¹Nad rzekami Babiloóskiemi, tameśmy siadali i płakali, wspominając na Syon.

¹Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

²Na wierzbach, które są w nim, zawieszaliśmy harfy nasze.

²Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

³A gdy nas tam pytali ci, którzy nas zawiedli w niewolę, o słowa pieśni, (chociażeśmy byli zawiesili pieśni radości,)mówiąc: Śpiewajcie nam pieśó z pieśni Syoóskich,

³CXar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj gxojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

⁴Odpowiedzieliśmy: Jakoż mamy śpiewać pieśó Paóską w ziemi cudzoziemców?

⁴Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

⁵Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

⁵Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesigxu mia dekstra mano;

⁶Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

⁶Algluigxu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.

⁷Wspomnij, Panie! na synów Edomskich, i na dzieó Jeruzalemski, w który mówili: Poburzcie, poburzcie aż do gruntu w nim.

⁷Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu gxis gxia fundamento.

⁸O córko Babiloóska! i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, któryć odda nagrodę twoję, za to, coś nam złego uczyniła.

⁸Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

⁹Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dziatki twe o skałę.

⁹Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur sxtono.