¹ خدای من، خدای من! چرا مرا ترک کردی؟ چرا از من دور هستی و کمکم نمی‌کنی و به فریادم نمی‌رسی؟

¹(Til sangmesteren. Efter "morgenrødens hind". En salme af David.) Min Gud, min Gud, hvorfor har du forladt mig? Mit Skrig til Trods er Frelsen mig fjern.

² آه، ای خدای من، روزها التماس می‌کنم و تو جواب نمی‌دهی، شبها ناله و زاری می‌کنم و آرام ندارم.

²Min Gud, jeg råber om Dagen, du svarer ikke, om Natten, men finder ej Hvile.

³ امّا تو به عنوان تنها قدّوس، بر تخت سلطنت نشسته‌ای و بنی‌اسرائیل تو را ستایش می‌کنند.

³Og dog er du den hellige, som troner på Israels Lovsange.

⁴ نیاکان ما بر تو توکّل کردند، آنها توکّل نمودند و تو آنها را نجات دادی.

⁴På dig forlod vore Fædre sig, forlod sig, og du friede dem;

⁵ به حضور تو زاری نمودند و رهایی یافتند. به تو پناه آوردند و ناامید نشدند.

⁵de råbte til dig og frelstes, forlod sig på dig og blev ikke til Skamme.

⁶ امّا من کِرم هستم، نه انسان. نزد همه‌کس خوار و خفیف شده‌ام.

⁶Men jeg er en Orm og ikke en Mand, til Spot for Mennesker, Folk til Spe;

⁷ هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند، آنها سر خود را می‌جنبانند.

⁷alle, der ser mig, håner mig, vrænger Mund og ryster på Hovedet:

⁸ و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

⁸"Han har væltet sin Sag på HERREN; han fri ham og frelse ham, han har jo Velbehag i ham."

⁹ تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردی و در آغوش او از من مراقبت نمودی.

⁹Ja, du drog mig af Moders Liv, lod mig hvile trygt ved min Moders Bryst;

¹⁰ از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ای و من به تو توکّل نموده‌ام.

¹⁰på dig blev jeg kastet fra Moders Skød, fra Moders Liv var du min Gud.

¹¹ از من دور مشو، زیرا مشکلات نزدیک است و کسی نیست که به من کمک کند.

¹¹Vær mig ikke fjern, thi Trængslen er nær, og ingen er der, som hjælper!

¹² دشمنان بسیاری همچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان، مرا احاطه کرده‌اند،

¹²Stærke Tyre står omkring mig, Basans vældige omringer mig,

¹³ و مانند شیرانِ درّنده و غرّان دهان خود را برای من بازکرده‌اند.

¹³spiler Gabet op imod mig som rovgridske, brølende Løver.

¹⁴ قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد، بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده، و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.

¹⁴Jeg er som Vand, der er udgydt, alle mine Knogler skilles, mit Hjerte er blevet som Voks, det smelter i Livet på mig;

¹⁵ گلویم همچون سفال خشک شده و زبانم به سقف دهانم چسبیده است و تو مرا بر روی خاک، در حال مرگ رها کرده‌ای.

¹⁵min Gane er tør som et Potteskår til Gummerne klæber min Tunge, du lægger mig ned i Dødens Støv.

¹⁶ دشمنان، یعنی این گروه شریر، مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند و دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

¹⁶Thi Hunde står omkring mig, onde i Flok omringer mig, de har gennemboret mine Hænder og Fødder,

¹⁷ استخوانهایم از لاغری شمرده می‌شوند. دشمنانم به من خیره شده‌اند.

¹⁷jeg kan tælle alle mine Ben; med Skadefryd ser de på mig.

¹⁸ لباسهایم را بین خود تقسیم می‌کنند و بر ردای من قرعه می‌اندازند.

¹⁸Mine Klæder deler de mellem sig, om Kjortelen kaster de Lod.

¹⁹ امّا تو ای خداوند، از من دور مشو! ای یاور من، به دادم برس!

¹⁹Men du, o HERRE, vær ikke fjern, min Redning, il mig til Hjælp!

²⁰ مرا از دَمِ شمشیر نجات بده، مرا از چنگ این سگها رهایی ده.

²⁰Udfri min Sjæl fra Sværdet, min eneste af Hundes Vold!

²¹ مرا از دهان این شیرها نجات بده، و جان مرا از دست شاخهای گاوان وحشی برهان.

²¹Frels mig fra Løvens Gab, fra Vildoksens Horn! Du har bønhørt mig.

²² کارهای تو را برای قوم خود بیان خواهم کرد، تو را در حضور پرستندگانت ستایش خواهم نمود.

²²Dit Navn vil jeg kundgøre for mine Brødre, prise dig midt i Forsamlingen:

²³ ای خادمان خداوند، او را ستایش نمایید، ای فرزندان یعقوب، او را گرامی بدارید، ای بنی‌اسرائیل، او را پرستش نمایید،

²³"I, som frygter HERREN, pris ham, ær ham; al Jakobs Æt, bæv for ham, al Israels Æt!

²⁴ زیرا او رنج دیدگان را فراموش نمی‌کند و روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و مستجاب می‌نماید.

²⁴Thi han foragtede ikke, forsmåede ikke den armes Råb, skjulte ikke sit Åsyn for ham, men hørte, da han råbte til ham!"

²⁵ در میان جماعتی بزرگ، تو را پرستش خواهم نمود! نذرهای خود را در مقابل پرستندگانت ادا خواهم کرد.

²⁵Jeg vil synge din Pris i en stor Forsamling, indfri mine Løfter iblandt de fromme;

²⁶ فقیران هرقدر که بخواهند، خواهند خورد و سیر خواهند شد، جویندگان خداوند، خدا شما را همیشه کامیاب سازد.

²⁶de ydmyge skal spise og mættes; hvo HERREN søger, skal prise ham; deres Hjerte leve for evigt!

²⁷ مردم سراسر جهان، خداوند را به یاد خواهند آورد و همهٔ اقوام عالم به سوی وی خواهند آمد و او را پرستش خواهند کرد.

²⁷Den vide Jord skal mærke sig det og omvende sig til HERREN, og alle Folkenes Slægter skal tilbede for hans Åsyn;

²⁸ خداوند پادشاه است و بر همهٔ ملتّها فرمانروایی خواهد کرد.

²⁸thi HERRENs er Riget, han er Folkenes Hersker.

²⁹ همهٔ متکبّران جهان در پیشگاه او تعظیم خواهند کرد، تمام انسانهای فانی در مقابل او سجده خواهند نمود.

²⁹De skal tilbede ham alene, alle Jordens mægtige; de skal bøje sig for hans Åsyn, alle, der nedsteg i Støvet og ikke holdt deres Sjæl i Live.

³⁰ آیندگان، خداوند را خواهند پرستید؛ مردم دربارهٔ خداوند برای نسلهای آینده تعریف خواهند کرد. آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

³⁰Ham skal Efterkommeme tjene; om HERREN skal tales til Slægten, der kommer;

³¹ آنانی که هنوز متولّد نشده‌اند، خواهند شنید که خداوند قوم خود را نجات داده است.

³¹de skal forkynde et Folk, der fødes, hans Retfærd. Thi han greb ind.