1Pieśó Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny.
1Davidov. Blagoslovljen Jahve, hridina moja: ruke mi uči boju a prste ratu.
2Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój.
2On je ljubav moja i tvrđava moja, zaštita moja, izbavitelj moj, štit moj za koji se sklanjam; on mi narode stavlja pod noge!
3Panie! cóż jest człowiek, że naó masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?
3Što je čovjek, o Jahve, da ga poznaješ, što li čedo ljudsko da ga se spominješ?
4Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.
4Poput daška je čovjek, dani njegovi kao sjena nestaju.
5Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.
5Jahve, nagni svoja nebesa i siđi, takni bregove: i zadimit će se!
6Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.
6Sijevni munjom i rasprši dušmane, odapni strijele i rasprši ih!
7Ściągnij rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwij mię z wód wielkich, z ręki cudzoziemców.
7Ruku pruži iz visina, istrgni me i spasi iz voda beskrajnih, iz šaka sinova tuđinskih:
8Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna.
8laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
9Boże! pieśó nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesięciu stronach śpiewać ci będę.
9Pjevat ću ti, Bože, pjesmu novu, na harfi od deset žica svirat ću.
10Bóg daje zwycięstwo królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego.
10Ti daješ pobjedu kraljevima, koji si spasio Davida, slugu svojega. Od pogubna mača
11Wybawże mię, a wyrwij mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich prawica omylna;
11spasi mene, oslobodi me iz ruke tuđinske; laži govore usta njihova, a desnica krivo priseže.
12Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym.
12Daj da nam sinovi budu kao biljke što rastu od mladosti svoje; a kćeri naše kao stupovi ugaoni, krasne poput hramskog stupovlja;
13Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych.
13da nam žitnice budu pune svakog obilja, s plodovima svakojakim u izobilju;
14Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych.
14ovce naše plodile se na tisuće, plodile se beskrajno na našim poljima; stoka naša neka bude tovna! U zidinama nam ne bilo proboja ni ropstva ni plača na ulicama našim!
15Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.
15Blago narodu kojem je tako, blago narodu kojem je Jahve Bog!