng Lynene ud og adsplit Fjenderne, send dine Pile og indjag dem Rædsel;

⁷ دست خود را از عالم بالا دراز کن و مرا از عمق آبها، و از دست این بیگانگان نجات بده.

⁷udræk din Hånd fra det høje, fri og frels mig fra store Vande,

⁸ حرفهای آنان دروغ است و قسم دروغ می‌خورند.

⁸fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

⁹ خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانم و با بربط ده تار می‌سرایم.

⁹Gud, jeg vil synge dig en ny Sang, lege for dig på tistrenget Harpe,

¹⁰ پادشاهان را به پیروزی می‌رسانی و بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.

¹⁰du, som giver Konger Sejr og udfrier David, din Tjener.

¹¹ خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهان و از چنگ بیگانگان که سخنانشان سراسر دروغ است، نجات بده.

¹¹Fri mig fra det onde Sværd, frels mig fra fremmedes Hånd, de, hvis Mund taler Løgn, hvis højre er Løgnehånd.

¹² پسران ما در جوانی، همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند، دختران ما، چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،

¹²I Ungdommen er vore Sønner som højvoksne Planter, vore Døtre er som Søjler, udhugget i Tempelstil;

¹³ انبارهای ما، پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.

¹³vore Forrådskamre er fulde, de yder Forråd på, Forråd, vore Hjorde føder Tusinder, Titusinder på vore Marker,

¹⁴ گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای، بارور و کثیر شوند. در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد. خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.

¹⁴fede er vore Okser; intet Murbrud, ingen Udvandring, ingen Skrigen på Torvene.

¹⁵ خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.

¹⁵Saligt det Folk, der er således stedt, saligt det Folk, hvis Gud er HERREN!