¹Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

¹Ijob respondis kaj diris:

²Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

²Mi auxdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi cxiuj estas.

³I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

³CXu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

⁴Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

⁴Mi ankaux povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

⁵Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

⁵Mi fortigus vin per mia busxo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

⁶Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

⁶Se mi parolos, mia doloro ne kvietigxos; Se mi cxesos, kio foriros de mi?

⁷A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

⁷Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

⁸Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

⁸Vi faris al mi sulkojn, tio farigxis atesto; Mia senfortigxo staras antaux mia vizagxo, kaj parolas.

⁹Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

⁹Lia kolero dissxiras; Mia malamanto grincigas kontraux mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraux mi siajn okulojn.

¹⁰Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

¹⁰Ili malfermegis kontraux mi sian busxon, insulte batas min sur la vangojn; CXiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

¹¹Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

¹¹Dio transdonis min al maljustulo, JXetis min en la manojn de malbonuloj.

¹²Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

¹²Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

¹³Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

¹³Liaj pafistoj min cxirkauxis; Li dishakas miajn internajxojn kaj ne kompatas, Li elversxas sur la teron mian galon.

¹⁴Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

¹⁴Li faras en mi brecxon post brecxo, Li kuras kontraux min kiel batalisto.

¹⁵Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

¹⁵Sakajxon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kasxis mian kornon.

¹⁶Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cieó śmierci.

¹⁶Mia vizagxo sxvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

¹⁷Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)

¹⁷Kvankam ne trovigxas perfortajxo en miaj manoj, Kaj mia pregxo estas pura.

¹⁸O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

¹⁸Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

¹⁹Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

¹⁹Vidu, en la cxielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

²⁰O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

²⁰Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

²¹Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

²¹Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

²²Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.

²²CXar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.