1Jam jest jako róża Saroóska, a lilija przy dolinach.
1- Ja sam cvijet šaronski, ljiljan u dolu.
2Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
2- Što je ljiljan među trnjem, to je prijateljica moja među djevojkama.
3Jako jabłoó między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieócami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
3- Što je jabuka među šumskim stablima, to je dragi moj među mladićima; bila sam željna hlada njezina i sjedoh, plodovi njeni slatki su grlu mome.
4Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
4Uveo me u odaje vina i pokrio me zastavom ljubavi.
5Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
5Okrijepite me kolačima, osvježite jabukama, jer sam bolna od ljubavi.
6Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
6Njegova mi je lijeva ruka pod glavom, a desnom me grli.
7Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
7- Kćeri jeruzalemske, zaklinjem vas srnama i košutama poljskim, ne budite, ne budite ljubav moju dok sama ne bude htjela!
8Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
8Glas dragoga moga! Evo ga, dolazi, prelijeće brda, preskakuje brežuljke.
9Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
9Dragi je moj kao srna, on je kao jelenče. Evo ga za našim zidom, gleda kroz prozore, zaviruje kroz rešetke.
10Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstaó, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
10Dragi moj podiže glas i govori mi: "Ustani, dragano moja, ljepoto moja, i dođi,
11Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
11jer evo, zima je već minula, kiša je prošla i nestala.
12Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
12Cvijeće se po zemlji ukazuje, vrijeme pjevanja dođe i glas se grličin čuje u našem kraju.
13Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstaóże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
13Smokva je izbacila prve plodove, vinograd, u cvatu, miriše. Ustani, dragano moja, ljepoto moja i dođi.
14Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
14Golubice moja, u spiljama kamenim, u skrovištima vrletnim, daj da ti vidim lice i da ti čujem glas, jer glas je tvoj ugodan i lice je tvoje krasno."
15Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
15Pohvatajte lisice, male lisice što oštećuju vinograde, naše vinograde u cvatu.
16Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
16Dragi moj pripada meni, a ja njemu, on pase među ljiljanima.
17Ażby się okazał ten dzieó, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.
17Prije nego dan izdahne i sjene se spuste, vrati se, dragi moj: budi lagan kao srna, kao lane na gori Beteru.