¹ خدای من، مرا از دشمنانم برهان و از آنانی که به من حمله می‌کنند، محافظت فرما.

¹(Til sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En miktam, da Saul sendte folk, som skulle vogte huset for at dræbe ham.) Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;

² مرا از دست شریران رهایی ده و از چنگال مردمان خونریز برهان.

²fri mig fra Udådsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!

³ ببین چگونه برای کشتن من کمین کرده‌اند و بدون اینکه گناهی از من سر زده باشد علیه من همدست شده‌اند.

³Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.

⁴ خداوندا، درحالی‌که من هیچ ضرری به آنها نرسانده‌ام و گناهی ندارم، برای قتل من نقشه کشیده‌اند. پس حال مرا ببین و به کمکم بشتاب.

⁴Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vågn op og kom mig i Møde, se til!

⁵ ای خداوند متعال و ای خدای اسرائیل، ای خدای اسرائیل بیا و خودت ببین، بیا و این کافران را به سزای كارهایشان برسان و به هیچ‌یک از آنان رحم نکن.

⁵Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vågn op og hjemsøg alle Folkene, skån ej een af de troløse Niddinger! - Sela.

⁶ آنها هر شب برمی‌گردند و مانند سگ زوزه می‌کشند و در شهر می‌گردند.

⁶Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!

⁷ فریاد می‌زنند و تهدید و توهین می‌کنند. زبانشان مانند شمشیر بُرنده است و فکر می‌کنند کسی صدای آنها را نمی‌شنوند.

⁷Se, deres Mund løber over, på deres Læber er Sværd, thi: "Hvem skulde høre det?"

⁸ امّا تو ای خداوند، به آنها می‌خندی و همهٔ کافران را مسخره می‌کنی.

⁸Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,

⁹ ای خدا، من به قدرت تو اطمینان دارم، زیرا تو پناهگاه من هستی.

⁹dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;

¹⁰ خدای من با محبّت پایدار خود پیشاپیش من خواهد رفت و مرا شاهد بر شکست دشمنانم خواهد گردانید.

¹⁰med Nåde kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!

¹¹ ای خداوند که سپر ما هستی، آنها را یکباره از بین نبر، مبادا قوم من این درس عبرت را بزودی فراموش کنند، بلکه با قدرت خویش آنها را پراکنده و پریشان ساز.

¹¹Slå dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,

¹² کلمات آنها پُر از شرارت است و گناه از لبهای آنها جاری است. آنها را در غرور خودشان گرفتار کن، چون هرچه می‌گویند دروغ و دشنام است.

¹²giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;

¹³ آنها را در خشم خود کاملاً نابود کن، تا همه بدانند که خدای بنی‌اسرائیل فرمانروای سراسر جهان است.

¹³udryd dem i Vrede, gør Ende på dem, så man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! - Sela.

¹⁴ آنها هر شب برمی‌گردند و مانند سگ زوزه می‌کشند و در شهر می‌گردند.

¹⁴Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,

¹⁵ برای سیر کردن شکم خود در هر جا پرسه می‌زنند و اگر چیزی به دست نیاورند، خُرناس می‌کشند.

¹⁵vanker rundt efter Føde og knurrer, når de ikke mættes.

¹⁶ امّا من قدرت تو را خواهم سرایید، و بامدادان با صدای بلند، محبّت پایدار تو را خواهم سرایید. زیرا سرپناه من و در هنگام سختی‌ها، پناهگاه من بوده‌ای. ای قدرت من، من برای تو سرود شکرگزاری خواهم خواند. زیرا تو ای خدا، سنگر من هستی و خدایی که محبّت پایدارت را به من نشان داده‌ای.

¹⁶Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Nåde; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt på Nødens Dag.

¹⁷ ای قدرت من، من برای تو سرود شکرگزاری خواهم خواند. زیرا تو ای خدا، سنگر من هستی و خدایی که محبّت پایدارت را به من نشان داده‌ای.

¹⁷Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min nådige Gud.