¹ خداوندا، دعای مرا بشنو و به زاری من توجّه فرما!

¹Dem Vorsänger. Mit Flötenspiel. Ein Psalm Davids. (H5-2) Vernimm, o HERR, mein Reden, merke auf mein Seufzen!

² ای پادشاه و ای خدای من، به فریاد من گوش فرا ده. من به درگاه تو دعا می‌کنم.

²(H5-3) Achte auf die Stimme meines Schreiens, mein König und mein Gott; denn zu dir will ich beten!

³ خداوندا، سحرگاهان آواز زاری مرا می‌شنوی و هر صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و انتظار می‌کشم.

³(H5-4) HERR, frühe wollest du meine Stimme hören; frühe will ich dir zu Befehl sein und ausschauen;

⁴ زیرا تو ای خدا، از شرارت بیزار هستی و گناهکاران به بارگاهت راه ندارند.

⁴(H5-5) denn du bist nicht ein Gott, dem lockeres Wesen gefällt; wer böse ist, bleibt nicht bei dir.

⁵ متکبّران در پیشگاه تو نخواهند ایستاد و از همهٔ شریران نفرت داری.

⁵(H5-6) Die Prahler bestehen vor deinen Augen nicht; du hassest alle Übeltäter.

⁶ دروغگویان را نابود می‌سازی، و از مردم قاتل و فریبکار بیزاری.

⁶(H5-7) Du bringst die Lügner um; den Blutgierigen und Falschen verabscheut der HERR.

⁷ امّا به‌خاطر محبّت عظیم تو، من می‌توانم به خانهٔ تو داخل شوم و در معبد مقدّست، تو را با احترام پرستش نمایم.

⁷(H5-8) Ich aber darf durch deine große Gnade in dein Haus eingehen; ich will anbeten, zu deinem heiligen Tempel gewendet, in deiner Furcht.

⁸ خداوندا، دشمنان بسیار دارم، مرا به راه راستی و عدالت هدایت نما.

⁸(H5-9) HERR, leite mich in deiner Gerechtigkeit um meiner Feinde willen, ebne deinen Weg vor mir her!

⁹ راستی در دهان ایشان نیست، دلهایشان از شرارت پُر است، گلوی ایشان مانند گور است و زبانی ریاكار دارند.

⁹(H5-10) Denn in ihrem Munde ist nichts Zuverlässiges; ihr Herz ist ein Abgrund, ihr Rachen ein offenes Grab, glatte Zungen haben sie.

¹⁰ خدایا، آنها را به سزای كارهایشان برسان و در دام خودشان گرفتارشان کن. به‌خاطر سرپیچی‌های زیادشان آنها را از بارگاه خود بران، زیرا علیه تو شورش نموده‌اند.

¹⁰(H5-11) Sprich sie schuldig, o Gott, laß sie fallen ob ihren Ratschlägen, verstoße sie um ihrer vielen Übertretungen willen; denn sie haben sich empört wider dich.

¹¹ امّا کسانی را که به تو پناه می‌آورند، شاد گردان تا برای همیشه از خوشی بسرایند. زیرا تو پناهگاه آنان می‌باشی. دلهای آنانی که تو را دوست دارند، از خوشی سرشار ساز. چون تو ای خداوند، راستان را برکت می‌دهی و با سپر محبّت خود از آنان دفاع می‌کنی.

¹¹(H5-12) Aber laß sich freuen alle, die auf dich vertrauen, ewiglich laß sie jubeln und beschirme sie; und fröhlich sollen sein in dir, die deinen Namen lieben!

¹² چون تو ای خداوند، راستان را برکت می‌دهی و با سپر محبّت خود از آنان دفاع می‌کنی.

¹²(H5-13) Denn du, HERR, segnest den Gerechten; du umgibst ihn mit Gnade wie mit einem Schilde.