¹ خدایا بر من رحم کن، زیرا دشمنانم به من حمله می‌کنند و پیوسته مرا عذاب می‌دهند.

¹(Til sangmesteren. Al-jonat-elem-rehokim. Af David. En miktam, da filisterne greb ham i Gat.) Vær mig nådig Gud, thi Mennesker vil mig til livs, jeg trænges stadig af Stridsmænd;

² تمام روز به من حمله می‌کنند و آنانی که با من می‌جنگند، بسیارند.

²mine Fjender vil mig stadig til Livs, thi mange strider bittert imod mig!

³ ای خداوند، هنگامی‌که می‌ترسم، به تو توکّل می‌کنم.

³Når jeg gribes af Frygt, vil jeg stole på dig,

⁴ به خدا توکّل می‌کنم و نمی‌ترسم. او را به‌خاطر آنچه که انجام داده است شکر می‌کنم، پس انسان فانی به من چه می‌تواند بکند؟

⁴og med Guds Hjælp skal jeg prise hans Ord. Jeg stoler på Gud, jeg frygter ikke, hvad kan Kød vel gøre mig?

⁵ دشمنانم تمام روز به فکر آزار من هستند و همیشه در پی آن هستند که راهی برای اذیّت من پیدا کنند.

⁵De oplægger stadig Råd imod mig, alle deres Tanker går ud på ondt.

⁶ آنها همه با هم در کمین هستند و پیوسته مراقب من می‌باشند تا مرا به قتل برسانند.

⁶De flokker sig sammen, ligger på Lur, jeg har dem lige i Hælene, de står mig jo efter Livet.

⁷ پس ای خدا، آنها را به‌خاطر شرارتشان مجازات کن و به غضب خود گرفتار فرما.

⁷Gengæld du dem det onde, stød Folkene ned i Vrede, o Gud!

⁸ تو از پریشانی من آگاهی، حساب اشکهایم را داری آیا آنها در دفتر تو نوشته نشده‌اند؟

⁸Selv har du talt mine Suk, i din Lædersæk har du gemt mine Tårer; de står jo i din Bog.

⁹ آن روزی که تو را صدا می‌کنم دشمنانم برمی‌گردند و می‌گریزند. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است.

⁹Da skal Fjenderne vige, den Dag jeg kalder; så meget ved jeg, at Gud er med mig.

¹⁰ وعده‌های خدا را ستایش می‌کنم و او را شکر می‌کنم.

¹⁰Med Guds Hjælp skal jeg prise hans Ord, med HERRENs Hjælp skal jeg prise hans Ord.

¹¹ بر او توکّل می‌کنم و نخواهم ترسید. پس انسان فانی به من چه می‌‌تواند بکند؟

¹¹Jeg stoler på Gud, jeg frygter ikke, hvad kan et Menneske gøre mig?

¹² خدایا، نذرهای خود را به تو ادا خواهم کرد و از تو سپاسگزار هستم. زیرا تو مرا از مرگ نجات دادی، و از نابودی رهانیدی تا در پرتو نور حیات که از جانب تو می‌تابد به حضور تو راه یابم.

¹²Jeg har Løfter til dig at indfri, o Gud, med Takofre vil jeg betale dig.

¹³ زیرا تو مرا از مرگ نجات دادی، و از نابودی رهانیدی تا در پرتو نور حیات که از جانب تو می‌تابد به حضور تو راه یابم.

¹³Thi fra Døden frier du min Sjæl, ja min Fod fra Fald, at jeg kan vandre for Guds Åsyn i Livets Lys.