¹A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:

¹Kui need kolm meest loobusid Iiobile vastamast, sellepärast et ta oma silmis õige oli,

²Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.

²siis süttis põlema buuslase Eliihu, Baarakeli poja viha; ta oli Raami suguvõsast. Ja ta viha süttis põlema Iiobi vastu, sellepärast et too pidas ennast Jumalast õigemaks.

³Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.

³Ta viha süttis põlema ka tema kolme sõbra vastu, sellepärast et need ei olnud leidnud vastust, millega nad oleksid saanud Iiobi süüdi mõista.

⁴Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.

⁴Eliihu oli oodanud, kuni nad Iiobiga rääkisid, sest nad olid temast vanemad.

⁵Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.

⁵Aga kui Eliihu nägi, et nende kolme mehe suus ei olnud vastust, siis ta viha süttis põlema.

⁶I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.

⁶Ja buuslane Eliihu, Baarakeli poeg, rääkis ning ütles: 'Mina olen ealt noorim, aga teie olete elatanud, sellepärast ma olin tagasihoidlik ja kartsin teile kuulutada oma arvamust.

⁷Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.

⁷Ma mõtlesin: Kõnelgu päevad ja aastate rohkus õpetagu tarkust.

⁸Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.

⁸Tõesti, inimeste sees olev vaim, Kõigevägevama hingeõhk annab neile arukuse.

⁹Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.

⁹Ei ole eakad mitte alati targemad ega mõista üksnes vanad, mis on õige.

¹⁰Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.

¹⁰Seepärast ma ütlen: Kuule mind, minagi tahan kuulutada oma arvamust.

¹¹Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.

¹¹Vaata, ma ootasin, mis teil on öelda, ma kuulatasin teie tarkust, siis kui te otsisite sõnu.

¹²I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.

¹²Ma panin siis teid tähele, ja vaata, ükski teist ei kutsunud Iiobit korrale, ükski ei vastanud tema sõnadele.

¹³Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.

¹³Ärge seepärast mõtelge: 'Meie oleme leidnud tarkuse.' Jumal ajab ta minema, mitte inimene.

¹⁴Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.

¹⁴Minu vastu ei ole ta oma sõnu seadnud ja teie sõnadega ei taha ma temale vastata.

¹⁵Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.

¹⁵Nad on ehmunud, nad ei vasta enam, neil on sõnad lõppenud.

¹⁶Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.

¹⁶Kas pean ootama, sellepärast et nad ei räägi, et nad seisavad siin ega vasta enam?

¹⁷Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.

¹⁷Ma tahan anda vastuseks omaltki poolt osa, ma tahan kuulutada ka oma arvamust.

¹⁸Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.

¹⁸Sest ma olen täis sõnu, vaim mu sees sunnib mind.

¹⁹Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.

¹⁹Vaata, mu sees on nagu vein, millel puudub väljapääs: otsekui uus nahkastja on see lõhkemas.

²⁰Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.

²⁰Ma pean rääkima, et saada enesele õhku, pean avama huuled ja vastama.

²¹Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.

²¹Ma ei taha nüüd olla erapoolik ega kedagi meelitada.

²²Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.

²²Sest ma ei või meelitada: kui kergesti võiks mu Looja mind siis ära võtta.