¹(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, pieśó złota Dawidowa.)

¹Zborovođi. Po napjevu "Ne pogubi!" Davidov. Miktam.

²O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzejmież sądzicie, wy synowie ludzcy?

²Zar doista krojite pravdu, vi moćni, zar sudite pravo, sinovi ljudski?

³Owszem, radniej w sercu nieprawości knujecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie.

³Ne, već bezakonje smišljeno činite, po zemlji vam ruke dijele nepravde.

⁴Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swej, mówiąc kłamstwo.

⁴Na krivu su putu bezbošci od krila majčina, na krivu su putu lašci od utrobe.

⁵Jad mają w sobie, jako wężowy, jako jad żmii głuchej, która zatula ucho swoje,

⁵U njima je otrov kao u zmije, kao u ljutice što uši začepljuje

⁶Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego.

⁶da glas čarobnjakov ne čuje ni glas bajača vješta bajanju.

⁷O Boże! pokruszże zęby ich w ustach ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby.

⁷O Bože, polomi im zube u ustima; razbij, o Jahve, čeljusti lavićima!

⁸Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią.

⁸K'o vode što hitro otječu neka se razliju, k'o zgažena trava neka se osuše.

⁹Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słoóca.

⁹Nek' budu k'o puž koji se pužuć' rastoči, k'o pometnut plot nek' sunca ne vide.

¹⁰Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą.

¹⁰Prije nego vam kotlovi trnje osjete, dok je zeleno, neka ga vihor odnese.

¹¹I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; nogi swoje umyje we krwi niepobożnego.

¹¹Radostan će biti pravednik kad ugleda odmazdu, noge će prati u krvi zlotvora.

¹²I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek z sprawiedliwości swojej; zaisteć jest Bóg, który sądzi na ziemi.

¹²I reći će ljudi: "Pravednik plod svoj ima! Još ima Boga da sudi na zemlji!"