¹ ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.

¹Da antwortete Bildad, der Schuchiter, und sprach:

² خدا هرگز بی‌عدالتی نمی‌کند. خدای قادر مطلق، همیشه راست و با انصاف است.

²Wie lange willst du solches reden und sollen die Reden deines Mundes sein wie heftiger Wind?

³ فرزندانت در برابر خدا گناه کردند و خدا آنها را طبق کارهایشان جزا داد.

³Beugt denn Gott das Recht, und verkehrt der Allmächtige die Gerechtigkeit?

⁴ اگر تو طالب خدای قادر مطلق باشی و با دعا و زاری به نزد او بازگردی،

⁴Wenn deine Kinder gegen ihn gesündigt haben, so hat er sie dahingegeben in die Gewalt ihrer Missetat.

⁵ و اگر در پاکی و درستکاری زندگی کنی، آن وقت خدا به یقین به کمک تو می‌شتابد و به عنوان پاداش، خانواده‌ات را به تو بر می‌گرداند

⁵Wirst du nun Gott ernstlich suchen und zum Allmächtigen um Gnade flehen,

⁶ و بیشتر از آنچه که در ابتدا داشتی، به تو می‌دهد.

⁶wirst du lauter und aufrichtig sein, so wird er für dich eifern und die Zierde deiner Gerechtigkeit wieder herstellen.

⁷ از بزرگان و موی سپیدان بپرس و از تجربهٔ آنها بیاموز.

⁷Da wird dein früheres Glück im Vergleich zu deinem spätern klein sein.

⁸ زیرا ما مدّت کوتاهی زندگی کرده‌ایم، معلومات ما بسیار کم است و عمر ما بر زمین همچون سایه‌ای زودگذر است.

⁸Denn frage doch das frühere Geschlecht und beherzige die Erfahrungen der Väter!

⁹ از حکمت گذشتگان تعلیم بگیر و سخنان حکیمانهٔ آنها را سرمشق خود قرار بده.

⁹Denn von gestern sind wir und wissen nichts, ein Schatten nur sind unsere Tage auf Erden.

¹⁰ در جایی که آب نباشد، نی نمی‌روید و آن را در خارج از نیزار نمی‌توان یافت.

¹⁰Fürwahr, sie werden dich belehren, sie können dir's sagen und Sprüche hervorholen aus ihrem Herzen:

¹¹ اگر آب خشک شود، حتّی پیش از آن که وقت بریدن آن برسد، پژمرده می‌گردد.

¹¹Schießt der Papyrus ohne Sumpf empor, gedeiht, wo Wasser fehlt, des Schilfes Rohr,

¹² عاقبتِ کسانی‌که خدا را ترک می‌کنند، همین‌گونه است و دیگر امیدی برایشان باقی نمی‌ماند.

¹²das doch, wenn es noch in vollem Triebe steht, ehe es geschnitten wird, zugrunde geht?

¹³ این مردم به کسانی می‌مانند که به تار عنکبوت اعتماد می‌کنند.

¹³Das ist der Weg, den alle Gottvergessenen ziehn: Auch ihre Hoffnung welkt wie Gras dahin!

¹⁴ اگر به آن تکیه کنند، می‌افتند و اگر از آن آویزان شوند، آنها را نگاه نمی‌دارد.

¹⁴Ein Spinngewebe ist des Frevlers Haus, mit seinem Trotzen ist es plötzlich aus;

¹⁵ شخص شریر مثل علفی است که در زیر تابش آفتاب تازه می‌گردد و شاخه‌هایش در باغ پهن می‌شوند.

¹⁵vergeblich stützt er sich und trotzt darauf; er fällt dahin und steht nicht wieder auf.

¹⁶ در بین سنگها ریشه می‌دواند و ریشه‌هایش به دور آنها محکم می‌پیچند.

¹⁶Und jener dort, er grünt im Sonnenglanz, die Ranken überziehn den Garten ganz;

¹⁷ امّا اگر از بیخ کنده شود، دیگر کسی به یاد نمی‌آورد که آن علف در آنجا بوده است.

¹⁷die Wurzeln flechten ins Gemäuer sich ein, hoch schlingt er sich empor am Haus von Stein.

¹⁸ بلی، سرنوشت مردم بی‌خدا هم به همین طریق است؛ و دیگران می‌آیند و جایشان را می‌گیرند.

¹⁸Doch tilgt ihn Gott von seiner Stätte, so spricht sie: Mir ist nicht bewußt, daß ich dich je gesehen hätte!

¹⁹ خدا هرگز مردم درستکار را ترک نمی‌کند و به شریران کمک نمی‌نماید.

¹⁹Siehe, das ist seines Weges Lust, das Ende von des Sünders Lebenslauf: Es stehen aus seinem Staube andre auf.

²⁰ لبانت را از خنده پُر می‌سازد تا از خوشی فریاد بزنی. بدخواهانت را شرمنده و خانهٔ شریران را ویران می‌کند.

²⁰Siehe, Gott verwirft den Unschuldigen nicht; er reicht aber auch keinem Übeltäter die Hand,

²¹ بدخواهانت را شرمنده و خانهٔ شریران را ویران می‌کند.

²¹auf daß er deinen Mund mit Lachen fülle und deine Lippen mit Freudengeschrei,

²²daß deine Hasser mit Schande bekleidet werden und das Zelt der Gottlosen nicht mehr sei!