¹Tedy odpowiedział Elifas Temaóczyk, i rzekł:

¹Siis rääkis teemanlane Eliifas ja ütles:

²Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?

²'Ega püüe sinuga rääkida tüüta sind? Aga kes võiks sõnu peatada?

³Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.

³Vaata, sina õpetasid paljusid ja kinnitasid nõrku käsi.

⁴Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.

⁴Su sõnad tõstsid üles komistaja ja sa tegid nõtkuvad põlved tugevaks.

⁵A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.

⁵Aga nüüd on see juhtunud sulle ja sa nõrked, see puudutab sind ja sa jahmud.

⁶Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?

⁶Kas mitte jumalakartus ei ole su lootus ja su laitmatud eluviisid su ootus?

⁷Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?

⁷Mõtle ometi: kes on süütult hukkunud ja kus on õiged hävitatud?

⁸Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

⁸Niipalju kui mina olen näinud: kes künnavad ülekohut ja külvavad õnnetust, need lõikavadki seda.

⁹Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

⁹Nad hukkuvad Jumala hingeõhust ja hävivad tema vihapuhangust.

¹⁰Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

¹⁰Lõvi möirgamine, lõvi hääl, ja noorte lõvide hambad - need murtakse.

¹¹Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

¹¹Lõvi hukkub saagi puudusel ja emalõvi kutsikad aetakse laiali.

¹²Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.

¹²Mulle tuli vargsi sõna ja mu kõrv kuulis sellest sosinat

¹³W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,

¹³öiste nägemuste rahutuis mõtteis, kui sügav uni on langenud inimeste peale.

¹⁴Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.

¹⁴Hirm haaras mind ja värin ja pani kõik mu luud-liikmed vappuma.

¹⁵A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.

¹⁵Üks vaim liugles üle mu näo; mu ihukarvad tõusid püsti.

¹⁶Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:

¹⁶Ta seisatas, aga ta välimust ma ei tundnud - üks kuju mu silma ees. Vaikus. Siis ma kuulsin häält:

¹⁷Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?

¹⁷'Ons inimene õige Jumala ees või mees puhas oma Looja ees?'

¹⁸Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

¹⁸Vaata, oma sulaseidki ta ei usu ja oma ingleid ta peab eksijaiks,

¹⁹Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.

¹⁹veel vähem siis neid, kes elavad savihooneis, mille alusmüürid on põrmus. Need lüüakse rutemini pihuks kui koi.

²⁰Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.

²⁰Hommikust õhtuni lüüakse neid puruks, märkamata hukkuvad nad igaveseks.

²¹Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

²¹Eks nende telginöörid kista üles? Nad surevad, ilma et taipaksidki.