¹ خداوند، خدای قادر مطلق، تمام مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، احضار نموده سخن می‌گوید:

¹(En salme af Asaf.) Gud, Gud HERREN talede og stævnede Jorden hid fra Sol i Opgang til Sol i Bjærge;

² نور جمال او از صهیون که جلوه‌گاه زیبایی است می‌درخشد.

²fra Zion, Skønhedens Krone, viste Gud sig i Stråleglans

³ خدای ما می‌آید، امّا نه در سکوت، بلکه با آتش سوزنده که در پیشاپیش اوست و توفان سهمگین که در اطراف اوست.

³vor Gud komme og tie ikke! - Foran ham gik fortærende Ild, omkring ham rasede Storm;

⁴ آسمانها و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

⁴han stævnede Himlen deroppe hid og Jorden for at dømme sit Folk:

⁵ او می‌فرماید: «جمع شوید ای مؤمنانی که با قربانی‌های خود با من پیمان بستید.»

⁵"Saml mig mine fromme, der sluttede Pagt med mig ved Ofre!"

⁶ آسمانها اعلام می‌کنند که خدا عادل است، و او خودش داوری می‌کند.

⁶Og Himlen forkyndte hans Retfærd, at Gud er den, der dømmer. Sela.

⁷ ای قوم من بشنوید، من سخن می‌گویم؛ ای اسرائیل، بدانید که من خدا هستم، خدای شما که علیه شما گواهی می‌دهم.

⁷Hør, mit Folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne imod dig, Gud, din Gud er jeg!

⁸ من در مورد قربانی‌های شما و قربانی‌های سوختنی شما، که پیوسته تقدیم می‌کنید، شما را سرزنش نمی‌کنم.

⁸Jeg laster dig ikke for dine Slagtofre, dine Brændofre har jeg jo stadig for Øje;

⁹ من به گاو مزرعهٔ شما و به بُز گلّهٔ شما احتیاجی ندارم،

⁹jeg tager ej Tyre fra dit Hus eller Bukke fra dine Stalde;

¹⁰ زیرا همهٔ حیوانات جنگل و تمام چارپایانی که بر هزاران کوه و تپّه می‌چرند، از آن من هستند.

¹⁰thi mig tilhører alt Skovens Vildt, Dyrene på de tusinde Bjerge;

¹¹ تمامی پرندگان و تمام حیوانات صحرا از آن من می‌باشند.

¹¹jeg kender alle Bjergenes Fugle, har rede på Markens Vrimmel.

¹² اگر گرسنه هم می‌بودم به شما نمی‌گفتم، زیرا که من مالک تمام جهان و هرچه در آن است می‌باشم.

¹²Om jeg hungred, jeg sagde det ikke til dig, thi mit er Jorderig og dets Fylde!

¹³ مگر من گوشت گاو می‌خورم و یا خون بُز می‌نوشم؟

¹³Mon jeg æder Tyres Kød eller drikker Bukkes Blod?

¹⁴ بلکه شکرگزاری‌های شما، قربانی‌های شما باشد و به قولی که به قادر متعال داده‌اید، وفا کنید.

¹⁴Lovsang skal du ofre til Gud og holde den Højeste dine Løfter.

¹⁵ در مواقع سختی و مشکلات مرا صدا کنید. من شما را رهایی می‌دهم و شما مرا ستایش خواهید کرد.

¹⁵Og kald på mig på Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig,

¹⁶ امّا خداوند به شریران می‌فرماید: «شما حق ندارید که احکام مرا بیان کنید و دربارهٔ پیمان من حرف بزنید.

¹⁶Men til Den gudløse siger Gud: Hvi regner du op mine Bud og fører min Pagt i Munden,

¹⁷ زیرا نمی‌خواهید که من شما را اصلاح کنم و احکام مرا بجا نمی‌آورید.

¹⁷når du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag din Ryg?

¹⁸ دوست دزدان هستید و با زناکاران همنشین می‌شوید.

¹⁸Ser du en Tyv, slår du Følge med ham, med Horkarle bolder du til,

¹⁹ «زبان شما همیشه به فریب‌آلوده است و از دروغ گفتن شرم ندارید.

¹⁹slipper Munden løs med ondt, din Tunge bærer på Svig.

²⁰ به برادرت تهمت می‌زنی و از او بدگویی می‌کنی.

²⁰Du sidder og skænder din Broder, bagtaler din Moders Søn;

²¹ تو همهٔ این کارها را انجام دادی و من چیزی نگفتم. تو گمان کردی که من هم مانند تو هستم. امّا حالا تو را سرزنش نموده محکوم می‌سازم.

²¹det gør du, og jeg skulde tie, og du skulde tænke, jeg er som du! Revse dig vil jeg og gøre dig det klart.

²² «ای کسانی‌که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید، وگرنه شما را نابود خواهم كرد و کسی نخواهد بود که شما را رهایی دهد. شکرگزاری، قربانی شایسته‌ای است که با آن مرا احترام می‌کنید و من همهٔ کسانی را که از من اطاعت کنند، نجات خواهم داد.»

²²Mærk jer det, I, som glemmer Gud, at jeg ikke skal rive jer redningsløst sønder.

²³ شکرگزاری، قربانی شایسته‌ای است که با آن مرا احترام می‌کنید و من همهٔ کسانی را که از من اطاعت کنند، نجات خواهم داد.»

²³Den, der ofrer Taksigelse, ærer mig; den, der agter på Vejen, lader jeg se Guds Frelse.