¹Pieśó wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłoócież uszów swych do słów ust moich.

¹Poučna pjesma. Asafova. Poslušaj, narode moj, moju nauku, prikloni uho riječima usta mojih!

²Otworzę w podobieóstwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.

²Otvorit ću svoja usta na pouku, iznijet ću tajne iz vremena davnih.

³Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.

³Ono što čusmo i saznasmo, što nam kazivahu oci,

⁴Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Paóskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

⁴nećemo kriti djeci njihovoj, predat ćemo budućem koljenu: slavu Jahvinu i silu njegovu i djela čudesna što ih učini.

⁵Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,

⁵Svjedočanstvo podiže on u Jakovu, Zakon postavi u Izraelu, da ono što naredi ocima našim oni djeci svojoj objave,

⁶Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;

⁶da sazna budući naraštaj, i sinovi koji će se roditi da djeci svojoj kazuju

⁷Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazaó jego;

⁷da u Boga ufanje svoje stave i ne zaborave djela Božjih, već da vrše zapovijedi njegove,

⁸Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.

⁸kako ne bi bili, kao oci njihovi, naraštaj buntovan, prkosan - naraštaj srcem nestalan i duhom Bogu nevjeran.

⁹Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzieó wojny tył podali.

⁹Sinovi Efrajimovi, ratnici s lukom, u dan bitke okrenuše leđa.

¹⁰Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.

¹⁰Saveza s Bogom ne održaše i ne htjedoše hoditi po Zakonu njegovu.

¹¹Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.

¹¹Zaboraviše na djela njegova, na čudesa koja im pokaza.

¹²Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.

¹²Pred njihovim ocima činio je znakove u Egiptu, u Soanskom polju.

¹³Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.

¹³On more razdijeli i njih prevede, vode kao nasip uzdiže.

¹⁴Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.

¹⁴Danju ih vodio oblakom, a svu noć ognjem blistavim.

¹⁵Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.

¹⁵U pustinji hrid prolomi i napoji ih obilno kao iz bezdana.

¹⁶Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.

¹⁶Iz stijene izbi potoke te izvede vode k'o velike rijeke.

¹⁷A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;

¹⁷A oni jednako griješiše, prkosiše Višnjem u pustinji.

¹⁸I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

¹⁸Boga su kušali u srcima svojim ištuć' jela svojoj pohlepnosti.

¹⁹A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

¹⁹Prigovarali su Bogu i pitali: "Može li Gospod stol u pustinji prostrti?

²⁰Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

²⁰Eno, udari u hrid, i voda poteče i provreše potoci: a može li dati i kruha, i mesa pružiti svome narodu?"

²¹Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogieó się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;

²¹Kad to začu Jahve, gnjevom usplamtje: oganj se raspali protiv Jakova, srdžba se razjari protiv Izraela,

²²Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.

²²jer ne vjerovaše Bogu niti se u njegovu pomoć uzdaše.

²³Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.

²³Pa ozgo naredi oblaku i otvori brane nebeske,

²⁴I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.

²⁴k'o kišu prosu na njih mÓanu da jedu i nahrani ih kruhom nebeskim.

²⁵Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.

²⁵Čovjek blagovaše kruh Jakih; on im dade hrane do sitosti.

²⁶Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;

²⁶Probudi na nebu vjetar istočni i svojom silom južnjak dovede.

²⁷I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;

²⁷Prosu na njih mesa k'o prašine i ptice krilatice k'o pijeska morskoga.

²⁸Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.

²⁸Padoše usred njihova tabora i oko šatora njihovih.

²⁹I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.

²⁹Jeli su i nasitili se, želju njihovu on im ispuni.

³⁰A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:

³⁰Još nisu svoju utažili pohlepu i jelo im još bješe u ustima,

³¹Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.

³¹kad se srdžba Božja na njih raspali: pokosi smrću prvake njihove i mladiće pobi Izraelove.

³²Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;

³²Uza sve to griješiše dalje i ne vjerovaše u čudesna djela njegova.

³³Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.

³³I skonča im dane jednim dahom i njihova ljeta naglim svršetkom.

³⁴Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,

³⁴Kad ih ubijaše, tražiše ga i opet pitahu za Boga;

³⁵Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:

³⁵spominjahu se da je Bog hridina njihova i Svevišnji njihov otkupitelj.

³⁶(Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;

³⁶Ali ga opet ustima svojim varahu i jezikom svojim lagahu njemu.

³⁷A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)

³⁷Njihovo srce s njime ne bijaše, nit' bijahu vjerni Savezu njegovu.

