1Modlitwa Dawidowa. Wysłuchaj, Panie! sprawiedliwość moję; miej wzgląd na wołanie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, którą czynię usty nieobłudnemi.
1Molitva. Davidova. Počuj, Jahve pravedni, i vapaj mi poslušaj, usliši molitvu iz usta iskrenih!
2Od obliczności twojej sąd mój niech wynijdzie; oczy twoje niech patrzą na uprzejmość.
2Od tebe nek' mi dođe presuda, tvoje oči vide što je pravo.
3Doświadczyłeś serca mego, nawiedziłeś je w nocy; doświadczyłeś mię ogniem, aleś nic nie znalazł; myśli moje nie uprzedzają ust moich.
3Istraži mi srce, pohodi noću, ognjem me iskušaj, al' u meni nećeš nać' bezakonja. Ne zgriješiše usta moja
4Co się tknie spraw ludzkich według słowa ust twoich, chroniłem się drogi okrutnika.
4kao što griješe ljudi: po riječima usta tvojih čuvah putove Zakona.
5Zatrzymuj kroki moje na drogach twych, aby się nie chwiały nogi moje.
5Korak mi čvrsto prionu za tvoje staze, ne zasta mi noga na putima tvojim.
6Ja cię wzywam, bo mię wysłuchiwasz, Boże! Nakłoó ucha twego ku mnie, wysłuchaj słowa moje.
6Zazivam te, Bože, ti ćeš me uslišit': prikloni mi uho i čuj riječi moje.
7Okaż miłosierdzie twoje, ty, który ochraniasz ufających w tobie od tych, którzy powstawają przeciwko prawicy twojej.
7Proslavi na meni dobrotu svoju, ti koji od dušmana izbavljaš one što se utječu desnici tvojoj.
8Strzeż mię jako źrenicy oka; pod cieniem skrzydeł twoich ukryj mię.
8Čuvaj me k'o zjenicu oka, sakrij me u sjenu krila svojih
9Przed twarzą niepobożnych, którzy mię niszczą, przed nieprzyjaciółmi duszy mojej, którzy mię ogarnęli.
9od zlotvora što na me nasrću. Dušmani me bijesni opkoljuju,
10Tukiem swoim okryli się; hardzie mówią usty swemi.
10bešćutno srce zatvaraju i ustima zbore naduto,
11Gdziekolwiek idziemy, obtoczyli nas; oczy swe nasadzili, aby nas potrącili ku ziemi.
11Koraci njini sad me okružuju, smjeraju da me na zemlju obore;
12Każdy z nich podobien jest lwowi pragnącemu łupu, i lwięciu siedzącemu w jamie.
12slični lavu dok se, zinuv, na plijen obara i laviću što vreba u potaji.
13Powstaóże, Panie! uprzedź twarz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego mieczem twoim.
13Ustani, Jahve, presretni ga i obori, od grešnika mi život mačem spasi,
14Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.
14a rukom od ljudi, Gospodine: od ljudi kojih je dio ovaj život, kojima želudac puniš dobrima; kojih su sinovi siti, a djeci daju što im pretekne.
15Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.
15A ja ću u pravdi gledati lice tvoje, i jednom kad se probudim, sit ću ga se nagledati.