¹(Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.)

¹Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.

²Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.

²Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.

³Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

³CXar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.

⁴Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.

⁴Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, CXar mi forgesis mangxi mian panon.

⁵Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

⁵De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.

⁶Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.

⁶Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.

⁷Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.

⁷Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

⁸Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.

⁸CXiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.

⁹Przez cały dzieó urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.

⁹CXar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,

¹⁰Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

¹⁰Kauxze de Via kolero kaj indigno; CXar Vi min levis kaj jxetis.

¹¹Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

¹¹Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.

¹²Dni moje są jako cieó nachylony, a jam jako trawa uwiądł;

¹²Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

¹³Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

¹³Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; CXar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.

¹⁴Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

¹⁴CXar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, CXarma estas por ili gxia polvo.

¹⁵Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;

¹⁵Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.

¹⁶Aby się bali poganie imienia Paóskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;

¹⁶CXar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

¹⁷Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;

¹⁷Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.

¹⁸Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.

¹⁸CXi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

¹⁹To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

¹⁹CXar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

²⁰Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;

²⁰Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

²¹Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;

²¹Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

²²Aby opowiadali na Syonie imię Paóskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,

²²Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

²³Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.

²³Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

²⁴Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;

²⁴Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

²⁵Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

²⁵En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.

²⁶I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.

²⁶Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.

²⁷One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.

²⁷Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.

²⁸Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.

²⁸La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.

²⁹Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.