³⁸On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;

³⁸A on im milosrdno grijeh praštao i nije ih posmicao; često je gnjev svoj susprezao da ne plane svom jarošću.

³⁹Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.

³⁹Spominjao se da su pÓut i dah koji odlazi i ne vraća se više.

⁴⁰Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?

⁴⁰Koliko mu prkosiše u pustinji i žalostiše ga u samotnom kraju!

⁴¹Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.

⁴¹Sve nanovo iskušavahu Boga i vrijeđahu Sveca Izraelova

⁴²Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzieó, w który ich wybawił z utrapienia;

⁴²ne spominjuć' se ruke njegove ni dana kad ih od dušmana izbavi,

⁴³Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;

⁴³ni znakova njegovih u Egiptu, ni čudesnih djela u polju Soanskom.

⁴⁴Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.

⁴⁴U krv im pretvori rijeke i potoke, da ne piju.

⁴⁵Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:

⁴⁵Posla na njih obade da ih žderu i žabe da ih more.

⁴⁶I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szaraóczy.

⁴⁶I predade skakavcu žetvu njihovu, i plod muke njihove žderaču.

⁴⁷Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.

⁴⁷Vinograde im tučom udari, a mrazom smokvike njihove.

⁴⁸I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.

⁴⁸I predade grÓadu njihova goveda i munjama stada njihova.

⁴⁹Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.

⁴⁹Obori na njih svu žestinu gnjeva svog, jarost, bijes i nevolju: posla na njih anđele nesreće.

⁵⁰Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;

⁵⁰I put gnjevu svojem otvori: ne poštedje im život od smrti, životinje im izruči pošasti.

⁵¹I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;

⁵¹Pobi u Egiptu sve prvorođeno, prvence u šatorju Hamovu.

⁵²Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.

⁵²I povede narod svoj kao ovce i vođaše ih kao stado kroz pustinju.

⁵³Wodził ich w bezpieczeóstwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze,)

⁵³Pouzdano ih je vodio te se nisu bojali, a more je prekrilo dušmane njihove.

⁵⁴Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.

⁵⁴U Svetu zemlju svoju on ih odvede, na bregove što mu ih osvoji desnica.

⁵⁵I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.

⁵⁵Pred njima istjera pogane, konopom im podijeli baštinu, pod šatorjem njihovim naseli plemena izraelska.

⁵⁶A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

⁵⁶A oni iskušavali i gnjevili Boga Višnjega i nisu držali zapovijedi njegovih.

⁵⁷Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.

⁵⁷Otpadoše, iznevjeriše se k'o oci njihovi, k'o luk nepouzdan oni zatajiše.

⁵⁸Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.

⁵⁸Na gnjev ga nagnaše svojim uzvišicama, na ljubomor navedoše kumirima svojim.

⁵⁹Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,

⁵⁹Bog vidje i gnjevom planu, odbaci posve Izraela.

⁶⁰Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,

⁶⁰I napusti boravište svoje u Šilu, Šator u kojem prebivaše s ljudima.

⁶¹Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.

⁶¹Preda u ropstvo snagu svoju i svoju diku u ruke dušmanske.

⁶²Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.

⁶²Narod svoj prepusti maču, raspali se na svoju baštinu.

⁶³Młodzieóców jego ogieó pożarł, a panienki jego nie były uczczone.

⁶³Mladiće njihove oganj proguta, ne udaše se djevice njihove.

⁶⁴Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.

⁶⁴Svećenici njihovi padoše od mača, ne zaplakaše Óudove njihove.

⁶⁵Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.

⁶⁵Tad se k'o oda sna trgnu Gospodin, k'o ratnik vinom savladan.

⁶⁶I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną haóbę podał ich.

⁶⁶Udari otraga dušmane svoje, sramotu im vječitu zadade.

⁶⁷Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,

⁶⁷On odbaci šator Josipov i Efrajimovo pleme ne odabra,

⁶⁸Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.

⁶⁸već odabra pleme Judino i goru Sion koja mu omilje.

⁶⁹I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.

⁶⁹Sagradi Svetište k'o nebo visoko, k'o zemlju utemelji ga dovijeka.

⁷⁰I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;

⁷⁰Izabra Davida, slugu svojega, uze ga od torova ovčjih;

⁷¹Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;

⁷¹odvede ga od ovaca dojilica da pase Jakova, narod njegov, Izraela, baštinu njegovu.

⁷²Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.

⁷²I pasao ih je srcem čestitim i brižljivim rukama vodio.