¹ همهٔ اینها را که گفتی می‌دانم و قبلاً هم شنیده‌ام. امّا انسان فانی چطور می‌تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

¹Da antwortete Hiob und sprach:

² چه کسی می‌تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست از هزار سؤالی که می‌کند، یکی را هم جواب بدهد.

²Wahrhaftig, ich weiß, daß dem so ist; und wie kann der schwache Mensch rechten mit dem starken Gott!

³ زیرا خدا دانا و تواناست و کسی نمی‌تواند در برابر او مقاومت کند.

³Wollte er mit Ihm rechten, so könnte er Ihm auf tausend nicht eins beantworten.

⁴ بی‌خبر کوهها را منتقل می‌سازد و با خشم و غضب، آنها را واژگون می‌کند.

⁴Er ist weisen Herzens und von ungebrochener Kraft; wer hat ihm je getrotzt und es durchgesetzt?

⁵ زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را به لرزه می‌آورد.

⁵Er verrückt Berge, und man merkt es nicht, daß er sie in seinem Zorn umgekehrt hat.

⁶ اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی‌کند و ستارگان در شب نمی‌درخشند.

⁶Er bewegt die Erde von ihrem Ort, daß ihre Säulen zittern.

⁷ به تنهایی آسمانها را گسترانید و بر امواج دریا خرامید.

⁷Er gebietet der Sonne, so geht sie nicht auf; er legt die Sterne unter Siegel.

⁸ دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁸Er allein spannt den Himmel aus und tritt auf Meereswogen daher.

⁹ عقل ما از درک کارهای بزرگ و بی‌شمار او عاجز است.

⁹Er macht den Bären, den Orion und das Siebengestirn, samt den Kammern des Südens.

¹⁰ از کنار من می‌گذرد و من نمی‌توانم او را ببینم. حرکت می‌کند و من احساس نمی‌کنم.

¹⁰Er tut große Dinge, die unerforschlich sind, Wunder ohne Zahl.

¹¹ هرچه را بخواهد می‌برد و کسی نمی‌تواند مانع او شود و بگوید که چه می‌‌کنی؟

¹¹Siehe, er geht an mir vorüber, und ich sehe ihn nicht; er fährt vorbei, und ich gewahre ihn nicht.

¹² خدا از خشم خود دست نمی‌کشد و دشمنان خود را که به هیولای دریایی کمک کردند، پایمال می‌سازد.

¹²Er rafft dahin, wer hindert ihn? Wer ruft ihm zu: Was machst du da?

¹³ پس من چطور می‌توانم با او بحث کنم؟

¹³Gott unterdrückt nicht seinen Zorn; Rahabs Helfer beugen sich unter ihn.

¹⁴ هر چند گناهی ندارم، ولی چیزی نمی‌توانم بگویم؛ جز اینکه از خدایی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁴Wie sollte ich ihm denn antworten und Worte finden, um mit ihm zu reden?

¹⁵ حتّی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁵Auch wenn ich im Recht wäre, dürfte ich ihm nicht entgegnen; ich müßte meinen Richter um Gnade anflehen.

¹⁶ او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازد و بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.

¹⁶Wenn ich rufe, wird er mir antworten? Ich glaube nicht, daß er meine Stimme hört;

¹⁷ مرا نمی‌گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.

¹⁷denn im Sturm hat er mich zerschlagen und mir ohne Ursache viele Wunden zugefügt.

¹⁸ با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست. اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟

¹⁸Er läßt mich nicht einmal Atem holen, sondern sättigt mich mit Bitterkeit.

¹⁹ اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازد و هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.

¹⁹Kommt's auf die Kraft an, siehe, so ist er stark; wenn aber aufs Recht, wer ladet mich dann vor?

²⁰ گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند، زیرا از زندگی سیر شده‌ام.

²⁰Wenn ich schon im Recht bin, so wird mich doch mein Mund verdammen, und bin ich auch unschuldig, so kommt es doch verkehrt heraus.

²¹ خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.

²¹Ich bin unschuldig, bin unbesorgt um meine Seele; ich verachte das Leben!

²² وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می‌خندد.

²²Darum sage ich: Es ist einerlei; Fromme und Gottlose bringt er gleicherweise um!

²³ اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده، چه کسی کرده است؟

²³Wenn die Geißel plötzlich tötet, so lacht er der Prüfung der Unschuldigen.

²⁴ زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.

²⁴Die Erde ist in die Gewalt des Frevlers gegeben; das Angesicht ihrer Richter verhüllt er; wenn nicht er, wer tut es denn?

²⁵ سالهای عمرم مانند کشتیهای تندرو و همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.

²⁵Meine Tage eilen schneller dahin als ein Läufer; sie sind entflohen und haben nichts Gutes gesehen;

²⁶ اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁶sie sind vorbeigefahren wie Rohrschiffe, wie ein Adler, der sich auf Beute stürzt.

²⁷ زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایند و می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.

²⁷Wenn ich denke: Ich will meiner Klage vergessen, meine Miene ändern und heiter dreinschauen,

²⁸ پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟

²⁸so muß ich meine vielen Schmerzen fürchten; denn ich weiß, daß du mich nicht lossprechen wirst!

²⁹ هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.

²⁹Soll ich denn schuldig sein, was mühe ich mich vergeblich ab?

³⁰ تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بری تا حتی لباس خودم از من نفرت کند.

³⁰Wüsche ich mich auch mit Schnee und reinigte meine Hände mit Lauge,

³¹ تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به دادگاه بروم.

³¹so würdest du mich doch in die Grube tauchen, daß ich meine Kleider nicht mehr anziehen dürfte!

³² کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³²Denn er ist nicht ein Mann wie ich, daß ich ihm antworten könnte, daß wir miteinander vor Gericht gingen;

³³ اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد، آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³³es ist auch kein Schiedsrichter zwischen uns, der seine Hand auf uns beide legen könnte.

³⁴ آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم، امّا متأسفانه این‌طور نیست.

³⁴Er nehme aber seine Rute von mir, und sein Schrecken überfalle mich nicht,

³⁵so will ich reden und ihn nicht fürchten; denn nicht also steht es in mir selbst.