¹Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie.

¹Ord af Prædikeren, Davids Søn, Konge i Jerusalem.

²Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.

²Endeløs Tomhed, sagde Prædikeren, endeløs Tomhed, alt er Tomhed!

³Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słoócem?

³Hvad Vinding har Mennesket af al den Flid, han gør sig under Solen?

⁴Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.

⁴Slægt går, og Slægt kommer, men Jorden står til evig Tid.

⁵Słoóce wschodzi i słoóce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi;

⁵Sol står op, og Sol går ned og haster igen til sin Opgangs Sted.

⁶Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr.

⁶Vinden går mod Syd og drejer mod Nord, den drejer atter og atter og vender tilbage til samme Kredsløb.

⁷Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły.

⁷Alle Bække løber i Havet, men Havet bliver ikke fuldt; det Sted, til hvilket Bækkene løber, did bliver de ved at løbe.

⁸Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem.

⁸Alting slider sig træt; Mand hører ikke op med at tale, Øjet bliver ikke mæt af at se, Øret ej fuldt af at høre.

⁹Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słoócem.

⁹Det, der kommer, er det, der var, det, der sker, er det, der skete; der er slet intet nyt under Solen.

¹⁰Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami.

¹⁰Kommer der noget, om hvilket man siger: "Se, her er da noget nyt!"det har dog for længst været til i Tiderne forud for os

¹¹Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną.

¹¹Ej mindes de svundne Slægter, og de ny, som kommer engang, skal ej heller mindes af dem, som kommer senere hen.

¹²Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie;

¹²Jeg, Prædikeren, var Konge over Israel i Jerusalem.

¹³I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem. (Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.)

¹³Jeg vendte min Hu til at ransage og med Visdom udgranske alt, hvad der sker under Himmelen; det er et ondt Slid, som Gud har givet Menneskens Børn at slide med.

¹⁴Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słoócem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha.

¹⁴Jeg så alt, hvad der sker under Solen, og se, det er alt sammen Tomhed og Jag efter Vind.

¹⁵Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone.

¹⁵Kroget kan ej blive lige, og halvt kan ej blive helt.

¹⁶Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności.

¹⁶Jeg tænkte ved mig selv: "Se, jeg har vundet større og rigere Visdom end alle de, der før mig var over Jerusalem, og mit Hjerte har skuet Visdom og Kundskab i Fylde."

¹⁷I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleóstwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha.

¹⁷Jeg vendte min Hu til at fatte, hvad der er Visdom og Kundskab, og hvad der er Dårskab og Tåbelighed; jeg skønnede, at også det er Jag efter Vind.

¹⁸Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści.

¹⁸Thi megen Visdom megen Græmmelse, øget Kundskab øget Smerte.