¹(Pieśó a psalm synów Korego przedniejszemu śpiewakowi na Machalat ku śpiewaniu, nauczający, (złożony)od Hemana Ezrahytczyka.)

¹Pjesma. Psalam. Sinova Korahovih. Zborovođi. Po napjevu "Bolest". Za pjevanje. Poučna pjesma. Ezrahijca Hemana.

²Panie, Boże zbawienia mego! we dnie i w nocy wołam do ciebie.

²Jahve, Bože moj, vapijem danju, a noću naričem pred tobom.

³Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoó ucha twego do wołania mego.

³Neka dopre do tebe molitva moja, prigni uho k vapaju mome.

⁴Bo nasycona jest utrapieniem dusza moja, a żywot mój przybliżył się aż do grobu.

⁴Jer mi je duša zasićena patnjama, moj se život bliži Podzemlju.

⁵Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

⁵Broje me k onima što u grob silaze, postadoh sličan nemoćniku.

⁶Policzony jestem między umarłymi; jestem jako pobici, leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.

⁶Među mrtvima moj je ležaj, poput ubijenih što leže u grobu kojih se više ne spominješ, od kojih si ustegao ruku.

⁷Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

⁷Smjestio si me u jamu duboku, u tmine, u bezdan.

⁸Doległa mię zapalczywość twoja, a wszystkiemi nawałnościami twemi przytłoczyłeś mię. Sela.

⁸Teško me pritišće ljutnja tvoja i svim me valima svojim prekrivaš.

⁹Dalekoś oddalił znajomych moich odemnie, którymeś mię bardzo obrzydził, a takiem zawarty, że mi nie lza wynijść.

⁹Udaljio si od mene znance moje, Óučini da im gnusan budem: zatvoren sam, ne mogu izaći.

¹⁰Oko moje zemdlało od utrapienia mego; wzywam cię, Panie! na każdy dzieó, wyciągając do ciebie ręce moje.

¹⁰Od nevolje oči mi gasnu: vapijem tebi, Jahve, iz dana u dan, za tobom ruke pružam.

¹¹Izali przed umarłymi cuda czynić będziesz? izali umarli powstaną, aby cię wysławiali? Sela.

¹¹Zar na mrtvima činiš čudesa? Zar će sjene ustati i hvaliti tebe?

¹²Izali opowiadane będzie w grobie miłosierdzie twoje? a prawda twoja w zginieniu?

¹²Zar se u grobu pripovijeda o tvojoj dobroti? O vjernosti tvojoj u Propasti?

¹³Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

¹³Zar se u tmini objavljuju čudesa tvoja i tvoja pravda u Zaboravu?

¹⁴Lecz ja, Panie! do ciebie wołam, a z poranku uprzedza cię modlitwa moja.

¹⁴Ipak ja vapijem tebi, Jahve, prije jutra molitvom te pretječem.

¹⁵Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

¹⁵Zašto, Jahve, odbacuješ dušu moju? Zašto sakrivaš lice od mene?

¹⁶Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

¹⁶Bijedan sam i umirem već od dječaštva, klonuh noseći tvoje strahote.

¹⁷Powstał przeciwko mnie srogi gniew twój, a strachy twoje wytraciły mię.

¹⁷Preko mene prijeđoše vihori tvojega gnjeva, strahote me tvoje shrvaše,

¹⁸Ogarniają mię jako woda przez cały dzieó; otaczają mię gromadno.

¹⁸okružuju me kao voda sveudilj, optječu me svi zajedno.

¹⁹Oddaliłeś odemnie przyjaciela i towarzysza, a znajomym moim jestem jako w ciemności.

¹⁹Udaljio si od mene prijatelja i druga: mrak mi je znanac jedini.