¹(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

¹Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam.

²Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

²Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

³W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

³U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

⁴Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

⁴Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

⁵Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

⁵Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

⁶Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

⁶Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

⁷Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

⁷razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

⁸Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

⁸"Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

⁹Izali do koóca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

⁹Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

¹⁰Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

¹⁰Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?"

¹¹I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

¹¹I govorim: "Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega."

¹²Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

¹²Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

¹³I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

¹³Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

¹⁴Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

¹⁴Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

¹⁵Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

¹⁵Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

¹⁶Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

¹⁶Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

¹⁷Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

¹⁷Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

¹⁸Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

¹⁸Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

¹⁹Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

¹⁹Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

²⁰Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

²⁰Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.

²¹Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

²¹Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.