1Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
1Hvalite Jahvu jer je dobar, jer je dovijeka ljubav njegova!
2Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
2Tako nek' reknu svi otkupljenici koje Jahve otkupi iz ruke dušmanske
3A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
3i koje skupi iz svih zemalja, s istoka i sa zapada, sa sjevera i s juga.
4Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
4Lutahu pustinjom, u samoći pustoj, puta ne nalazeć' do naseljena grada.
5Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
5Gladni su bili, žeđu izmoreni, duša je klonula u njima.
6A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
6Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi, i on ih istrže iz svih nevolja.
7I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
7Pravim ih putem pÓovede da stignu ka gradu naseljenu.
8Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
8Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
9Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
9Jer gladnu dušu on nasiti, dušu izgladnjelu on napuni dobrima.
10Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
10U mraku sjeđahu i u tmini, sputani bijedom i gvožđima,
11Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
11jer su prkosili besjedama Božjim i prezreli naum Svevišnjega.
12Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
12Srce im stoga skrši patnjama: posrtahu, a ne bješe nikog da im pomogne.
13A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
13Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
14Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
14Izvede ih iz tmina i mraka, raskide okove njihove.
15Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
15Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
16Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
16Jer razbi vrata mjedena i gvozdene polomi zasune.
17Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
17Zbog svojih bezakonja bolovahu oni, ispaštajuć' svoje opačine:
18Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
18svako se jelo gadilo duši njihovoj, do vrata smrti oni dođoše.
19Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
19Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
20Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
20Riječ svoju posla da ih ozdravi i život im spasi od jame grobne.
21Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
21Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
22I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
22Nek' prinose žrtve zahvalnice i kličući nek' djela njegova kazuju!
23Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
23Oni koji lađama zaploviše morem da po vodama silnim trguju:
24Ci widują sprawy Paóskie, i dziwy jego na głębi.
24oni vidješe djela Jahvina, čudesa njegova na pučini.
25Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
25On reče i olujni se vjetar uzvitla što u visinu diže valove mora.
26Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeóstwie rozpływa.
26Do neba se dizahu, u bezdan se spuštahu, u nevolji duša im ginula.
27Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
27Teturahu i posrtahu kao pijani, sva ih je mudrost izdala.
28Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
28Tada zavapiše Jahvi u svojoj tjeskobi i on ih istrže iz svih nevolja.
29Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
29Smiri oluju u tih povjetarac, valovi morski umukoše.
30I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
30Obradovaše se tišini, u željenu luku on ih povede.
31Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
31Neka hvale Jahvu za dobrotu njegovu, za čudesa njegova sinovima ljudskim!
32Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
32Neka ga uzvisuju u narodnom zboru, neka ga hvale u vijeću staraca!
33Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
33On pretvori rijeke u pustinju, a izvore vodene u žednu zemlju;
34Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
34plodonosnu zemlju u slanu pustaru zbog zloće žitelja njezinih.
35Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
35On obrati pustinju u jezero, a zemlju suhu u vodene izvore
36I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
36i naseli ondje izgladnjele te podigoše grad gdje će živjeti.
37Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
37Zasijaše njive, posadiše vinograde što im doniješe obilnu ljetinu.
38Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
38I on ih blagoslovi te se namnožiše silno i stada im se ne smanjiše.
39Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieóstwem, nędzą, i utrapieniem;
39Prorijeđeni bjehu i prezreni pod teretom patnja i nevolja.
40Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
40Onaj što izlijeva prezir na knezove pusti ih da po bespuću pustom lutaju.
41Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
41Iz nevolje pÓodiže ubogog i obitelji k'o stada ÓumnožÄi.
42To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
42Videć' to, čestiti neka se raduju, a zloća neka sebi usta začepi!
43Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Paóskie?
43Tko je mudar nek' o svemu tom razmišlja i nek' uvidi dobrotu Jahvinu!