¹ ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

¹(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;

² دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

²lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!

³ مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

³Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,

⁴ تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

⁴jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,

⁵ مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

⁵kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.

⁶ مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

⁶Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;

⁷ خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

⁷tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.

⁸ آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

⁸Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,

⁹ چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

⁹mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.

¹⁰ آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

¹⁰Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.

¹¹ آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

¹¹Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?

¹² آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

¹²Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?

¹³ خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

¹³Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.

¹⁴ خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

¹⁴Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?

¹⁵ از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

¹⁵Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;

¹⁶ آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

¹⁶din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,

¹⁷ آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند. تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

¹⁷som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;

¹⁸ تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

¹⁸Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.